ناکامی ها و مورد بی مهری و بی توجهی قرارگرفتن در خانواده موجب می شود که کودک به نوعی به واکنش در برابر این کمبودها دست بزند.

چکیده : دزدی در بچه‌های کوچک رفتار رایجی است.بیشتر بچه‌ها در دوران کودکی یکی دو بار دست به دزدی می‌‌زنند. این کار موجب تاثر و نگرانی والدین می‌‌شود و گمان می‌‌کنند که بچه آنها در آینده به دزد حرفه‌ای تبدیل می‌‌شود اما اکثر بچه‌هایی که گاهی دزدی می‌‌کنند، وقتی بزرگ می‌‌شوند افرادی مطیع قانون خواهند شد.با این وجود باید این رفتار مورد توجه و اصلاح قرار گیرد.

تعداد کلمات 1060 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

رفتار مناسب والدین برای ترک دزدی کردن بچه ها

دزدی کودکان در هر سنی ، از پیش دبستانی تا نوجوان ، ممکن است به دلایل مختلف انجام شود در حالی که کودکان خیلی کوچک بدون آنکه درک کنند بعضی چیزها هزینه بردار هستند و برداشتن آنها بدون پرداخت پول اشتباه است، ممکن است گاهی چیزهایی را بردارند و بدزدند اما بچه های مدرسه ای معمولاً می دانند که نباید بدون پرداخت پول چیزی آن را بردارند ، ولی این کار را می کنند زیرا خویشتنداری و خودداری کافی ندارند. در نگاهی دیگر بچه های بزرگتر و نوجوانان می دانند که نباید دزدی کنند ، ولی ممکن است بخاطر جالب بودن و هیجان این کار، یا بخاطر اینکه دوستان شان این کار را می کنند ، دست به دزدی بزنند.
بعضی از آنها فکر می کنند که دست شان رو نمی شود. زیرا به آنها کنترل بیشتری بر زندگی شان داده شده است ، و بعضی از نوجوانان از سر شورش و یاغیگری این کار را می کنند.البته دلایل پیچیده دیگری هم ممکن است در این مورد نقش داشته باشند.
در موارد دیگر، کودکان و نوجوانان دزدی می کنند زیرا پول کافی برای خرید آنچه می خواهند یا نیاز دارند را در اختیار ندارند . برای مثال ممکن است اشیا یا اسباب بازی های گران قیمتی را بدزدند که پول خریدش را ندارند. در بعضی موارد نیز آنها دزدی می کنند تا هزینه های اعتیاد خود را بپردازند. دلیل دزدی هرچه باشد ، والدین باید ریشه این رفتار را بیابند و مشکلات را از پایه حل کنند.

علت دزدی کودکان چیست؟

منشأ دزدی در کودکان وبزرگسالان یکی نیست. برای هر گروه از آنها انگیزه ها و موجبات و علل گوناگونی دارد. ممکن است بچه ها عصبانی باشند یا دنبال جلب توجه باشند. رفتار آنها انعکاسی از استرس در خانه ، مدرسه یا در کنار دوستان است . بعضی از آنها بخاطر خشونت فیزیکی و روانی که بر آنها وارد می شود ، دزدی می کنند و در واقع این عمل آنها فریاد درخواست کمک است.
ولی آنچه از نظر کلی می توان در این زمینه ذکر کرد، توجه به اصل لذت جویی در تملک و تصاحب آن چیزی است که مورد علاقه فرد است و از راه های ساده و ممکن از نظر او بدست نمی آید. منشأ آن از دید دیگر، می تواند محرومیت باشد. حتی محرومیتی ساده از غذا، بستنی و شکلاتی می تواند او را به دزدی وادارد. به خصوص محرومیت های دوران کودکی و عدم احساس ارضا و اشباع در این امر نقشی اساسی دارد.

علل مادی

علل مادی شامل نیازهای مادی است. برخی از کودکان که زندگی فقیرانه ای دارند یا این برداشت را از گذران خود دارند و نیازهای اولیه آنان در حد مطلوبی ارضا نمی شود دست به دزدی می زنند. در این حالت عدم ارضای نیازهای مادی از قبیل تغذیه ناکافی، لباس نامناسب، نداشتن پول توجیبی و اسباب بازی موجب می شود که خردسال این نیازها را از طریق دزدی جبران کند.

علل اجتماعی

کودک دزدی را یاد می گیرد و والدین نخستین الگو و سرمشق کودک هستند. چنانچه آنان مرتکب این عمل شوند و یا حتی به شوخی از انجام آن سخن بگویند، طفل آن را می آموزد. همچنین آنان سرقت را از دوستان، همبازی ها و همسایگان خود یاد می گیرند. ضعف مذهبی، سقوط ارزش های اخلاقی، محیط اجتماعی نابسامان، عدم کنترل رفتار کودک، قحطی، بحران های حاصل از جنگ، زلزله و آتشفشان، زندگی در محل های جرم زا، مهاجرت، اعتیاد والدین، میل به خود نمایی و جدایی از پدر و مادر گرایش کودک را به دزدی تشدید می کند.
از مسائل مهم تعلیم و تربیت و از مشکلات آن، مسأله دزدی کودکان است.این امر برای بسیاری از خانواده ها و مدرسه ها مسأله ساز و بحث انگیز است و توجه نهادهای تربیتی گوناگون و نیز دستگاه قضایی هر جامعه ای را به خود جلب کرده است.

علل روانی

ناکامی ها و مورد بی مهری و بی توجهی قرارگرفتن در خانواده موجب می شود که کودک به نوعی به واکنش در برابر این کمبودها دست بزند. این موقعیت در فرزندان میانی و خانواده هایی که اولاد متعدد و زیادی دارند و مجال کافی برای ابراز علاقه نداشته و به نوعی کودک دیده نمی شود و نوازش کافی دریافت نمی کند بیشتر به چشم می خورد. گاهی تقلید از الگوها و نمونه هایی که از طریق رسانه ها دیده یا شنیده است موجب دزدی کودک می شود. رفع اضطراب روانی و یا نوعی اعتراض و نشان دادن عصیان و طغیان خود و توانایی خویش علت دیگری در بروز این رفتار ناپسند کودکان می باشد.

با دزدی کودکان چه باید بکنیم؟

بهترین برخورد با چنین مسأله ای، برداشتن گام هایی حساب شده برای آموزش صداقت و درستکاری و تصحیح این رفتار ناشایست است . شما نباید در برابر این مسأله بیش از حد لازم عکس العمل نشان دهید، همان طور که نباید ازکنار آن به سادگی بگذرید.
1- برای اصلاح رفتار، می توان از پیامد های طبیعی استفاده کرد . مثلا به کودکی که طی دوره بیماری سرماخوردگی ، بدون اجازه شکلات برداشته، اجازه ندهید دو روز شیرینی بخورد .
2- والدین باید بدانند بچه هایشان در چه وضعیتی هستند اما نباید به صورت مداوم کیف و وسایل شخصی کودک مورد جستجو قرار گیرد . این کار احساس عدم اعتماد در کودکان ایجاد می کند.
3- اگر می خواهیم کودک مان برای دست زدن به کیف ما، از ما اجازه بگیرد، در ابتدا ما باید برای بررسی کیف کودک از او اجازه بگیریم. با این کار می توان احساس مثبت داشتن حریم شخصی را به کودک انتقال داد. پس داشتن الگوی مناسب رفتاری ، می تواند موجب ایجاد رفتارهای مثبت در کودک شود . بچه هایی که مورد نظارت نزدیک والدین قرار ندارند با احتمال بیشتری به سوی دزدی و دیگر مشکلات رفتاری کشیده می شوند .

ادامه دارد....

منبع : سایت نمناک

بیشتر بخوانید :
دزدی در کودکان
درمان دزدی کودکان
دزدی در کودکان و طریقه ی مواجهه با آن
دزدی کودکان
بچه‌هایی که دزدی می‌کنند