7 نکته مهم در انتخاب مکان مطالعه (بخش دوم)

مکان مطالعه، باید یک مکان بی سروصدا باشد. 
 

برای دید خوب، روشنایی روز بهترین نوع آن است. روشنایی دیگری که تقریبا با آن مساوی است نور لامپ آی - ای - اس است و نوری که مستقیما از لامپ به روی کتاب بتابد بسیار بد است. بعد از دو ساعت کار زیر نور مستقیم مقدار دید از دست رفته ی چشم، چهار برابر آن در نور غیر مستقیم خواهد بود و بعد از سه ساعت این مقدار به ۹ برابر خواهد رسید. در حقیقت سه ساعت کار در زیر نور مستقیم به طور متوسط ۸۱٪ بینایی را از بین می برد.
 
نور مناسب به کار برید. کم ترین نور لازم برای مطالعه، سه شمع است که تقریبا در زیر یک لامپ ۵۰ واتی معمولی به فاصله چهار پا (۱۲۰ سانت) حاصل می شود. نور بیشتر از این بهتر است، یعنی مقدار نوری معادل ۱۵ الی ۲۰ شمع که قدرت دید را هم زیاد، و ناراحتی و خستگی چشم را در موقع خواندن کم می کند. در هر صورت، باید از نور خیلی شدید اجتناب کرد (۲۰۰ شمع) چون از سرعت و قدرت خواندن می کاهد.
 
اگر صفحه ی کتاب را یک نواخت روشن کنید می توانید از ناراحتی چشم کاسته و قدرت دید را بیافزایید. در این صورت هیچ سایه ای نباید روی صفحه بیفتد. نور باید طوری بتابد که تشعشع ایجاد نکند و در چشم خواننده باز نتابد. این وضع درست مانند رانندگی در شب است که بر اثر تابش نور چراغ اتومبیل های مقابل، جاده را به خوبی نمی بینید و هنگامی که مستقیما نور در چشم می تابد، راه اصلا دیده نمی شود. نور حاصل از تشعشع صفحه ی کتاب هم اثر مشابهی دارد و قدرت دید را خیلی کم می کند. به همین دلیل اطاق مطالعه را یکنواخت روشن کنید. این کار از بازتاب نور در چشم جلوگیری می کند، که خود به اندازه ی نور کافی اهمیت دارد و مفید و مؤثر است.
 
یک نوع لامپ خالی از تشعشع، تنگستن «سفید ملایم» است و این نور یک نواخت ناراحتی چشم و فشار روانی عمومی را می کاهد. نور حاصل از فلورسانت برای بعضی ها خوب، آرام و مؤثر ولی برای بعضی دیگر خسته کننده است. در حقیقت بعضی مردم ارتعاش بیشتر از فلورسانت را هم حس می کنند و اگر خسته شدند باید نور را تغییر دهند و از نور لامپ دیگر یا خورشید (در روز) استفاده کنند و این کار اغلب به طور قابل ملاحظه ای ناراحتی را کم می کند. در صورت لزوم، استفاده از عینک هم از ناراحتی چشم می کاهد. البته، همیشه مردم متوجه نمی شوند که چه موقع به عینک نیاز دارند و لذا معاینه ی چشم پزشک از چشم، در مواقعی که چشم از خواندن مطالب خسته می شود، لازم است.
 

برای مطالعه باید از میز و صندلی استفاده کرد، نه از مبل راحتی. محققان نشان داده اند که انقباض اندک ماهیچه ها مفید است و دقت کار مغز را زیاد می کند. مثلا افرادی که از دستگاه تقویت عضلات دست به طور ملایم استفاده می کنند، می توانند با چند بار تمرین، سیلاب های نامفهوم را بهتر از کسانی که بدون تمرین عضلانی یاد گرفته اند، به یاد آورند. نتایج مشابهی در حل مسائل ریاضی و تشخیص اشبای مرئی مشاهده شده است.
 
نباید تصور شود که هر چه انقباض و کار ماهیچه ها زیادتر باشد، یادگیری هم زیادتر است، چون در حالت خستگی زیاد، یادگیری انجام نمی شود، بلکه تمرین و ورزش جسمانی به مقدار کم بهتر به فراگیری کمک می کند. باید توجه داشت که انقباض حاصل از ورزش و کار ماهیچه های سر و گردن و بدن برای این کار مفید است نه انقباضی که بر اثر ترس و ناراحتی ایجاد می شود.
 

مطالعه در تنهایی، معمولا مؤثرتر از وقتی است که با مشارکت شخص دیگری انجام شود. وجود شخص ثالث در چهار موقعیت به خصوص ممکن است مفید باشد.
 
١. اگر هر دو نفر مطالب را به خوبی بررسی کنند و یاد گرفته باشند، سوال کردن از یکدیگر بهتر است تا این که تنها و از خود سوال کنید.
٢. اگر مسائل خیلی مشکل باشند و آنها را به تنهایی نتوان درک کرد، همکاری و کمک دیگران می تواند مفید واقع شود.
٣. برای مرور و تمرین نهایی، تشکیل گروه های چهار یا هشت نفری در روز قبل از امتحان کمک مؤثری به همه خواهد بود. چون نتیجه گیری و تجزیه و تحلیلی را که یک نفر انجام می دهد، ممکن است دیگران نتوانند به دست آورند و همچنین سوال هایی را که ممکن است یک فرد به خوبی متوجه نشود دیگران به وضوح بیان کنند و جواب دهند و برعکس مسائلی را که نمی دانند از یکدیگر بپرسند و یاد بگیرند. برای این که نتیجه ی خوبی به دست آید، باید همه ی افراد قبلا مطالعه ی کافی انجام داده و مطالب را خوب یاد گرفته باشند.
۴. اگر احساس تنهایی و انزوا در موقع مطالعه آزار دهنده باشد، حضور فرد ساکتی در محل مطالعه مشروط بر آنکه مزاحمت ایجاد نکند کمک مؤثری در کاستن ناراحتی و اشتغال فکری خواهد بود.

نویسنده: ویرجینیا وُکس

 
منبع: کتاب «رمز موفقیت در تحصیل»