علل کج خلقی در کودکان (بخش سوم)

تامین نیازهای زیستی کودک، اولین گام در حل مشکلات رفتاری اوست. 
 

تامین نیازهای زیستی و اولیه انسان، از ملزومات رفتارهای اخلاقی در انسان است. کودکی که نیازهای ابتدایی او به درستی تامین نشده باشد، ممکن است رفتارهای نابهنجار و غیر عرفی از خود بروز بدهد. از همین روی تامین این نیازها می تواند راه کار مناسب و درستی در این مورد باشد.
 
بر اساس هرم مزلو، نیازهای زیستی انسان اعم از خوراک و پوشاک در مرتبه نخست نیازها قرار دارند و با تامین آن است که می توان همت به تامین طبقات دیگر نیازها کرد.
 

بعضی از رفتارهای کودک، نشان از تحریک های اطرافیان و یا محیط هایی است که آنها در آن زندگی می کنند. یک محیط سالم، محیطی است که زمینه ساز رفتارهای متعادل در کودک می شود و اگر محیطی این ویژگی را نداشت، یعنی محیطی بود که عوامل تحریک هیجانات منفی در آن زیاد بود، می تواند زمینه ساز رفتارهای پرخاشگرانه و یا کج خلقی در کودکان باشد.
 
محیط سالم و بدون تحریک آفریدنی است و باید والدین برای پیدایی آن همت ورزند. اگر محیط، محیطی باشد که کودک برای رسیدن به ساده ترین خواسته هایش باید با دیگران درگیر شود و یا در این محیط بزرگسالان به پرخاشگری و رفتارهای نامناسب به حرفها و رفتارهای دیگری پاسخ دهند، نمی تواند زمینه ساز رفتارهای مناسب در کودک باشد.
 
از همین روی اگر احساس می کنیم محیطی که کودکمان در آن بازی می کند، یک محیط تنش زا و محرک است، لازم است آن محیط را یا تغییر دهید و یا اگر توان تغییر آن را ندارید، آن را ترک کنید.   
 
محیط های پرتنش و استرس زا، می تواند به جسم و روان انسان آسیب بزند که این آسیب در کودکی با شدت و قدرت بیشتری است. کودکانی که در یک محیط آرام و بانشاط سیر می کنند، می توانند رفتارهای بهنجار را تامین کرده و آنها را رشد بدهند و در مقابل کودکانی که در یک محیط پر تنش و درگیر زیست می کنند، دائم در حال درگیری با دیگران هستند و آنچه در ایشان تقویت می شود، یک دسته رفتارهای نابهنجار و پرتنش همچون کج خلقی، پرخاشگری، ضرب و شتم است.
 

برخی از کودکان نیز تحت فشارهای روحی و روانی قرار می گیرند. آسیب های از دست دادن دیگران و یا دور شدن از نزدیکان می تواند یکی از علل پدیدایی رفتارهای نابهنجاری همچون کج خلقی در کودکان شود. از همین روی، اگر این دوری قابل حل هست و می توان دیدارهایی را مهیا کرد، تا کودک از این رفتارها و بی تابی ها دست بردارد، لازم است این امر انجام گیرد ولی اگر دور شدن نزدیکان به خاطر از دست دادن و یا مرگ ایشان است، باید کودک به خوبی در این مورد توجیه شود.
 
صرف درگیر شدن با او برای نشان دادن اینکه بی تابی او نادرست است، یک روش نادرست و اشتباهی است. بهتر است که کودک این را درک کند که دیگر آن شخص وجود فیزیکی ندارد ولی همیشه همراه اوست و در کنار اوست. راه کار دیگری را نمی توان در این مورد به کار گرفت. باید تا می توان خلاهای نبود آن شخص را برای کودک پر کرد.
 

خوب است والدین به این مورد توجه کنند که گاه کج خلقی کودک، هیچ دلیلی ندارد. به همین دلیل شما هر چه سعی کنید که او برای شما دلیلی را بیان کند، کاری بی حاصل و فایده است. از همین روی هرگاه دیدید که دلیلی برای کارهای او پیدا نمی کنید، بهتر این است که او را رها کرده و بی توجه باشید. شاید این بهترین راهکار باشد. کج خلقی ها همه دلیل ندارد که شما روان خود را برای یافتن علل آن درگیر می کنید. بهتر آن است که در این موارد اگر دیدید که این رفتار از سوی کودک شما ادامه دارد، سعی کنید با یک مشاور در این مورد صحبت کنید و مشکلات پیش آمده را برای او بازگو کنید.
 
راه همراهی با کودک، یک امر ساده ایست که اگر بتوانید زبان کودک را بیاموزید، با او همراهی کنید تا او به راحتی مشکلاتش را با شما در میان بگذارد، می توانید یک رابطه خوب و سالمی را با او داشته باشید. از همین روی تلاش کنید تا در دوران کودکی بتوانید رابطه خوبی با او داشته باشید چرا که دوران های دیگر به راحتی دوران کودکی ساده و آسان نیست.