چاشنی عشق و محبت برای زندگی مشترک

همسران برتر به روشنی می‌دانند که شریک زندگی شان همیشه به محبت نیاز دارد و خریدار نگاه‌های پر محبت است.
 

اصلی ترین عاملی که سبب شکل گیری خانواده و باعث تداوم یافتن آن کانون می‌شود، محبت و در درجه بالاتر و احساسی تر آن یعنی عشق است که سبب بقای خانواده می شود. محبت و عشق اگر در زندگی کسی نباشد، یا اینکه در جای خودش استفاده نشده باشد، باعث اختلاف و از بین رفتن کانون خانواده می‌شود. 

این نیروی فوق احساسی باعث جذب و علاقه مند شدن شوهر به خانمش، به فرزندان و دوستانش می‌شود، در واقع یک نیاز اساسی و کلیدی است برای آرامش در زندگی و اگر از زندگی رخت بربندد، آن زندگی دیگر رنگ و بوی آرامش را نخواهد دید و زندگی را تبدیل به هیچ و پوچ خواهد کرد. 
 

زندگی را باید بر پایه عشق و علاقه بنا کنید تا احساس لذت کنید. اگر در زندگی شما عشق و علاقه نباشد، بهترین تفریح هم نمی‌تواند به شما احساس لذت بدهد.این عدم محبت و نبودن عشق در بین شما باعث خواهد شد که خوبی ها و رفتارهای مثبتی که در حق هم انجام می‌دهید را نبینید و قدردان هم نباشید. با ادامه پیدا کردن این سبک زندگی، تحمل طرفین به پایان خواهد رسید و زندگی را با طلاق دادن به پایان می‌رسانند. بله، عامل اصلی در طلاق ها، کمبود محبت و نبودن عشق و علاقه در بین زوجین است. 

اگر در زندگی محبت باشد، سختی‌های بیرون خانه آسان و رابطه ی انسانی بر اساس محبت تنظیم می‌گردد. محبت همزیستی را آسان و خانواده را پایدار می‌کند. و کارهای سخت به برکت محبت آسان می‌شود. [1] 
 

زن یا شوهر باید از زبان شما بشنوند که او را دوست دارید و قدر کارهای او را می دانید. خجالت نکشید و با زبان خوش و رفتاری نیکو به او بگویید که قدر کارهای او را میدانید و از وجود او احساس خرسندی و رضایت می کنید. زن و شوهر هر چه محبت کنند زیاد نیست. جایی که محبت بیش از حد ایرادی ندارد محبت در خانه است. محبت اعتماد می‌آورد. محبت زمانی پایدار است که طرفین حقوق یکدیگر را رعایت نمایند. [2] 
 

فرض کنید قصد سفر دارید و می‌خواهید با ماشین خودتان به سفر بروید، شما قبل از رفتن به سفر، ماشین خودتان را پیش مکانیک می‌برید و تمام امکانات را آماده می‌سازید و باک بنزین و گاز خودتان را پر میکنید و با یک امنیت خاطری به سفر می‌روید. زندگی مشترک هم مانند این ماشین است که باید در طول این سفر زندگی به او رسیدگی کنید و مشکلات او را با محبت کردن و عشق ورزیدن، حل کنید تا شریک زندگی شما یک امنیت خاطری داشته باشد و با آسودگی خاطر بتواند این مسیر زندگی را با شما  طی کنند. چون عشق و محبت، سختی های حرکت و تکاپو را بر انسان آسان و ناهمواری ها را هموار و تلخی ها را شیرین می‌سازد. 
 

یک تفاوتی بین افراد خوشبخت و ناراضی وجود دارد که افراد خوشبخت به دنبال این هستند که طرف مقابل خودشان را با محبت و عشق خودشان سیراب کنند، اما افراد ناراضی منتظر هستند تا طرف مقابل بیاید به آنها محبت کند و همین انتظار باعث خواهد شد تا پیشرفتی نداشته باشند. افراد خوشبخت می‌دانند که عشق و محبت، راه گشا و کارگشا و آسان کننده سختی ها است و باعث بقای زندگی مشترک می‌شود و بخاطر همین، محبت های خود را نثار همسرشان می‌کنند. 

همسران برتر به روشنی می‌دانند که شریک زندگی شان همیشه به محبت نیاز دارد و خریدار نگاه‌های پر محبت است، از این رو همواره با چشمان پر مهر و نگاه‌های پرجاذبه، امواجی از محبت را به دل و جان او روانه می‌سازند. [3]
 

برخی از افراد در محیطی بزرگ شدند که رنگ محبت را ندیدند و یا اینکه محبت اصلی را احساس نکردند. این افراد بعد از ازدواج فکر می‌کنند که محبت کردن به همسر یا شوهر سبب لوس شدن او خواهد شد و توقع او را زیاد خواهد کرد، بخاطر این تفکرات منفی و آزار دهنده از محبت کردن اجتناب می‌کند و زندگی خودش را تباه می‌سازد. 

این طرز فکر کسانی است که خود از محبت محروم بوده اند. لذا در محبت کردن به همسر، احتمال سوء استفاده را داده و می‌گویند همسرمان لوس می‌شود و یا سوء استفاده می‌کند. احساسات انسان، فکر او را شکل می‌دهد و فکر او رفتارش را تنظیم می‌کند. لذا مردی که احساس بدی نسبت به همسر خود دارد، در رفتارش تغییر حاصل می‌گردد. [4] 

توجه؛ عشق و محبت، فاصله ها را کم و کشش ها را تقویت و بیگانگان را یگانه می‌کند و سبب صفا، صمیمیت، یکرنگی، یکدلی و همدلی خواهد شد. با تفکرات منفی، خود را از وجود محبت و عشق محروم نسازید. چون اگر در خانواده ای مرد یا زن با عبارات زیبا و دلپذیر همسرش را صدا کند، آن محیط خانه یک مدرسه تربیتی برای کودکان و نوجوانان خواهد شد و سبب تحکیم روابط زن و شوهر می‌شود. 

پی نوشت :
[1]  مقام معظم رهبری به نقل از علی حاج اکبری، مطلع عشق، تاریخ ۷۶/۹/۱۴ موقع ایراد خطبه ی عقد.
[2] همان قبلی
[3] غلامعلی افروز، همسران برتر، قم: انجمن اولیاء و مربیان، سال چاپ: 1394، چاپ 12،صفحه 68
[4] محمدرضا شرقی، خانواده متعادل، قم: انجمن اولیاء و مربیان، سال چاپ 1373،چاپ دوم، صفحه ۵۳-۵۴