هرچقدر مرد ها در رعایت احترام زنان بیشتر تلاش کنند به همان مقدار زندگی با دوام تر و صمیمی تر خواهند داشت.

مقدمه

یکی از مهارتی که زوجین در اول زندگی، باید نسبت به آن آگاهی داشته باشند، دانستن حقوق و وظایف خود نسبت به یکدیگراست. زیرا زن و شوهر با رعایت آن در زندگی زناشویی، موجب تداوم بشی به زندگی و محکم شدن پایه ها و بنیان خانواده شان می شود. اما گاهی اوقات در زندگی، زوجین بخاطر عدم آگاهی نسبت به وظایف خود دچار اختلافات می شوند. پس زن و شوهر باید در شروع زندگی، فنون همسرداری را بیاموزند تا در زندگی زناشویی به موفقیت برسند.

وظایف و حقوق مرد

زن و شوهر نسبت به هم حقوق و وظایفی دارند که باید رعایت کنند. ما در این مطلب وظایف شرعی، اخلاقی و عرفی مرد نسبت به همسر خود دارد را بیان خواهیم کرد.

1. سرپرستی خانواده

یکی از مهم ترین وظایفی بر عهده مردان است، سرپرستی از خانواده است. نگهداری و کنترل خانواده از جمله وظایفی است شرع به آن تاکید کرده است. خداوند در قرآن کریم می فرماید: « مردان، سرپرست و نگهبان زنان اند، بخاطر برتری هایی که خداوند (از نظر نظام اجتماع) برای بعضی نسبت به بعضی دیگر قرار داده است، و بخاطر انفاق هایی که از اموال شان (در مورد زنان) می‏ کنند» (1) و همچنین پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید : « مرد سرپرست خانواده است و هر سرپرستی نسبت به زیر دستانش مسئولیت دارد» (2) مردها باید در این زمینه حقوق همسر خود را رعایت کرده و به نیاز ها و خواسته های زنان توجه کنند .

2. زن داری

زن داری، معنا و مفهوم گسترده دارد اما بطور اجمالی آن را بیان خواهیم کرد. یکی دیگر از وظایفی که شوهر نسبت به همسر خود باید رعایت کند، زن داری است. یعنی شوهر با توجه به شناختی که از روحیات و اخلاق همسر خود پیدا کرده، زندگی را طبق خواست او پیش ببرد. اگر برنامه ریزی بر طبق خواسته های زن باشد، موجب ایجاد عشق و علاقه ناگسستنی به زندگی و شوهر می شود. البته منظورم از خواسته، درخواست عقلانی و عرفی می باشد.

3. احترام به همسر

یکی دیگر از وظایفی مرد ها باید رعایت کنند و مورد تاکید اهل البیت (علیهم السلام) است، احترام به همسر است. امام صادق (علیه السلام) از پدرش نقل کرده اند ... که می فرمایند: « هرکس زن گرفت باید او را گرامی و محترم بشمارد» (3) و همچنین رسول خدا (صلی الله علیه و اله) می فرمایند: « زنان را گرامی نمی دارند مگر افراد بزرگوار و به آنان توهین نمی کنند جزء مردم پست و فرومایه» (4)
زنان هم مانند مردان در زندگی نیازمند احترام در زندگی هستند. زنان در ازای زحمت و تلاش هایی که در خانه برای بوجود آوردن آرامش و صفا در زندگی می کنند، از شوهر خود توقع دارند تا احترام آنان را داشته باشند. احترام گذاشتن به همسر مصادیق فراوانی دارد، از موارد کوچکی همچون سلام کردن هنگام ورود به خانه گرفته تا داد نزدن بر سر همسر و مسخره نکردن همسر در خلوت و جمع، را می توان نام برد.

هرچقدر مرد ها در رعایت احترام زنان بیشتر تلاش کنند به همان مقدار زندگی با دوام تر و صمیمی تر خواهند داشت، زیرا زنان با مورد احترام و تکریم قرار گرفته شدن از طرف شوهر به زندگی خود دلگرم تر می شوند، در نتیجه پایه های زندگی مستحکم تر از همیشه می شود. ولی اگر مرد ها شخصیت همسر خود را زیر سوال ببرند و مورد تحقیر و تمسخر قرار دهند، این باعث ایجاد رنجش خاطر، حتی باعث دلزدگی نسبت به زندگی می شود ولو اینکه زن ناراحتی خود را به زبان نیاورد، در نتیجه موجب سرد شدن روابط بین زوجین می شود بدون آن که شوهر از علت آن خبر داشته باشد. در همین موضوع پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرمایند: « هرکی به خانواده اش توهین کند، خوشی زندگی را از دست خواهد داد» (5)

4. ایراد و بهانه نگرفتن

برخی از مردها هستند که در زندگی و امور خانه داری زنان بسیار ایراد می گیرد، به چیدمان خانه، به تمییزی خانه، به مدل غذا و به طعم غذا و خیلی ایراد ها و بهانه ریز و درشت دیگر.... درست است که شوهر حق اظهار نظر در امور خانه را دارد اما با ایراد گرفتن از امورخانه داری همسر خود، نه تنها باید اصلاح امور مورد نظر نمی شود بلکه باعث انجام مقابله به مثل از طرف زن می شود و او هم شروع به ایراد گرفتن از شما می شود و نتیجه ایراد گرفتن بسیار شما چیزی جزء دلسری همسر از خانه داری و شوهر داری نمی باشد. در ضمن مردها باید بیاد داشته باشند که تنظیم امورخانه و اداره آن بر عهده زنان و در تخصص آنان می باشد.

سید روح الله حسین پور

ادامه دارد...

پی نوشت
[1]. قرآن کریم، سوره نساء، آیه 34 { الرِّجَالُ قَوّاَمُونَ عَلی النِّساءِ بِمَا فَضلَ اللَّهُ بَعْضهُمْ عَلی بَعْضٍ وَ بِمَا أَنفَقُوا مِنْ أَمْوَالِهِمْ }
[2]. حسین بن محمدتقی نوری، مستدرک الوسائل، قم: آل البیت، 1408ق ، جلد 2، صفحه 550
[3]. محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1407 ق ، جلد 103، صفحه 224
[4]. محمدباقر مجلسی، بحار الانوار، بیروت: دار احیاء التراث العربی، 1407 ق ، جلد 74، صفحه 303
[5]. مشکینی اردبیلی، علی، مترجم موسوی قافله باشی، مرتضی، المواعظ العددیة، قم:مؤسسه علمی فرهنگی دار الحدیث،1392، صفحه 151