آشنایی با مزایا و معایب مراقبت بستگان از کودک

مراقبت و نگهداری یک خویشاوند از کودک شما مثل دیگر مراقبت‌ها مزایابی دارد که برخی از آنها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
 

از نظر برخی از والدین، اعتماد مهم‌ ترین و مجاب‌ کننده‌ ترین دلیل برای سپردن مراقبت و نگهداری از کودک به یکی از بستگان یا دوستان است و هیچ‌کدام از دیگر گزینه‌های نگهداری از کودک به اندازهٔ مراقبت خویشاوندی، پتانسیل تأمین آسودگی خیال والدین را ندارد.
 

از آنجا که کودک شما عضوی از خانوادهٔ خویشاوندتان محسوب می‌شود، می‌توان تا حد زیادی مطمئن بود مراقبی که برای کودک تان انتخاب کرده‌اید واقعاً به سلامت، شادی و آسایش کودک تان علاقه دارد. برای بسیاری از مردم، این همان چیزی است که باعث برتری مراقبت خویشاوندی به مهدکودک و پرستار بچه می‌شود.
 

یکی از نگران‌کننده‌ ترین موضوعات برای والدینی که از دیگر گزینه‌های مراقبت از کودک استفاده می‌کنند این است که غریبه‌ای که تمام روز از کودک شان نگهداری می‌کند ارزش‌های خود را به او آموزش می‌دهد و این ممکن است با چیزی که کودک کنار والدینش یاد می‌گیرد مکمل و همسو نباشد. با خویشاوند، شما این مزیت را دارید که هم شما و هم او، اطلاعات زیادی دربارهٔ گذشته، عادات و شخصیت یکدیگر می‌دانید.
 

 در خانه بودن یکی دیگر از برتری‌های مراقبت خویشاوند بر یک مهدکودک است. با این نوع مراقبت، کودک تان می‌تواند در خانهٔ خودتان یا خویشاوندتان بماند و شما می‌توانید مطمئن باشید که او در محیطی آرامش‌بخش، صمیمی و راحت است.
 

در این نوع مراقبت، شما بهترین نسبت مراقب به کودک یعنی یک مراقب در ازای یک کودک را خواهید داشت. حتی اگر خویشاوند شما از دو کودک شما مراقبت می‌کند، باز هم نسبت مراقب به کودک خیلی کمتر از یک مهدکودک است.
 

با کمتر بودن تعداد کودکان، احتمال بسیار کمتری نیز وجود دارد که کودک تان همهٔ سرماخوردگی‌ها و دیگر بیماری‌هایی را که کودکان از مهدکودک به خانه می‌آورند بگیرد.
 

هزینهٔ کمتر یکی از مزایای مشخص این مراقبت است. اگرچه بیشتر افرادی که از مراقبت خویشاوندی استفاده می‌کنند، آن را به شکل دیگری جبران می‌کنند، اما معمولاً بسیار کمتر از هزینه‌های دیگر شکل‌های مراقبت از کودکان خواهد بود.
 

وقتی کودک تان نزد یکی از اقوام است، شما معمولاً می‌توانید مطمئن باشید که او عشق و توجه فراوانی را از کسی می‌گیرد که نقشی پایدار، همیشگی و طولانی‌ مدتی در زندگی‌ کودک خواهد داشت و این نکته می‌تواند مهم باشد.
 

گاهی نقاط قوت و حسن‌های چیزی می‌تواند به شکلی نقاط ضعف آن نیز به صورت توأم محسوب شود که ارتباط نزدیک و رودربایستی با خویشاوندان یکی از این موارد در زمینهٔ مراقبت از کودک شماست. به‌ طورکلی برخی از معایب و ایرادهای سپردن کودک به یکی از نزدیکان می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
 

داشتن ارتباط شخصی نزدیک با مراقب کودک تان می‌تواند باعث شود این موضوع که به او می‌گویید چه‌ کاری را انجام دهد و چه کاری را نکند شکل ناجوری پیدا کند. در این صورت برخی از بستگان، به ویژه مسن‌ترها ممکن است احساس کنند که آنها دربارهٔ بزرگ کردن کودکان بیشتر از شما می‌دانند و شاید عقاید شما دربارهٔ مسائلی مثل تغذیه، آموزش، تربیت و خواب را نادیده بگیرند که علاوه بر تضعیف اختیار و اقتدار شما، این نوع مراقبت متفاوت می‌تواند کودک تان را هم گیج کند.
 

تفاوت در شیوهٔ مراقبتی شما با مراقب کودک تان در نهایت می‌تواند به ارتباط شما با خویشاوندتان صدمه بزند. برای پیشگیری از این مشکل، بهتر است اطمینان حاصل کنید که از همان ابتدا مسیر بازی را برای گفت‌وگو ایجاد کنید و قوانین پایه‌ای و مشخص تعیین کنید. همچنین شاید بهتر باشد از ابتدا یک فرد آگاه پیدا کنید.
 

بر سر پرداخت‌ها نیز ممکن است تنش‌هایی ایجاد شود. به عنوان مثال، شما پیشنهاد پرداخت پول می‌کنید، زیرا احساس می‌کنید در غیر این صورت سوءاستفاده کرده‌اید، اما مراقب ممکن است این پیشنهاد را رد کند اما در خفا و پیش خودش دوست داشته باشد آن را قبول کند که این اتفاق هم نوعی مشکل خواهد بود.
 

هرچند بهتر است بدبین نباشید اما در بسیاری از موارد، خیلی هم دور از حقیقت نیست که خواه به خویشاوندتان چیزی پرداخت کنید یا نکنید، ممکن است نهایتاً احساس کنید خیلی به او مدیونید و این ممکن است باعث شود کمتر بتوانید از عقاید خود در مورد سبک فرزندپروری‌ و تربیت کودک تان دفاع کنید.
 

اگر یک خویشاوند مسن، برای مثال مادر شما یا مادر همسرتان از کودک مراقبت می‌کند، توان و انرژی کمتر او می‌تواند یک نقطه‌ ضعف باشد. او ممکن است خیلی بیشتر از نیاز برای مراقبت از کودک زیر یک سال شما نیرو و تجربه داشته باشد اما دویدن، پریدن و کندوکاو یک کودک نوپا می‌تواند کاملاً خسته و فرسوده‌اش کند. اگر مراقب کودک تان انرژی لازم برای پیدا کردن راه‌های جدید برای سرگرم کردن کودک یا توان کافی برای تحریک و برانگیختن رشد او یا محافظت از او در مقابل پیشامدها و اتفاقات مختلف را نداشته باشد، شاید بهتر باشد به یک مهدکودک مناسب یایک پرستار بچه فکر کنید.
 

ممکن است وقتی کودک تان وارد سال‌های نوپایی و پیش‌دبستانی شود، لازم باشد با کودکان دیگر ارتباط بیشتری داشته باشد. در این مکان‌ها، بسیاری از کودکان دو، سه و چهار ساله فرصت بازی و تعامل زیادی با کودکان دیگر را دارند و این چیزی است که معمولاً امکان آن در صورت ماندن نزد خویشاوندان وجود ندارد.
 

در نهایت، برخلاف مهدکودک‌ها، مراقبت خویشاوندان تحت نظارت نهادهای دولتی نیست و این به معنای آن است که شما برای اطمینان از ایمن، تمیز و خوشایند بودن محیط زندگی کودک تان باید به خویشاوندتان و چشمان خود واقعاً اطمینان زیادی داشته باشید.

منبع: سایت مادرشو