ملاک انتخاب شغل مناسب

خیلی از افراد در جامعه امروز برای انتخاب و شروع شغل با این تفکر که شغل به طور تصادفی انتخاب می شود، جلو می روند.
 

برای انتخاب شغل مناسب معیار های مختلفی از دیدگاه‌های گوناگون مطرح شده است. بعضی بر این باور هستند که افراد برای انتخاب شغل آزاد مناسب ترند، چون شغل آزاد هیچ گزینشی برای ورود ندارد. اما بعضی دیگر بر این دیدگاه اعتقادی ندارند و می گویند که شغل مناسب شغلی است که با ساختارهای اجتماعی و اقتصادی کشور و همچنین خصوصیات شخصی فرد همسو باشد. چرا که هیچ شخصی نمی تواند خارج از قوانین و انتظامات اجتماعی و اقتصادی جامعه خود شغلی را طبق خواسته و اراده خودش انتخاب نماید. در این صورت نباید به فکر درآمدی خوب باشد بروید تا معیارهای دیگر از انتخاب شغل را بدانیم. 
 

خیلی از افراد در جامعه امروز برای انتخاب و شروع شغل با این تفکر که شغل به طور تصادفی انتخاب می شود، جلو می روند. اما باید گفت که هر شغلی که به این شکل تصادفی برای آن ها پیدا می شود، هم خوانی با خصوصیات شخصی و خرج و مخارج شخصیت اجتماعی بقیه آن فرد ندارد. اما اگر شغلی را به شکل تصادفی به دست آورده اید و تمام این خصوصیات را برای شما داشت، باید بگویم که شما یک فرد بسیار خوش شانسی هستید. 

اما گذشته است شوخی باید گفت که کار یک موضوع بسیار مهم در زندگی شما است. چرا که شخصیت و وضع زندگی شما با نوع شغل انتخابی خودتان رقم می خورد. برخی از صاحب‌نظران اعتقاد دارند که انتخاب شغل بر پایه آگاهی اشخاص استوار است. افراد آگاهانه از روی علم و آگاهی به سمت کار می‌روند و آن را تعیین می‌کنند. [1] 

همانگونه که امام علی (علیه السلام) می فرمایند: عمل کننده بدون علم و آگاهی همچون رونده ای است که به بیراهه می‌رود، پس هرچه شتاب کند، از هدفش دورتر می شود. و عمل کننده از روی آگاهی همچون رونده ای  بر راه راست است.» [2 ] امام علی (علیه السلام) در این حدیث اشاره به انتخاب شغل از روی آگاهی افراد می کند، یعنی هر انسانی با شناخت لازم و آگاهی که از کاری دارد، باید به سمت آن برود. چرا که اگر کار بدون آگاهی و شناخت انتخاب شود، به پشیمانی میسر می گردد و عقب افتادگی و رکود را در پی دارد و از طرفی شغلی که همراه با آگاهی و علم به اضافه علاقه انسان باشد باعث می شود که روز به روز فرد نسبت به قبل پیشرفت داشته و گرایش بیشتری به سوی آن کار پیدا کند. 
 

برای کسب آگاهی نسبت به هر کاری باید از قبل از انتخاب، تحقیق و تخصص انجام دهید و در آن تفکر کنید، که آیا آن کار با شاخصه های شما همخوانی دارد یا خیر!؟ هر انسانی پیشرفت و سلاح خود را بیشتر از بقیه می داند، اما برای انتخاب شغل تنها این معیارها کافی نیست. بلکه باید اخلاص در کارها را نیز در نظر داشت. بگونه ای که هر فردی با اطلاعات کامل کاری را بر گزینه ولی اخلاص در آنها را نداشته باشد، برکت و پیشرفت در آن کار بسیار کم است. اگر همان کار را با اخلاص انجام دهد، ثمره بهتر و مناسب تری در پیش دارد. همراه بودن کار با اخلاص هم پاداش دنیای را برای فرد به همراه دارد و ثواب اخروی. 

کسی که تنبلی و بی رغبتی و کسالت خود را کنار بگذارد و راه پیشرفت را در پیش بگیرد و همراه با او صداقت اخلاص داشته باشد، قطعاً می تواند به بهترین شکل آن را ادامه دهد و خداوند نیز در کار او برکت و ترقی قرار می دهد. اما اگر هر انسانی راه کاری را در پیش بگیرد اما اخلاص در آن کار نداشته باشد، باعث کاهش تمایل و علاقه و کندی در پیشرفت و نبود برکت می شود.  امام علی علیه السلام می فرمایند: بهترین عمل آن است که با اخلاص همراه باشد. [3] 
 

اما نکته ای که اینجا وجود دارد این است که آیا منظور از انتخاب شغل با معیارهای شخصی آن است که باید آنقدر بدون شغل بود تا شغل مورد نظر را پیدا کرد!؟ در اینجا باید گفت که بستگی دارد شغل مورد نظر چه بوده است و در جامعه چگونه وجود دارد. گاهی بلند پروازی ها و انتخابات اشتباه باعث می شود که انسان برای انتخاب شغل اش، شغلی را مورد نظر قرار می‌دهد که در جامعه بسیار کم بوده و دست یافتن به آن به تخصص خاص وجود دارد. در این صورت باید گفت که اشتباه از خودتان است شما باید شغلی که متناسب با شروع شغل مورد نظر شما از انتخاب کنید. نه آن که همان ابتدا توقع داشتن یک شغل مدیریتی بسیار فوق العاده ای را در سر بپرورانید. 
 

این نکته را هم هیچگاه از از ذهن خود دور نکنید، که بهترین گروه برای مشورت برای انتخاب شغل خانواده است. چرا که خانواده با کوهی از تجربه و شناختی که از شما دارند می توانند بهترین راهنما در این عرصه باشند. کمک گرفتن از آنها هیچگاه به غرور شما ضربه وارد نمی‌کند، چرا که آنها همیشه خیر و پیشرفت شما را در نظر دارد. 

پی نوشت :
[1] رضا علی کرمی، علل تنبلی و درمان آن، قم: انتشارات قلمگاه، 1398، صفحه 115.
[2] سیدرضی، نهج البلاغه، مترجم محمد دشتی، تهران: فهرست، ۱۳۸۵، صفحه ۲۸۵ و ۲۸۴ خطبه ۱۵۴. فالناظر بالقلب العامل بالبصر یکون مبتدا علمه ان یعلم اعمله علیه ام له فان کان له مضی فیه وان کان علیه وقف عنه، فان العامل بغیر علم کالسائر علی غیر طریق فلا یزیده بعده عن الطریق الواضح الا بعدا من حاجته والعامل بالعلم کالسائر علی الطریق الواضح
[3] غررالحکم، حدیث 1046. خَیْرُ اَلْعَمَلِ مَا صَحِبَهُ اَلْإِخْلاَص