سیره امام رضا (علیه السلام) در مناظره با صاحبان اندیشه و متدینین به ادیان دیگر بحثِ دوستانه و خیر خواهانه بوده و با همین روش بسیاری از مخالفان را متقاعد می‌نمودند. امام با استفاده از شیوه بحث و به کار بردن آنچه مورد پذیرش طرف مقابل است در برخورد با دانشمند مسیحی (جاثَلیق) که معتقد بود مسیح فرزند خدا است، اظهار کردند:
حضرت عیسی (علیه السلام)دارای صفات نیکوی بسیاری بود اما یک نقص و عیب داشت و آن این که به عبادت علاقه‌ای نداشت.
دانشمند مسیحی که از این گفتار امام جا خورده بود با ناراحتی گفت من شما را شخصی دانشمند می‌پنداشتم. این چه سخنی است که می‌گویی. او روزها روزه بود و شب‌ها در برابر پروردگار به عبادت برمی‌خاست.
امام (علیه السلام) که به مطلوب خود رسیده بودند، فرمودند:
پس اگر عبادت می‌نمود باید بنده خدا باشد نه فرزند خدا؛ زیرا عبادت یعنی بندگی. (منتهی‌الآمال، ج2، ص519)
امروز که مصادف است با شهادت آن امام همام، باید از روش امام درس زندگی گرفته و توجه داشته باشیم، اولاً هدف از متقاعد‌سازی، کوچک‌شماری یا کوچک‌سازی مخاطب نیست، بلکه هدف نفوذ و تسلط بر اعماق اندیشه‌های او است و ثانیاً در متقاعدسازیِ دشمن لازم نیست از اصول خود کوتاه بیاییم.
سید احمد سجادی
.jpg "چگونه ماهی تازه را پاک کنیم؟")
