والدین سعی کنند فعالیت های سرگرم کننده ای بیرون از خانه برای کودکان ایجاد کنند.

پیش کلام

همه ی ما در طول زندگی متوجه اثرات مثبت تکنولوژی بر روی زندگی خود بوده ایم و هیچ گاه تاثیری که بر کیفیت زندگی بشر دارد را انکار نمی کنیم.

گاهی والدین برای پر کردن خلا نبود خود و صرف زمان کافی با کودکانشان تبلت یا تلفن همراه را جایگزین فعالیت های روزانه کودک می کنند که علاوه بر اعتیاد شدید کودکان باعث آسیب های جسمانی و روانی شدیدی در این زمینه می شود، ولی باید به این نکته توجه ویژه داشته باشند که سن استفاده از این وسایل بستگی به محیط رشد کودک دارد و به طور معمول از دو سالگی به بعد قابل استفاده می باشد و در کودکان بین رنج سنی دو تا شش سال بیشتر از دو ساعت در روز استفاده از تلفن همراه و تبلت جایز نمی باشد.

کودکانی که میزان استفاده آن ها از تلفن همراه و تبلت کمتر است معمولا شرایط روحی و روانی مطلوب تری دارند، افرادی با نشاط و دارای روحیه بسیار بالایی هستند و روند تحصیلی بهتری نسبت به سایر کودکان دارند.[1]

مضرات اعتیاد به تلفن همراه در کودکان

استفاده از بازی های تلفن همراه و تبلت تاثیر بسزایی در جسم و روان کودک دارد و ممکن است کودک را به مشکلات و بیمار هایی در آینده دچار کند یا به علت عدم تمایل به بیرون رفتن از خانه خاطرات زیبای کودکی خود را از دست دهند؛ که بعضی از این مشکلات به شرح زیر است:

اثرات جسمانی

امواج الکترومغناطیسی این دستگاه برای کودکان زیر پنج سال به شدت مضر است. رعایت نکردن فاصله چشم کودک با تلفن همراه باعث خسته شدن چشم و آسیب جدی به سیستم عصبی چشم وارد می کند و بیماری های چشمی همانند: تاری دید، آب مروارید، تنبلی چشم و.. راه به همراه دارد.

با کم شدن بازی های فیزیکی کودکان، عضلات کودک کمکم تحلیل می رود و حرکاتش با تاخیر بیشتری همراه است. کودک به علت ساکن بود در یک جا، دچار خستگی مزمن می شود؛ وارد شدن آسیب جدی به دست و انگشت کودکان به علت لمس زیاد تلفن همراه و تبلت، به علت مشغله های ذهنی و فکری معمولا دچار بیخوابی یا بد خوابی می شوند.

اثرات روانی

کاهش یافتن خلاقیت کودک (زیرا پیدایش سن خلاقیت که در کودکی است و باید با ساختن کودکان این مهارت ها را کسب کنند، تلفن همراه این فرصت را از آن ها گرفته است)، کاهش اعتماد به نفس (زیرا در بازی های فیزیکی معمولا خود کودکان همیشه برنده هستند ولی در تلفن همراه و تبلت این فرصت از کودکان گرفته شده)، افت تحصیلی (به علت استفاده بیش از حد از تلفن همراه تمرکز پایی و در نتیجه افت تحصیلی در آنان می شود)، کاهش مهارت های ارتباطی و اجتماعی (زیرا تمام وقت خود را صرف بازی با تلفن همراه کرده اند و فرصتی برای برقراری ارتباط با گروه همسالان و سایرین را نداشته اند)، خشونت (به علت بازی های نا مناسب و خشنی که انجام می دهند)، عصبیت (به دلیل همزاد پنداری کودک با برخی شخصیت های بازی های خشن)، اختلال عملکرد در کودک برای انجام کار های فکری و... می شود.

بیماری های روانی

استفاده بیش از حد فناوری ممکن است باعث بیماری های: اضطراب، افسرگی، اختلال دو قطبی، اوتیسم، اختلال دلبستگی، کمبود توجه و ...شود.[2]

راه کارهای مناسب جهت کنترل اعتیاد به تلفن همراه

یکی از بهترین و موثرترین روش هایی که میتوان کودکان را از بازی های تلفن همراه دور کرد انجام دسته جمعی بازی های فیزیکی هستند که برای کودک بسیار هیجان انگیز است.
محدود کردن مدت زمان استفاده از تلفن همراه برای کودکان.
وادار کردن کودک به انجام کارها و مسئولیت هایی که مربوط به خانواده است مثل «پهن کردن سفره شام» با این کار کودک احساس مسئولیت پذیری نیز می کند.
هنگامی که کودک مشغول بازی است هیچ گاه اگر مستقیم به او بگویید که دست از این کار بکشد، فایدهای ندارد بهتر است به او کار دیگری پیشنهاد دهید مثل «ورزش کردن» و بعد در مورد فواید ورزش کردن با او صحبت کنید تا او ترغیب به انجام این عمل شود.
وضع قوانین و مقررات خاصی برای استفاده از تلفن همراه و گفتن تاثیرات و عواقبی که این قانون شکنی برای کودکان دارد مثل «محروم شدن از رفتن به پارک یا خوردن خوراکی مورد علاقه کودک»
برقراری ارتباط عاطفی بین اعضای خانواده و توجه آن ها به مهارت گفتگو (توضیح مضرات تلفن همراه با زبانی ساده به کودک)
رفت آمد های فامیلی و قرار گرفتن کودک در جمع همسالان و دوستان که موجب رقم زدن خاطره خوب برای کودک می شود.
برای خانواده خود یک شعار جادویی داشته باشید که با گفتن آن کودکتان استفاده از تلفن همراه را متوقف کند، مثل «اکنون وقت بودن در کنار خانواده است» این شعار هشداری برای کودک است که از زمان تعیین شده در روز برای استفاده از تلفن همراه عبور کرده است.
والدین سعی کنند فعالیت های سرگرم کننده ای بیرون از خانه برای کودکان ایجاد کنند مثل (آموزش نقاشی از طبیعت، بازی کردن فوتبال یا بدمینتون به صورت خانوادگی، استخر و...) زیرا کودکان خیال می کنند، سرگرمی به جز تلفن همراه وجود ندارد و با درک این که سرگرمی های بیشتری وجود دارد قطعا تلفن همراه را کنار می گذارند.[3]