2 ماه نتوانستم تمرین کنم
وی افزود: بعد از تعطیلی تمرینات و اردوها، فدراسیون چون "ارگو" تهیه کرد و در اختیار ملی پوشان قرار داد تا در خانه بتوانیم تمرین کنیم. تمرینات ما 3 ماه منظم برگزار شد و متاسفانه از ناحیه زانو دچار آسیب دیدگی شدم و 2 ماه نتوانستم خوب تمرین کنم. با بدنسازی و تمرینات سبک و فیزیوتراپی سعی کردم هم آمادگی ام را نگه دارم و هم مصدومیتم بهبودپیدا کند. البته کار درمانم هم در زنجان و هم در تهران از طریق فدراسیون پزشکی ورزشی پیگیری شد و توانستم خوب شوم. بعد از این آسیب دیدگی تقریبا 2 هفته بود که تمرینات سبک را شروع کرده بودم که فدراسیون اعلام کرد در مسابقات قهرمانی کشوری همه باید شرکت کنند.چون ماه قبل بود که بالاخره طبق دستور ستاد مبارزه با کرونا مجوز تمرینات برای ما صادر شد و در پی آن فدراسیون قایقرانی هم مسابقات قهرمانی کشور در رده سنی بزرگسالان را در رشته روئینگ سبک و سنگین وزن برگزار کرد. برنامه فدراسیون این طور بود که اردوی تیم ملی با نفرات برتر این مسابقات و با تعداد نفرات کم برگزار شود. به همین دلیل همه باید شرکت می کردیم تا بتوانیم مجوز حضور در این اردو را بگیریم.
نمی خواستم در مسابقات کشوری پارو بزنم
بانوی ملی پوش روئینگ سوار سبک وزن ایران ادامه داد: خیلی تلاش کردم تا در مسابقات کشوری روئینگ حاضر نشوم چون تمرینات منظمی نداشتم اما مربیان گفتند که باید شرکت کنی. خدا را شکر با اینکه اصلا تمرینات خوبی نداشتم و تازه 2 هفته بود از مصدومیت خلاص شده بودم و تمرین می کردم، هم رکورد خوبی زدم و هم توانستم سوم شوم. از لحاظ زمانی با این همه مشکلات، رکوردم خیلی بهتر از قبل بود. برنامه ی فدراسیون این بود که نفرات برتر به اردو بروند اما به خاطر تشدید بیماری کرونا در تهران، متاسفانه فعلا اردویی برگزار نشد. فکر نمی کنم به این زودی اردو برگزار شود چرا که سلامتی ورزشکار مهمتر از برگزاری اردو است. خدای نکرده اگر در اردو کسی مبتلا شود، نمی شود کاری کرد و ارزش ندارد. امیدوارم هرچه زودتر این بیماری دست از سرمردم و ما ورزشکاران بردارد تا بتوانیم بدون استرس به کار خود برسیم.
زینب نوروزی گفت: زیر نظر خانم عباسی مربی تیم ملی در زنجان تمرین می کنم. نتایج و زمان تمرینات را برای مربی می فرستم و از این طریق در ارتباطیم. البته در زنجان خانم مهسا جاور هم به عنوان مربی با من تمرین می کند. با عملکردی که در مسابقات بزرگسالان کشوری داشتم، از خودم راضی ام. اصلا انتظار نداشتم با اینکه تمریناتم کم بود بتوانم هم از لحاظ زمان و هم نتیجه ی کلی بتوانم خوب ظاهر شوم. من نسبت به بچه های دیگر عقب بودم. چون تمرینات آنها منظم بود و هم در تهران زیر نظر مربی تیم ملی پارو می زدند. اما من در شهرستان و تنهایی با برنامه ای که مربی داده بود، تمرین می کردم. وقتی مربی بالای سر ورزشکار باشد، بهتر می شود کار کرد و او بهتر راهنمایی و مشکلات را رفع می کند. چون پایگاهی که "ارگو" داریم و سدهایی که تمرین می کردیم را بسته بودند، کار سخت بود. با حمایت اداره کل ورزش و هیات استانی مشکل حل شد و توانستم تقریبا 2 هفته پارو و ارگو بزنم و یک جورایی خودم را به مسابقات کشوری رساندم. جا دارد از مسئولان اداره کل و هیات استانی تشکر کنم.
رنگ مدال سهمیه را مشخص می کند
وی خاطرنشان کرد: قرار بود 24 مهر زمان و مکان مسابقات سهمیه ی المپیک اعلام شود اما متاسفانه خبری نشده و سایت فدراسیون جهانی هیچ چیز اعلام نکرده است. برحسب صحبت هایی که شده، گفته اند که اردیبهشت ماه سال آینده(1400) مسابقات کسب سهمیه است و تقریبا 6 ماه فاصله افتاده است. واقعیت این است که به خاطر کرونا تقریبا 9 ماه تمرین درست و حسابی نداشتیم و تمرینات ما روی هواست. فقط خودمان تمرین می کنیم. آن تمریناتی که در اردو انجام می دادیم و 2 وعده پارو می زدیم و بدنسازی می کردیم، آن را نداریم. در حال حاضر می توانیم یک وعده پارو و یک بار هم ارگو بزنیم آن هم یک روز در میان. تمرینات ما از لحاظ کیفیتی همان است اما از لحاظ زمان و مسافت تمرینی که پارو می زدیم، متفاوت است. روزانه میانگین 26 کیلومتر پارو می زدیم و سرمربی هم بالاسر ما بود و روی کار نظارت داشت اما این اتفاق دیگر نمی افتد. انشالله کرونا هرچه سریع تر ریشه کن شود. این 6 ماه هم که فرصت داریم، طبق قانون فدراسیون جهانی بین قایق های تک نفره و 2 نفره قایقی که رنگ مدال بهتری بگیرد می تواند به المپیک برود. البته در صورتی که هر دو قایق ما طلایی شوند می توانیم سهمیه ی کامل برویم. رفتن به المپیک فقط بستگی به رنگ مدال دارد.
سختی ها را به جان می خریم تا به هدف برسیم
بانوی ملی پوش روئینگ سبک وزن ایران افزود: من و خانم زارعی فقط چند بار با هم پارو زدیم و آنچنان نتوانستیم تمرین دونفره داشته باشیم. با اینکه بعد از لغو شدن اردوها با هم پارو نزدیم اما هدف ما مهمتر از این مسئله است. ما تمام مشکلات و سختی ها را به جان می خریم تا به هدف برسیم. ما می خواهیم سهمیه را بگیریم و به المپیک برویم. تمام برنامه ریزی و هدف ما کسب سهمیه است و مربی ما هم می خواهد با بهترین ارنج به این مهم برسد. با سختی هایی که کشیدیم، فقط کسب سهمیه ی المپیک می تواند ما را راضی کند و مزد آن تلاش ها را بگیریم.
