تأثیرات روانشناختی طلاق بر فرزندان

والدین با انجام اقداماتی می توانند تأثیرات روانشناختی منفی طلاق بر کودکان را تا اندازه زیادی کم کنند.
 

وقتی یک ازدواج به هر دلیلی با چالش هایی جدی روبرو می شود، برخی والدین از خود می پرسند: "آیا ما باید به خاطر بچه ها به این زندگی ادامه دهیم؟" از سویی برخی دیگر از آن ها ترجیح می دهند بدون فکر کردم در مورد این موضوع، به راحتی تن به طلاق دهند.
 
در هر صورت در اکثر موارد نگرانی هایی در مورد بچه ها وجود دارد و پدر و مادر معمولاً درباره آینده، نحوه سکونت و دیگر موضوعات مرتبط با فرزندان دغدغه های فراوانی دارند.
 
سؤال این است که پدیده طلاق چه تأثیرات روانشناختی بر فرزندان دارد؟ نمی توان پاسخی مطلق به این سؤال داد چرا که تفاوت های فردی در کودکان بسیار زیاد است. برای برخی از کودکان پدیده طلاق بسیار استرس آور و غیر قابل تحمل خواهد بود و برخی دیگر از کودکان خیلی سریع می توانند با این مسأله کنار بیایند.
خبر خوب این است که والدین با انجام اقداماتی می توانند تأثیرات روانشناختی منفی طلاق بر کودکان را تا اندازه زیادی کم کنند. در ادامه شما را با برخی از این موارد آشنا می سازیم.
 

همانطور که دور از انتظار نیست، تحقیقات نشان داده که سال اول و حتی دوم پس از طلاق، کودکان سخت ترین شرایط را تجربه می کنند. آن ها رنج، استرس، خشم، اضطراب و حتی از دست دادن اعتقادات و باورها را تجربه خواهند کرد. اما بسیار از آن ها به خوبی این مسائل و مشکلات را پشت سر می گذارند. آن ها به شرایط جدید عادت نموده و سعی می کنند خود را با آن وفق دهند.
 
اما برخی از کودکان هرگز نمی توانند به وضعیت نرمال و طبیعی بازگردند. این کودکان ممکن است تا مدت ها و یا حتی تا آخر عمر خود مشکلات فراوانی داشته باشند.
 

طلاق برای تمام اعضای خانواده مشکل شاز بوده و از لحاظ هیجانی همه را دچار مشکل می کند، اما این شرایط برای بچه ها بسیار ترسناک تر، گیج کننده تر و آزار دهنده تر خواهد بود:
 
ممکن است کودک در مورد تردد بین خانه های پدر و مادر بسیار نگران باشد. از سویی با خودش می گوید وقتی پدر و مادرم یکدیگر ار دوست ندارند، بعید نیست دیگر مرا نیز دوست نداشته باشند.
 
بچه های کوچک تر ممکن است با خودشان فکر کنند این طلاق نتیجه رفتارهای آن هاست و به همین دلیل خود را سرزنش کنند.
 
نوجوانان ممکن است به خاطر طلاق و تغییراتی که در زندگی شان افتاده، خشمگین شوند. بچه های این گروه سنی احتمالاً یکی از والدین را مقصر این طلاق دانسته و یا هر دو آن ها را مقصر از هم پاشیدگی خانواده ببینند.
 
با این حال باید توجه نمود شرایط در هر خانواده ای منحصر به فرد است.
 

طلاق به این معناست که کودکان مانند قبل نمی توانند همیشه در کنار پدر و مادر خود باشند. همین کاهش تماس و ارتباط می تواند بر صمیمیت میان کودک و و الدین خود تأثیر منفی بگذارد. تحقیقات نشان داده بیشتر کودکان، پس از طلاق احساس می کنند از والدین و خصوصاً پدر خود دور شده اند.
 
همچنین طلاق می تواند ارتباط فرزند را با کسی که حضانت او را بر عهده می گیرد، تحت تأثیر قرار دهد، چرا که استرس بوجود آمده به خاطر طلاق و زندگی بدون یکی از والدین، می تواند ارتباط کودک با مراقش را دچار مشکل کند. حتی مطالعات نشان داده مادرانی که حضانت فرزندان خود را پس از طلاق بر عهده می گیرند، کمتر از قبل از فرزندان خود حمایت می کنند. از سویی شیوه های تربیتی آن ها به مراتب ضعیف تر و ناکارآمدتر خواهد شد.
 
برای برخی کودکان، جدایی والدین سخت ترین اتفاق نیست، بلکه عوامل استرس زایی که پس از طلاق ایجاد می شود، دشوارتر خواهد بود. تغییر مدرسه، رفتن به یک خانه جدید و زندگی بدون یکی از والدین، تنها برخی از عوامل استرس زایی است که می توانند طلاق را برای فرزندان بسیار دشوار کنند.
 
مشکلات مالی نیز معمولاً پس از طلاق اتفاق می افتد. بسیار از خانواده ها مجبورند به خانه هایی کوچک تر نقل مکان نموده و منابع مالی را بین خود تقسیم نمایند.
 

طلاق می تواند خطر ابتلا به مشکلات روانی را در کودکان و نوجوانان، افزایش دهد. کودکان در هر سن، جنسیت و فرهنگی، پس از طلاق والدین مشکلات روانشناختی زیادی را تجربه خواهند کرد.
 
طلاق ممکن است در برخی کودکان به برخی اختلالات سازگاری منجر شود که البته در مواردی با گذشت زمان حل خواهند شود. اما مطالعات نشان داده نرخ ابتلا به اضطراب و افسردگی در کودکان طلاق بسیار بیشتر از دیگر کودکان است.
 

کودکانی که به واسطه طلاق در خانواده های تک والدینی زندگی می کنند، نسبت به کودکانی که با پدر و مادر و خود زندگی می کنند، ممکن است ببیشتر به اختلالات سلوک، بزهکاری و رفتارهای تکانشی، گرفتار شوند. همچنین افزایش اختلالات و مشکلات رفتاری موجب می شود کودکان طلاق بیش از دیگر کودکان، با همسالان خود درگیر شوند.
 

کودکان طلاق معمولاً عملکرد تحصیلی مناسبی نخواهند داشت. با این حال تحقیقی که در سال 2019 انجام شد، نشان داده کودکانی که با طلاق غیر منتظره و ناگهانی روبرو می شوند، احتمالاً در عملکرد تحصیلی خود بیشتر دچار مشکل می شوند، اما کودکانی که با آمادگی بیشتر با این پدیده روبرو می شوند، احتمالاً عملکرد تحصیلی شان کمتر تحت تأثیر قرار بگیرد.
 

احتمال درگیر شدن نوجوانان طلاق در رفتارهای پر خطر مانند سوء مصرف مواد، بسیار بیشتر است. در ایالات متحده آمریکا نوجوانان طلاق خیلی زودتر از نوجوانان هم سن و سالشان درگیر مصرف سیگار، الکل و موارد می شوند.
 

بزرگسالانی که در کودکی شاهد طلاق والدین خود بوده اند، ممکن است در روابط آتی خود در زندگی دچار مشکل شوند. نرخ طلاق در افرادی که خود فرزند طلاق هستند، بیشتر است.
 
والدین نقشی جدی در سازگاری فرزندان با پدیده طلاق دارند. در ادامه به برخی راهبردها برای کاهش آسیب های طلاق اشاره می کنیم:
 

روابط گرم و صمیمی و کاهش تنش با بچه ها می تواند به آن ها کمک کند تا راحت تر با طلاق شما کنار بیایند. یک رابطه خوب والد فرزندی موجب افزایش اعتماد به نفس و بهبود وضعیت تحصیلی فرزندان پس از طلاق خواهد شد.
 

وضع قوانین متناسب با سن و پایبندی دقیق به آن ها بسیار ضروری است. مطالعه ای که در سال 2011 منتشر شد نشان داد که وضع قوانین دقیق پس از طلاق می تواند به سازگاری سریع تر فرزندان با شرایط  جدید کمک کند.
 
این دو مورد تنها دو راهبرد برای پیشگیری از آسیب های طلاق است. برای کسب اطلاعات بیشتر در این زمینه می توانید به منابع معتبر مراجعه کنید.
 
منبع: سایت وری ول فمیلی