اخلاق خوب، بهترین پشتوانه تداوم زندگی زناشویی است زیرا بسیاری از اختلافات و گاها طلاق ها بر اثر بد رفتاری زن و شوهر و عدم توافق اخلاقی صورت می گیرد.
مقدمه
همانطور که در بخش اول این مطلب گفته شد، زن و شوهر ها با رعایت حقوق و وظایفی که نسبت به هم دارند می توانند زندگی شیرینی برای خود درست کنند. ما در بخش اول سرپرستی خانواده، زن داری، احترام به همسر، ایراد و بهانه نگرفتن را که جزء وظایف مرد ها است را بیان کردیم. در این بخش ادامه آن را خواهیم گفت.
5. مهر ورزی کردن
مهرورزی یکی از مهم ترین وظیفه ای است که مرد باید نسبت به همسرش باید رعایت کند. محبت و عشق از نیاز های اساسی زن در زندگی زناشویی است، زنان دوست دارند در خانه محبوب شوهرشان باشند بطوری که عاشقانه همچون پروانه بدور شمع وجود آنها بچرخند، زن موجودی است کاملا عاطفی و از محبت تغذیه روحی می شود.
مرد ها اگر می خواهند زندگی زناشویی شیرینی داشته باشند و خانه ای پرنشاط و گرمی داشته باشند و اینکه همسرشان تا آخر عمر به آنان وفادار بمانند، باید تا می توانند به همسرشان اظهار عشق و علاقه کند. همانطور که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در این باره فرمودند : « این سخن مرد که به همسرش می گوید: واقعا تو را دوست دارم، هرگز از قلبش خارج نخواهد شد» (1) ابراز عشق و علاقه به همسر جمله ای است به زن یادآوری می کنی که او را همچنان دوستش داری و این باعث دلگرمی و تشدید عشق نسبت به زندگی زنان می شود. ابراز و اظهار عشق و علاقه به همسر یکی از بهترین کلید های حل مشکلات زناشویی است.
اگر مرد ها در این امر کوتاهی کنند و یا زیاد موضوع ابراز علاقه را جدی نگیرند، خودشان در بلند مدت ضرر خواهد کرد، زیرا زن به مرور زمان احساس می کند که دیگر شوهرش او را دوست ندارد و جایگاهش را دست داده است، وقتی زن به این مرحله برسد تا از زندگی خود زده می شود و یک زندگی بی روح را ادامه می دهد و یا اینکه به انحراف اخلاقی کشیده می شود چون که ریشه بسیاری از خیانت های زنان به کمبود محبت داشتن بر می گردد، همانطور که در اول بحث گفته شد محبت غذای روحی زن می باشد و اگر از طرف شوهر تامین نشود، به سمت دیگران کشیده می شود.
ابراز عشق و علاقه به همسر از سفارشات موکد دین اسلام می باشد، قرآن کریم در اینباره می فرماید : « یکی از آیات خدا این است که همسرانی برایتان آفرید تا با آنان انس بگیرید و در میان تان محبت و مهربانی افکند و در این موضوع برای اهل تفکر آیاتی هست» (2) و همچنین امام صادق فرمودند: « هر کس از دوستان ما باشد به همسرش بیشتر اظهار محبت می کند» (3) و فرمودند : « زن از مرد آفریده شده و تمام توجهش به سوی مردها معطوف می باشد، پس همسرتان را دوست بدارید» (4) و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: « هرچه ایمان انسان کامل تر باشد به همسرش بیشتر اظهار محبت می نماید» (5)
مرد ها اگر می خواهند زندگی زناشویی شیرینی داشته باشند و خانه ای پرنشاط و گرمی داشته باشند و اینکه همسرشان تا آخر عمر به آنان وفادار بمانند، باید تا می توانند به همسرشان اظهار عشق و علاقه کند. همانطور که پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) در این باره فرمودند : « این سخن مرد که به همسرش می گوید: واقعا تو را دوست دارم، هرگز از قلبش خارج نخواهد شد» (1) ابراز عشق و علاقه به همسر جمله ای است به زن یادآوری می کنی که او را همچنان دوستش داری و این باعث دلگرمی و تشدید عشق نسبت به زندگی زنان می شود. ابراز و اظهار عشق و علاقه به همسر یکی از بهترین کلید های حل مشکلات زناشویی است.
اگر مرد ها در این امر کوتاهی کنند و یا زیاد موضوع ابراز علاقه را جدی نگیرند، خودشان در بلند مدت ضرر خواهد کرد، زیرا زن به مرور زمان احساس می کند که دیگر شوهرش او را دوست ندارد و جایگاهش را دست داده است، وقتی زن به این مرحله برسد تا از زندگی خود زده می شود و یک زندگی بی روح را ادامه می دهد و یا اینکه به انحراف اخلاقی کشیده می شود چون که ریشه بسیاری از خیانت های زنان به کمبود محبت داشتن بر می گردد، همانطور که در اول بحث گفته شد محبت غذای روحی زن می باشد و اگر از طرف شوهر تامین نشود، به سمت دیگران کشیده می شود.
ابراز عشق و علاقه به همسر از سفارشات موکد دین اسلام می باشد، قرآن کریم در اینباره می فرماید : « یکی از آیات خدا این است که همسرانی برایتان آفرید تا با آنان انس بگیرید و در میان تان محبت و مهربانی افکند و در این موضوع برای اهل تفکر آیاتی هست» (2) و همچنین امام صادق فرمودند: « هر کس از دوستان ما باشد به همسرش بیشتر اظهار محبت می کند» (3) و فرمودند : « زن از مرد آفریده شده و تمام توجهش به سوی مردها معطوف می باشد، پس همسرتان را دوست بدارید» (4) و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) فرمودند: « هرچه ایمان انسان کامل تر باشد به همسرش بیشتر اظهار محبت می نماید» (5)
6. خوش اخلاقی با همسر
یکی دیگر از وظایفی که مرد ها باید آن را رعایت کنند، خوش اخلاقی با همسر است. خوش رفتاری و خوش اخلاق بود یکی از خصلت های پسندیده در پیش همگان است. اخلاق خوش مرد باعث می شود که زن به زندگی دلگرم تر شود. اخلاق خوب، بهترین پشتوانه تداوم زندگی زناشویی است زیرا بسیاری از اختلافات و گاها طلاق ها بر اثر بد رفتاری زن و شوهر و عدم توافق اخلاقی صورت می گیرد. وقتی شوهر با همسر خود بد رفتاری کند و مدام به کارهای او ایراد بگیرد و به عبارتی زندگی را برای خانواده خود تلخ کند، باعث می شود زن به زندگی دلسرد شود.
امروزه متاسفانه خیلی از مردها حفظ اقتدار را در بد رفتاری و تندخویی با اعضای خانواده می دانند درحالی که با این رفتار های اشتباه باعث می شود اقتدار و شخصیت خودشان را زیر سوال برود.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره خوش اخلاقی مردها می فرماید: «کامل ترین مردم از جهت ایمان، خوش اخلاق ترین آنها می باشد. بهترین شما کسی است که نسبت به خانواده اش احسان کند.» (6)
همچنین لقمان حکیم فرموند: «مرد خردمند باید در بین خانواده اش مانند کودک باشد و رفتار مردانه را برای خارج منزل بگذارد.» (7)
امروزه متاسفانه خیلی از مردها حفظ اقتدار را در بد رفتاری و تندخویی با اعضای خانواده می دانند درحالی که با این رفتار های اشتباه باعث می شود اقتدار و شخصیت خودشان را زیر سوال برود.
رسول خدا (صلی الله علیه و آله) درباره خوش اخلاقی مردها می فرماید: «کامل ترین مردم از جهت ایمان، خوش اخلاق ترین آنها می باشد. بهترین شما کسی است که نسبت به خانواده اش احسان کند.» (6)
همچنین لقمان حکیم فرموند: «مرد خردمند باید در بین خانواده اش مانند کودک باشد و رفتار مردانه را برای خارج منزل بگذارد.» (7)
سید روح الله حسین پور
ادامه دارد...
پی نوشت
[1]. سید مرتضی، شافی، جلد2، صفحه 138
[2]. قرآن کریم، سوره روم، آیه 21 { وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١﴾ }
[3]. محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1407 ق ، جلد 103، صفحه 233
[4]. محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1407 ق ، جلد 103، صفحه 266
[5]. همان، صفحه 228
[6]. همان، صفحه 226
[7]. فیض کاشانی، محمدبن شاه مرتضی، المحجةالبیضاء ، قم: جامعه مدرسین قم، موسسه نشر اسلامی، جلد2، ص 54