وضو، اذان و نماز
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِذا قامَ الْعَبْدُ فِى الصَّلاةِ مَخَفَّفَ صَلاتَهُ قالَ اللهُ تَبارَكَ وَ تَعالى لِمَلائِكَتِهِ: اَما تَرَوْنَ اِلى عَبْدى كَانَّهُ یرى اَنَّ قَضاءَ حَوائِجِهِ بِیدِ غَیرى! اَما یعْلَمُ اَنَّقَضاءَ حَوائِجِهِ بِیدى؟
هرگاه بنده‌اى به نماز بایستد و آن را سبک به جا آورد، خداوند به فرشتگانش مى‌گوید: به بنده‌ام نمى‌نگرید؟ گویا برآوردن حاجت‌هایش را به دست كسى جز من مى‌داند؟ آیا او نمى‌داند تأمین نیازهایش به دست من است؟
كافى، ج ۳، ص ۲۶۹، ح ۱۰
امام رضا علیه السلام فرمودند:
اِنَّما جُعِلَتِ الْخُطْبَةُ یوْمَ الْجُمُعَةِ لِاَنَّ الْجُمُعَةَ مَشْهَدٌ عامٌّ فَاَرادَ اَنْیكونَ لِلاَمیرِ سَبَبٌ اِلى مَوْعِظَتِهِمْ وَ تَرْغیبِهِمْ فِى الطّاعَةِ وَ تَرْهیبِهِمْ مِنَ الْمَعْصیةِ وَ تَوْقیفِهِمْ عَلى ما اَرادَ مِنْ مَصْلَحَةِ دینِهِمْ وَ دُنْیاهُمْ وَ یخْبِرَهُمْ بِما وَرَدَ عَلَیهِمْ مِنَالاْفاقِ وَ مِنَ الاَهوالِ الَّتى لَهُمْ فیها الْمَضَرَّةُ وَ الْمَنْفَعَةُ؛
فلسفه خطبه نماز جمعه این است كه: چون جمعه، روز حضور عامه مردم است، حاكم وسیله‌اى براى پند و اندرز آنان داشته باشد و مردم را به طاعت تشویق كند و از معصیت بر حذر دارد و از تصمیم خود درباره مصالح دین و دنیایشان آگاه سازد و از آنچه از گوشه و كنار مى‌رسد و حوادثى كه در آنها براى مردم سود و زیانى هست خبردار كند.
وسائل الشیعه، ج ۵، ص ۳۹، ح ۶
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
یا فاطِمَةُ مَنْ تَهاوَنَ بِصَلاتِهِ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ ابْتَلاهُ الله‏ُ بِخَمْسَ عَشْرَةَ خَصْلَةً: سِتٌّ مِنْها فى دارِ الدُّنْیا... فَاَمَّا اللَّواتى تُصیبُهُ فى دارِ الدُّنْیا... وَ لا یرتَفِعُ دُعاؤُهُ اِلَى السَّماءِ وَ السّادِسَةُ لَیسَ لَهُ حَظٌّ فى دُعاءِ الصّالِحینَ؛
اى فاطمه! هر كس، از مرد و زن نمازش را سبک بشمارد، خداوند او را به پانزده چیز مبتلا مى‏‌كند: شش تاى آنها در سراى دنیاست... و آن شش چیزى كه در سراى دنیا به او مى‌‏رسد، این است كه:... و پنجم دعایش به سوى آسمان نمى‏‌رود، و ششم، او سهمى از دعاى نیكان ندارد.
فلاح السائل، ص ۶۱، ح ۱