محبت و نقش آن در تربیت

 ما انسان ها مانند یک دوربین فیلمبرداری هرچیزی که در اطراف مان اتفاق بیفتد را در حافظه مان ذخیره می کنیم با این تفاوت که دوربین، حافظه محدودی دارد و احساس را ذخیره نمی کند اما حافظه انسان بو، رنگ، مزه و همه احساسات را برای همیشه و تمام و کمال در خود ذخیره می‌کند. 
هر شخص با توجه به محیط و شرایط زندگی خود تجارب متفاوتی دارد،اما نقطه مشترک بین همه ما نا آگاهی است. به جرات می توان گفت کسی در این دنیا آنقدر به خود مسلط نیست که بتواند اعماق ذهن خودش را درک کند و از تربیت نهفته در آن آگاه باشد. بسیاری از این اطلاعات نهفته متعلق به دورانی است که ما هنوز به دنیا نیامده ایم. بنابراین بدون اطلاع، خودمان هم آن را به فرزندان خود منتقل کرده و سپس از رفتار آنها متعجب می‌شویم. 

یادآوری
آن چیزی که در ناخودآگاه شما وجود دارد به کودک تان منتقل می شود، نه آن چیزی که خودتان دوست دارید. 
برای تربیت یک فرزند خوب، باید تلاش کنید و خودتان را آراسته به صفات های نیکو کنید و به جای شعار دادن پای به عرصه عمل بگذارید. 
روانشناسی می‌گفت: یک نوزاد را به مدت 7 سال به من بدهید، هر چه که بخواهید به شما تحویل می دهم.
منظور او این است که سال های اولیه زندگی نوزاد تعیین کننده ترین مرحله زندگی انسان است. 
اگر این دوران را برای فرزندتان به بهترین شکل فراهم سازید و او را در یک محیط سالم پرورش دهید، او در آینده قادر خواهد بود که از خود مراقبت کند، در اجتماع شرکت کند و فرد مفیدی برای جامعه باشد. 
اما اگر دوران کودکی را به خوبی نگذارند، دچار مشکلات و تعارض های زیادی خواهد شد و آینده او نا مبهم می‌ماند. 
نکته: این مشکلات ها قابل حل شدن است اما به چه قیمتی؟ به قیمت از دست دادن مقداری از عمر فرزندتان در بزرگسالی. 

توجه : آینده فرزندتان با دست های شما ساخته می‌شود و می‌توانید با محبت خودتان او را سیراب محبت کنید و می‌شود با کم محبتی و بی محلی، آینده او را تباه سازید. 
پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله)می فرماید؛ فرزندان خود را دوست بدارید و به آنها ترحم کنید(1) فرزندان خود را ببوسید که برای هر بوسه درجه ای در بهشت به شما خواهند داد که فاصله هر درجه پانصد سال است. نگاه محبت آمیز پدر به صورت فرزند عبادت است. (2)
توصیه: شما به عنوان والدین فرزندتان از او حمایت کنید و به او عشق بورزید. چه موفق بشود و چه دستاوردی نداشته باشد او نیازمند حمایت شماست پس تحت هیچ شرایطی حمایت تان را از او دریغ نکنید. 
 

در پرتو محبت می‌توان احساسات و عواطف کودک را به خوبی پرورش داد و از او انسانی شایسته ساخت، اما کمبود محبت از کودک، شخص عقده ای، دزد، قاتل و جنایتکار می‌سازد. (3)
کودکان باید بی قید و شرط مورد محبت قرار بگیرند. محبت بی قید و شــرط یعــنی محبتی که هیچ شرطی برای ابراز آن تعیین نشده و بی دریغ نثار کودک می شود. در خانواده هایی که صمیمیت و محبت و مهربانی وجود دارد کودک می تواند با اطمینان به شخصیت خود با مشکلات روبرو شود و از سوی دیگر بدون داشتن اضطراب و تشویش رفتارهای نامناسب خود را مورد تردید قرار داده و سعی کند آن ها را به نحو مطلوبی تغییر دهد.
 
نکته: فرزندان شما توجه کامل دارند به رفتارهای شما و خیال نکنید که آنها متوجه نمی‌شوند. اما کودک متوجه است چرا که، با کمترین بی محبتی عکس العمل منفی روانی و جسمی نشان می‌دهد و با کمترین رفتار محبت آمیز هم عکس العمل مثبت روانی و جسمی نشان می دهد. (4)
 

اوقات خوش خانه در ارتباط با یکدیگر، به سخنان و گفتاری که موجب رشد و تعالی شخصیت خود و فرزندان می‌شود، صرف می‌گردد. (5)
تحقیقات علمی نشان می‌دهند کودکانی که در خانواده‌‌های ناآرام و پرتنش زندگی می‌کنند به مراتب وضع روحی بدتری نسبت به کودکان طلاق تجربه می‌کنند. 
یک خانه‌ی آرام، سلامت روحی و جسمی کودکان را تضمین کرده و بستری مناسب برای رشد و پرورش استعدادهای او فراهم می‌کند.
شما والدین هستید که می‌توانید از طریق محبت و مهرورزی به یکدیگر، خوش اخلاقی، احترام به شخصیت یکدیگر و پیاده کردن این صفات های خوب و شبیه سازی از زندگی ائمه معصومین (علیهم السلام) در زندگی خودتان، می‌توانید سعادت و خوشبختی خود و فرزندان خودتان را تضمین کنید. 
 

فرزندتان را در آغوش بگیرید، به آنها دست بدهید، آنها را نوازش کنید، دستان شان را بگیرید، با آنها روی نیمکت بنشینید. نزدیک آن‌ها باشید. بگذارید آن‌ها بدانند که شما آنجا هستید. بگذارید آن‌ها محبت شما را با شما را احساس و لمس کنند. آغوش و بوسه‌های شما بهترین چیز در دنیا برای آنهاست.

پی نوشت 
[1] طبرسی، حسن بن فضل، مکارم الاخلاق ، ترجمه میر باقری، ابراهیم ، جلد اول تهران : ناشر فرهانی، 1365، صفحه 231.
[2] حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، قم: آل البیت، 1408ق، جلد 15، صفحه 170.
[3] حسینی زاده، سید علی(1384)،تربیت فرزند، قم: انتشارات حوزه و دانشگاه، چاپ چهارم، صفحه 80.
[4] امینی، ابراهیم، تربیت، قم: بوستان کتاب، چاپ دوم، 1385، صفحه 97.
[5] فرهادین، رضا(1384) تربیت برتر، قم: بوستان کتاب، چاپ پنجم، صفحه 53