عادت ناله کردن کودکان و مقابله با آن (بخش دوم)

نباید یک لحظه محکم و قاطع باشید و یک دقیقه بعد در مقابل ناله کردن تسلیم شوید. هر بار همان چیز را بگویید و همان کار را انجام دهید و کوتاه نیایید.
 

گاهی اوقات بچه‌ها ناله می‌کنند چون نمی‌توانند احساسات خود را بیان کنند. بنابراین، به کودک نوپای خود در شناسایی احساساتش کمک کنید. برای مثال، می‌توانید بگویید: «من می‌دونم که تو ناراحتی. به این دلیله که من الان نمی‌تونم تو رو به پارک ببرم؟» این سؤال باعث می‌شود که گفت‌وگویی شکل بگیرد.

کودکان نوپا روی مهارت‌های ارتباطی سخت کار می‌کنند و ممکن است وقتی نمی‌توانند کلمات لازم را برای بیان نظر یا خواستهٔ خود پیدا کنند کلافه شوند. بعضی از والدین متوجه می‌شوند که یاد دادن زبان اشاره یا چند حرکت ساده به کودکان خردسال شان الم‌شنگه‌ها و ناله کردن را کاهش می‌دهد. زبان اشاره می‌تواند به کودکان نوپا وقتی در تلاش و تقلا برای پیدا کردن کلمات مناسب هستند، در رساندن منظورشان کمک کند.

حتی وقتی تقاضای فرزندتان منطقی است، اهمیت دارد که به او بفهمانید چیزی را که می‌خواهد به دست نخواهد آورد، اگر نحوهٔ درخواست کردن او غیرقابل قبول باشد. چیزی شبیه این جمله بگویید: «وقتی این شکلی صحبت می‌کنی، من نمی‌تونم منظورت رو بفهمم. لطفاً از صدای همیشگی و طبیعی خودت استفاده کن و من هم خوشحال می‌شم به چیزی که می‌گی گوش کنم.» یادتان باشد اصلاً عصبانی نشوید وگرنه او را تحریک به نالیدن بیشتر می‌کنید.

بعضی از کودکان نیز به نشانه‌های بصری بهتر پاسخ می‌دهند. مثلاً می‌توانید دست‌های خود را روی گوش تان نگه دارید و از درد ساختگی، چهره درهم بکشید تا نشان دهید که دارید صدای ناله می‌شنوید.
 

بچه‌ها اغلب هنگامی که گرسنه یا خسته هستند، بهانه‌گیر می‌شوند یا ناله می‌کنند. بردن کودک نوپای گرسنه به خرید مواد غذایی برای خانه و انتظار اینکه او درک کند که شیرینی خوردن اشتهایش را کور می‌کند، مثل این است که یک اسباب‌بازی جدید روی میز بگذارید و به او بگویید که تا زمان تولدش نمی‌تواند با آن بازی کند. پس قبل از بیرون رفتن به او غذا بدهید یا مقداری میان‌وعدهٔ سالم که می‌تواند در راه یا در فروشگاه بخورد همراه تان ببرید.

همچنین و به همین ترتیب، زندگی برای هر دوی شما آسان‌تر خواهد بود اگر وقتی موقع چرت روز کودک است، از کشان‌کشان بردن او به خرید یا حتی گردش‌های مفرح بیرون از خانه خودداری کنید.
 

نباید یک لحظه محکم و قاطع باشید و یک دقیقه بعد در مقابل ناله کردن تسلیم شوید. هر بار همان چیز را بگویید و همان کار را انجام دهید و کوتاه نیایید. چیز دیگری که به اندازهٔ واکنش ثابت به ناله کردن مهم است، توجه به تغییر کودک در تن صدایش است. به عنوان مثال، وقتی کودک تان از صدای طبیعی خودش استفاده می‌کند، بلافاصله به او جواب بدهید تا یاد بگیرد این روشی است که نتیجه می‌دهد نه وقتی که ناله می‌کند یا فریاد می‌کشد.

اما فکر نکنید فقط به دلیل اینکه کودک درخواستش را بدون نالیدن گفته است، مجبورید چیز نادرستی را که می‌خواهد به او بدهید، اما نشان دهید که او را درک می‌کنید و قدردان این کارش هستید. به عنوان مثال بگویید: «ممنونمم که ان‌قدر مؤدبانه درخواست کردی که بیشتر بازی کنی، اما به هر حال وقت خوابه».
 

شما می‌خواهید فرزندتان بداند که می‌تواند بدون نالیدن، توجه شما را به خود معطوف کند. بنابراین مطمئن شوید که زمان منظمی از وقت تان را کنار می‌گذارید تا مثلاً با هم داستانی را بخوانید، یک پازل حل کنید یا به هر شکلی که دلخواه تان است تفریح کنید. او را با مهربانی نوازش کنید، خیلی زیاد در آغوش تان بگیرید و هنگامی که خوب رفتار می‌کند، از او تعریف و تحسینش کنید.
 

کودکان نوپا مهارت‌های ارتباطی اندکی دارند، بنابراین تقریباً هر چیزی از نبودن اسباب‌بازی‌های کافی روی زمین، وجود بچه‌های زیاد در یک اتاق یا حتی آب زیاد در لیوان شان می‌تواند جرقه‌ٔ نالیدن آنها را بزند. گاهی اوقات بهترین گزینهٔ شما این است که حتی قبل از شروع ناله کردن آمادهٔ تغییر جهت توجه کودک تان و منحرف کردن ذهنش به شکلی دیگر باشید.
 

تحت هر شرایطی خونسردی خود را حفظ کنید. خشمگین نشوید و کوتاه نیایید، حتی اگر تسلیم شدن در این لحظه شما را از شنیدن ناله‌های آزاردهندهٔ کودک خلاص کند، چون با عصبانی یا تسلیم شدن، فقط در طولانی مدت با شنیدن ناله‌های بیشتر، تاوان آن را پرداخت خواهید کرد و چیزی که شما هرگز نمی‌خواهید کودک نوپایتان یاد بگیرد این است که نالیدن راه خوبی برای به رسیدن به خواسته‌هایش است.

منبع: سایت مادرشو