راه تحمل مصیبت ها
امام علی علیه السلام فرمودند:
مَنْ صَبَرَ صَبْرَ الْأَحْرَارِ وَ إِلَّا سَلَا سُلُوَّ الْأَغْمَارِ.
در مصیبت ها چون آزادگان باید شکیبا بود و یا چون ابلهان خود را به فراموشی زد.
نهج البلاغه: حکمت 405
شرح حدیث:
مصیبت ها انسان را از پا درمی‌آورند تنها شکیبایی علاج آن است امام علیه السلام راه نابودن نشدن در برابر مصائب را صبر می داند که مردان و زنان آزاده دارند و یا آن که خود را به غفلت زدن تغافل باعث می شود نسبت به گرفتاری های شکننده و زندگی بی تفاوت باشیم و همین بی تفاوت بودن مایه حفظ و نگهداری ما از اضمحلال می گردد.
امام علیه السلام مشابه کلام فوق نیز فرمودند:
اِنَّ العاقِلَ نِصفُهُ اِحتِمالُ وَ نِصفُهُ تَغافُل(1)
شخص عاقل نصفش تحمل و بردباری و نصف دیگرش تغافل و بی تفاوتی است.
پی‌نوشت:
1- غرر الحکم، ح 2378
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.
امام علیه السلام مشابه کلام فوق نیز فرمودند:
اِنَّ العاقِلَ نِصفُهُ اِحتِمالُ وَ نِصفُهُ تَغافُل(1)
شخص عاقل نصفش تحمل و بردباری و نصف دیگرش تغافل و بی تفاوتی است.
پی‌نوشت:
1- غرر الحکم، ح 2378
منبع: حدیث زندگی: شرح حکمت های نهج البلاغه، کاظم ارفع، تهران: پیام عدالت، 1390.
