نشانه، علل و درمان سرطان استخوان (بخش دوم)

آگاهی از ابتلا به سرطان می‌تواند بسیار سهمگین باشد. با مرور زمان، بیمار راه‌هایی را برای مقابله با ناراحتی و تردیدهای ناشی از سرطان به دست خواهد آورد.
 

چنان‌چه تشخیص پزشک مبنی بر ابتلای بیمار به سرطان استخوان تایید شود، وی سعی خواهد کرد میزان گسترش (مرحله‌) سرطان را تعیین کند، زیرا نتیجه‌ی این کار به انتخاب گزینه‌های درمانی کمک می‌کند. عواملی که در تعیین مرحله‌ی سرطان مد نظر قرار می‌گیرند، عبارت هستند از :
الف. اندازه‌ی تومور
ب. سرعت رشد سرطان
پ. تعداد استخوان‌های درگیر با سرطان، از قبیل مهره‌های مجاور یکدیگر در ستون فقرات
ت. آیا سرطان به بخش‌های دیگر بدن نیز گسترش یافته است یا خیر

مراحل سرطان استخوان به وسیله‌ی اعداد رومی، از 0 الی IV نشان داده می‌شوند. پایین‌ترین مرحله نشان‌دهنده‌ی کوچک بودن تومور و پایین بودن میزان تهاجمی آن است. در مرحله‌ی IV سرطان به سایر بخش‌های بدن گسترش می‌یابد.
 

گزینه‌های درمانی برای سرطان استخوان به نوع سرطان، مرحله‌ی سرطان، وضعیت کلی سلامت بیمار، و ترجیح بیمار بستگی دارد. انواع مختلف سرطان‌های استخوان پاسخ متفاوتی به درمان‌های مختلف می‌دهند، و پزشک معالج می‌تواند به بیمار در انتخاب بهترین و مناسب‌ترین روش درمانی کمک کند. برای نمونه، برخی از انواع سرطان استخوان فقط از طریق جراحی قابل درمان هستند؛ برخی با جراحی و شیمی درمانی؛ و برخی دیگر نیز با جراحی، شیمی‌درمانی، و پرتو درمانی.
 

هدف از جراحی خارج کردن کل تومور سرطانی است. در بیش‌تر موارد، این جراحی شامل تکنیک‌های خاصی برای خارج کردن تومور، به صورت یکجا، به همراه بخش کوچکی از بافت سالم اطراف تومور می‌شود. پزشک جراحی جای خالی استخوان را با مقداری استخوان دیگر از به سایر نواحی بدن، با ماده‌ای از بانک استخوان، یا ترکیبی از فلز و پلاستیک سخت پر می‌کند.

برای درمان سرطان‌های استخوان بسیار وسیع یا آن‌هایی که در نقاط پیچیده‌ای از بدن واقع شده‌اند، ممکن است لازم باشد کل اندام یا بخشی از آن را از بدن جدا کنند (قطع عضو). با پیشرفت سایر روش‌های درمانی، میزان رواج قطع عضو رو به کاهش است. چنان‌چه برای درمان بیمار به قطع عضو نیاز باشد، وی پس از انتخاب اندام مصنوعی مناسب باید آموزش‌های لازم را برای انجام کارهای روزانه با استفاده از اندام جدید فرا گیرد.
 

در شیمی درمانی با استفاده از داروهای قوی ضد سرطانی که معمولا از طریق تزریق وریدی وارد بدن می‌شوند، سلول‌های سرطانی از بین می‌روند. با وجود این، این روش درمانی فقط برای برخی از انواع سرطان استخوان اثربخشی مطلوبی به همراه دارد. برای نمونه، شیمی درمانی به طور کلی برای کندروسارکوما آن‌چنان اثربخش نیست، ولی مهم‌ترین بخش از درمان استئوسارکوما و سارکوم یوئینگ به شمار می‌رود.
 

در پرتو درمانی با استفاده از پرتوهای پر قدرت انرژی نظیر اشعه‌ی ایکس سلول‌های سرطانی را نابود می‌کنند. در طول انجام پرتو درمانی، بیمار روی یک تخت می‌خوابد و دستگاه مخصوصی در اطراف وی شروع به حرکت می‌کند؛ این دستگاه پرتوهای انرژی را به نقاط مشخصی از بدن بیمار می‌تاباند. پرتو درمانی معمولا پیش از عمل جراحی انجام می‌شود، زیرا می‌تواند تومور را کوچک‌تر و عمل خارج‌سازی آن را آسان‌تر کند. به این ترتیب، احتمال نیاز به عمل قطع عضو کاهش می‌یابد.

هم‌چنین، از پرتو درمانی برای درمان بیماران مبتلا به سرطان استخوانی استفاده می‌شود که تومور سرطانی‌شان را نمی‌توان با استفاده از عمل جراحی از بدن خارج کرد. پس از انجام عمل جراحی، از پرتو درمانی برای نابودی باقیمانده‌های احتمالی سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پرتو درمانی در بیماران مبتلا به سرطان استخوان پیشرفته ممکن است به کنترل نشانه‌ها و علائم بیماری از قبیل درد کمک کند.
 

آگاهی از ابتلا به سرطان می‌تواند بسیار سهمگین باشد. با مرور زمان، بیمار راه‌هایی را برای مقابله با ناراحتی و تردیدهای ناشی از سرطان به دست خواهد آورد. تا آن‌ زمان، انجام کارهای زیر ممکن است به بیمار کمک کند:

الف. کسب اطلاعات کافی درباره‌ی سرطان استخوان جهت اتخاذ تصمیمات مناسب برای مراقبت از خود. بیمار باید از پزشک معالج اطلاعاتی را درباره‌ی سرطان استخوان، از جمله گزینه‌های درمانی، و در صورت تمایل، پیش‌بینی آینده، به دست بیاورد. با کسب آگاهی بیش‌تر درباره‌ی سرطان استخوان، بیمار اعتماد به نفس بیش‌تری برای اتخاذ تصمیمات مهم در خصوص درمان بیماری به دست خواهد آورد.

ب. حفظ رابطه‌ی نزدیک با دوستان و افراد خانواده. حفظ روابط قوی و نزدیک به بیمار در مقابله با سرطان استخوان کمک می‌کند. دوستان و افراد خانواده می‌توانند در صورت نیاز، به صورت عملی از بیمار پشتیبانی کنند – مثلا می‌توانند در طول مدت بستری شدن بیمار در بیمارستان از خانه و فرزندان وی مراقبت کنند. هم‌چنین، هر گاه سرطان از لحاظ روحی به بیمار فشار وارد کند، دوستان و خانواده می‌توانند پشتیبانی هیجانی لازم را از وی به عمل بیاورند.

پ. صحبت کردن با دیگران. یافتن فرد مناسبی که آماده‌ی شنیدن درد دل‌ بیمار در مورد امیدها و ترس‌های وی باشد، بسیار بااهمیت است. این فرد ممکن است یکی از دوستان یا اعضای خانواده باشد. هم‌فکری و مشورت با یک مشاور، مددکار اجتماعی، یک فرد روحانی یا یک گروه پشتیبان بیماران سرطانی نیز ممکن است بسیار مفید باشد. از پزشک معالج درباره‌ی محل گروه‌های پشتیبانی که در اطراف‌تان وجود دارند، پرس و جو کنید. هم‌چنین می‌توانید آدرس آن‌ها را از طریق برخی وب‌سایت‌ها نیز به دست بیاورید.

ادامه دارد...

منبع: تحریریه سایت کسب و کار بازده – امیر رضا مصطفایی