كسي كه خود را از غناء و ساز و آواز، پاكيزه و دور نگه دارد در عوض آن در بهشت درختي است كه خداوند به باد فرمان مي دهد كه آن درخت

امام کاظم علیه السّلام فرمودند:

مَن نزَّهَ نفسَه عن الغناء فاِنَّ في الجنةِ شجرةً يأمرُ اللهُ عزّوجلّ الرياحَ اَنْ تُحرِّكَها فَيسمعُ لها صوتاً ام يَسمعْ بمثله و مَن لم يتنزَّه عنه لم يَسمعْه.

كسي كه خود را از غناء و ساز و آواز، پاكيزه و دور نگه دارد در عوض آن در بهشت درختي است كه خداوند به باد فرمان مي دهد كه آن درخت را به حركت درآورد و از آن درخت صدايي دل نواز به گوش مي رسد كه هرگز مانند آن را نشنيده است، اما كسي كه در دنيا خود را از غناء، پاكيزه و دور نگه ندارد آن صدا را نمي شنود.

جامع الاحاديث الشيعه، ج 17، ص 207