چه کنیم تا پیش دیگران محبوب شویم؟ (بخش دوم)

وقتی به بزرگتر یا کوچکتر از خودتان سلام می کنید، در واقع اعلام می کنید که شما راه ارتباط با دیگران را باز گذاشته اید، دیگران هم به راحتی با شما ارتباط می‌گیرند و محبت شما در قلب آنها قرار می‌گیرد. 
 

انسان ها نیاز دارند تا دیگران را دوست بدارند و در برابر، دیگران هم آنها را دوست داشته باشند و مورد تایید قرار دهند. انسان‌ها معمولاً دوست دارند محبوب دیگران باشند و این امری طبیعی است که از حبّ ذات نشات می گیرد. محبوب بودن، یک نیاز ذاتی است. در هرم نیازهای روانی فرد، نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن، یکی از اصلی ترین نیازهای روانی هر انسانی است. هیچ کسی را نمی یابیم که از این بی نیاز باشد. قبل از اینکه راهکارهای بدست آوردن محبوبیت را بیان کنم، لازم است به یک نکته مهم اشاره داشته باشم. 

نکته مهم: مهمترین کار برای انسان این است که  بکوشد تا خود را محبوب خدای تعالی قرار دهد در اثر این رشد و تعالی، خداوند او را محبوب آفریدگانش می کند. هم از این رو فرمود: «ان الذین آمنوا و عملوا الصالحات سیجعل لهم الرحمن ودا؛ به درستی کسانی که ایمان آورده و کارهای نیکو انجام دهند خداوند آنها را محبوب قرار می دهد»[1] 
 

پیامبر خدا (صلى الله علیه و آله) : إذا تَلاقَیتُم فَتَلاقَوا بِالتَّسلیمِ و التّصافُحِ ، و إذا تَفَرَّقتُم فَتَفَرَّقُوا بِالاستِغفارِ. هرگاه به هم برخوردید، با سلام کردن و دست دادن برخورد کنید و چون جدا شدید ، با آمرزش خواهى [براى یکدیگر] از هم جدا شوید.[2] وقتی به بزرگتر یا کوچکتر از خودتان سلام می کنید، در واقع اعلام می کنید که شما یک فرد متواضع هستید و راه ارتباط با دیگران را باز گذاشته اید، دیگران هم به راحتی با شما ارتباط می‌گیرند و محبت شما در قلب آنها قرار می‌گیرد. 

داستان واقعی: یکی از دوستان بنده دارای روابط عمومی بالایی بوده و با هر کسی بخواهد، می‌تواند طرح دوستی بریزد، اما دوام دوستی آنها زیاد نیست و طولی نمی‌کشد که رفاقت و محبوبیت این دوست ما از بین می‌رود. خودش می گفت عمده دلیلی که سبب م یشد تا محبوبیت خودمو بعد از مدتی از دست بدهم، غرور و لجاجت من بود. اگر می خواهید نزد دیگران محبوب باشید و محبوب بمانید باید غرور کاذب را زیر پا بگذارید. 

بعد از برگشتن از یک سفر برای دوست خود یک کادو می خرید، یا موقع تولدش یه هدیه برای او تهیه می کنید، دارید این حس را در او تزریق می کنید که من به یادت هستم. شما یک کادو می خرید در عوض آن، محبوبیت دوستان خود را بدست می‌آورید. رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرمایند : هدیه دادن، محبّت مى آورد و برادرى را نگه مى دارد و کینه و دشمنى را مى برد . براى یکدیگر هدیّه ببرید تا دوستدار هم شوید.[3] امیرالمومنین علی( علیه السلام) می فرمایند : هدیه دادن ، دوستى را به دنبال مى آورد .[4] 

آدم‌ها دوست دارند که از آنها بابت زحمات شان قدردانی شود. البته باید حواستان باشد که یک تعریف خشک و خالی با یک حس صادقانه از زمین تا آسمان فرق می‌کند و اکثر افراد هم فرق میان آنها را متوجه می‌شوند. اگر نسبت به کار خوب بی تفاوت باشید، از چشمان دوست تان خواهید افتاد، اما اگر قدردان باشید و کار خوب او را به یاد داشته باشید و جبران کنید، سبب تحکیم رابطه و محبوبیت شما می‌شود. امام سجاد(علیه السلام ) در «رسالة الحقوق»، در مورد حق کسی که بر شما نیکی کرده و وظیفه ای که در برابر او دارید، چنین فرموده است: «وَ امّا حقّ ذیالمعروفِ علیک فَاَنْ تَشْکُرَهُ وَ تَذْکُرَ مَعْروُفَهُ ...»

حق کسی که صاحب نیکی بر توست، این است که سپاسگزار او باشی و کار نیک او را یاد کنی و خالصانه بین خود و خدایت در حق او دعا کنی و گفتار نیک در باره او داشته باشی، اگر چنین کنی در نهان و آشکار او را سپاس گفته ای و اگر هم روزی قدرت بر جبران داشته باشی، نیکی او را جبران کنی. [5] 

شاید با گفتن یک راز می‌خواهد پی به شخصیت شما ببرد. اگر دوست تان درباره موضوعی محرمانه با شما صحبت می‌کند، آن را نزد خود نگاه دارید و در موردش با دیگران حرف نزنید.چون خبرها زود پخش می‌شود و به همه خواهد رسید. اگر دوست دارید به محبوبیت برسید باید راز دار باشید. 
 

صداقت، صداقت و باز هم صداقت. صداقت در برخورد با دیگران یکی از بهترین راه هایی است که به صورت میان بر شما را به محبوبیت در میان دوستان و اطرافیان می رساند. صداقت و راستی باید در تمام مراحل وجودی و زندگى انسان تحقق پیدا کند؛  اگر انسان تمام حرکات و سکنات و همه احوال او روى صدق، راستى، درستى و حقیقت صورت گیرد، البته سرمایه خوش‌بختى و زمینه سعادت و مسیر کمال و محبوبیت در نزد دیگران را به دست آورده است

پی نوشت :
[1] قرآن کریم ،سوره مبارکه مریم، آیه ۹۶. 
[2] الأمالی شیخ طوسی : ۲۱۵/۳۷۴ 
[3] بحار الأنوار : جلد 2، صفحه 166. الهَدِیَّةُ تُورِثُ المَوَدَّةَ ، وتَجدُرُ حدیث الاُخُوَّةَ ، وتُذهِبُ الضَّغینَةَ ، تَهادُوا تَحابُّوا .
[4] غرر الحکم، صفحه 316. الهَدِیَّةُ تَجلِبُ المَحَبَّةَ .
[5] فضل‌بن‌حسن طبرسی، ترجمه سیدحبیب‌الله موسوی، مکارم الاخلاق، تهران‌: حبیب، 1389، صفحه 422.