کودک بیش‌فعال و روش کنترل آن

مهم‌ترین کاری که برایکودکان بیش‌فعال می‌توانید انجام دهید این است که به او کمک کنید تا راه‌های مناسبی را برای تخلیه انرژی فراوان خود پیدا کند.
 

کودکان نوپا موجودات بسیار فعالی هستند و از آنجا که انرژی زیادی برای تخلیه دارند، بسیاری از آنها مانند کوچولوی شما، ناتوان از یک‌جا نشستن برای مدتی طولانی هستند. به همین دلیل است که پزشکان همیشه به والدین اطمینان می‌دهند که در این سن نگران بیش‌فعالی نباشند و به ندرت کودکان زیر پنج سال را دچار اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی یا ADHD تشخیص می‌دهند.

با این حال، اخیراً تعداد زیادی مقالات و مطالعات پژوهشی منتشر شده که نشان داده است کودکان بیشتری در این سن دچار اختلال بیش‌فعالی- کم‌توجهی تشخیص داده می‌شوند و داروهایی مانند ریتالین و پروزاک برای کمک به آنها تجویز می‌شود. اما بیشتر کارشناسان همچنان معتقدند که تجویز دارو برای کودکان نوپا و پیش‌دبستانی اشتباه است، به ویژه از آنجا که عوارض جانبی این داروها در بچه‌های کوچک خوب مطالعه نشده است.
 

اگر میزان فعالیت کودک نوپایتان باعث نگرانی شما شده است می‌توانید با پزشک خود در مورد آن صحبت کنید. اما مهم‌ترین کاری که می‌توانید انجام دهید این است که به او کمک کنید تا راه‌های مناسبی را برای تخلیهٔ انرژی فراوان خود پیدا کند. در برنامه‌ریزی خود پارک رفتن را به دفعات بگنجانید تا بتواند هر قدر که دلش می‌خواهد بدود و بپرد.

اگر در خانه هستید، موزیک بگذارید و آهنگی پخش کنید که او را به رقص وادارد و خودتان هم می‌توانید به او بپیوندید. به هر حال، رقص ضربان قلب را افزایش می‌دهد و ماهیچه‌ها را تقویت می‌کند که هم برای بزرگسالان و هم برای کودکان یک مزیت است. اگر نمی‌توانید خودتان با فرزندتان بازی کنید، مثلاً وقتی شام درست می‌کنید، به جای آنکه انتظار داشته باشید بی‌سروصدا بنشیند و منتظر شما بماند، کاری برای انجام دادن به او بدهید.

چند قابلمه و تابه به او بدهید و تشویقش کنید که از اسباب‌بازی‌هایش به عنوان مواد غذیی برای پختن یک غذای خوشمزه در کنار شما استفاده کند. لگوها می‌توانند نقش قارچ را بازی کنند و قطعات پازل می‌توانند گوشت باشند. در حین آشپزی یک آهنگ با هم بخوانید یا هر کدام تان در مورد کارهایی که آن روز انجام داده‌اید صحبت کنید.

شما می‌توانید فرزندتان را به فعالیت‌های آرام و ادامه‌دار علاقه‌مند کنید اگر، آنها را به دقت انتخاب کنید و اجازه دهید به اندازه‌ای که خودش می‌خواهد در آنها مشارکت کند. به عنوان مثال، اگر به نظر می‌رسد که از نشستن توی بغل شما برای گوش دادن به یک داستان لذت نمی‌برد، بگذارید روی زمین بنشیند یا دور اتاق بچرخد. اگر شور و شوق زیادی به کتاب‌خوانی خود اضافه کنید، مثل صداهای خنده‌دار و درآوردن صداهای حیوانات توجه زیادی را به خود جلب می‌کنند، ممکن است ناگهان توی بغل تان بنشیند و بیشتر توجه کند.

ریتم و آهنگ نیز راه خیلی خوبی برای تخلیهٔ انرژی است. اگر می‌توانید سروصدا را تحمل کنید، او را تشویق به تکان دادن دو تا جغجغه‌ کنید. ابزارآلات موسیقی به او کمک می‌کنند که انرژی خود را روی یک فعالیت متمرکز کند و در عین حال به او اجازه می‌دهد با شور و حرارت بازی کند و احساسات خود را تفکیک کند. به یاد داشته باشید که وقتی خودتان همراه فرزندتان با اسباب‌بازی‌هایش بازی می‌کنید، مدت زمان نشستن و بازی کردنش هم بیشتر خواهد شد، چون اگر کودک زیر دو سال باشد، به ندرت می‌تواند برای مدتی طولانی به تنهایی بازی می‌کند.

در آخر، میزان زمانی را که از او می‌خواهید بی‌حرکت و یک‌جا بنشیند محدود کنید. اگر برای شما مهم است که او در طول خوردن شام آرام بنشیند، قبل از شام او را مشغول فعالیتی فیزیکی کنید تا بتواند برای مدتی آرام نشستن آماده باشد و اگر پنج دقیقه حداکثر زمان او برای ماندن در صندلی‌اش است، از او را برای رفتار خوبش در طول غذا خوردن تعریف کنید و بگذارید برود.

منبع: سایت مادرشو