وظایف اساسی زن در خانه چیست؟

 زن می‌تواند اعضای خانواده را سعادتمند و بهشتی کند و یا زمینۀ تباهی و فساد را در آنان به وجود آورد.
 

چکیده: زنان، رهبران اولیة هدایت فکری،‌ اعتقادی و عاطفی جامعه هستند و یکی از مهم ترین وظایف آنان، فروزان ساختن مشعل صفا و صمیمیت در خانواده و حفظ اساسی و بنیان این کانون هدایت است. در این مقاله با وظایف اساسی زن در خانواده آشنا می ­شویم.

 تعداد کلمات  770 / تخمین زمان  مطالعه 4 دقیقه

 

جامعة‌ سالم نیازمند داشتن خانواده­ های سالم است و سعادت و سلامت هر جامعه در خانواده ها پی ریزی می شود و شمع فروزان محفل خانواده زن است. آنان هستند که با آکنده ساختن کانون خانواده از انس و صفا و الفت می توانند فضای فکری، فرهنگی، دینی و گفتگو های سیاسی و اجتماعی را نورانی کنند و عملاً درس مهر و صفا و از خود گذشتگی را از طریق فرزندان و همسران خویش به آیندگان بیاموزند. چنانکه در تنظیم صحیح اقتصاد خانواده می تواند تأثیر به سزایی داشته باشد و با تدبیر و برنامه ریزی عاقلانه مرد را در تأمین هزینه و مخارج زندگی یاری رساند و به این وسیله الگوی مناسبی برای فرزندان خود باشد.
 

1. مدیریت خانه: برای تربیت فرزند، زن باید در محیط امن و با آسایش باشد. محیطی که خود، سرپرستی آن را عهده‌دار بوده و کلیه وسایل رفاهی را در حد امکان در اختیار داشته باشد و چنین محیطی اداره و کارگاه نیست. زن در محیط خانه است که می‌تواند به رفع این نیازها اقدام کند و با آرامش خاطر به پرورش فرزندان بپردازد و در آن صورت مدیریت خانه و سرپرستی امور در اختیار او خواهد بود. خانه خوب تابع نیرویی است که آن را اداره می‌کند، چنین نیرویی در زن به صورت طبیعی وجود دارد. او در خانه فردی مقتدر، با نفوذ و صاحب رأی است. خانه‌اش محل حکومت اوست و اتباع این حکومت شوهر و فرزندان او هستند. او می‌کوشد امور خانه را در سایه صلاح و عفاف خویش و اعمال عقل سلیم تنظیم کند و افراد آن را سالم و خوشبخت سازد.

2. مسئولیت اقتصاد خانه: بانوی خانه با سر و سامان بخشیدن امور اقتصادی خانه زحمت شوهر را در کسب معیشت ارج می‌نهد و می‌کوشد از روی صداقت، دلسوزی، احساس مسئولیت و محاسبات اندیشیده خود دخل و خرج خانواده را تحت کنترل درآورد و اقتصاد آن را سر و سامان دهد و وضع زندگی را بهتر و زمینه را برای اداره مناسب‌تر خانه فراهم کند.
 

3. مسئولیت الگو بودن: بانوی خانه میزان و الگوی رفتار برای اعضای خانواده مخصوصاً فرزندان است. از طریق اوست که شخصیت کودکان رنگ می‌گیرد و پایه‌‌های اخلاقی و رفتاری کودک گذارده می‌شود. در خانه‌ای که مادر لاابالی، بداخلاق، خشن و غیرقابل تحمل باشد امکان داشتن فرزند متعادل بسیار اندک است. مادر، نمونه رفتار و شخصیت است. طرز برخورد، نحوه زندگی، فرم لباس و آرایش، نحوه مصرف، شکل اداره خانه، صبر و حوصله و همه رفتار و حالت‌های او میزان و الگوی فرزندان است.

4. مسئولیت عاطفی: مادر قلب خانه و مظهر مهر و عاطفه، عشق و احساس و محبت و صفا است. در پی‌ریزی سعادت کودکان سهم فوق‌العاده دارد، او می‌تواند اعضای خانواده را سعادتمند و بهشتی کند و یا زمینۀ تباهی و فساد را در آنان به وجود آورد. او می‌تواند به اعضای خانواده شخصیت متعادل و یا شخصیت عاصی و متزلزل عطا کند. زن در عین نگرانی و ناراحتی باید روحیه خود را قوی نگه دارد. خانه‌ای که در آن مادر عصبانی است جهنم و طبعاً آشیانه بدبختی کودک است.

5. زن و وضع عمومی خانه: تربیت و وضع عمومی خانه جزئی از مجموعه وظایفی است که در بالا بدان‌ها اشاره شد. طبیعتاً بانوی اندیشمند کوشش دارد محیط خانه را مطبوع و توأم با صلح و صفا سازد. اگر آشوبی در خانه راه افتد و تفاهم از میان اعضای خانه رخت بربندد، گرچه ممکن است به ظاهر منشأ خارجی داشته باشد ولی در واقع تا حدود زیادی مربوط به نارضایتی از وضع عمومی خانه است. زن باید چاره‌جوی این نابسامانی باشد، با متانت و انصاف، شکیبایی و تحمل به رفع عیوب بپردازد و لذا زن برای متعادل نگه داشتن وضع خانه و پرورش صحیح نیازمند به آسایش خاطر بیشتر است.

تهیه و تنظیم: خانم  حدیثه اسفندیار