مسجد و اماکن مذهبی
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
اللّهُمَّ هذا شَهرُ رَمَضانَ الَّذی أنزَلتَ فیهِ القُرآنَ، هُدىً لِلنّاسِ وبَیِّناتٍ مِنَ الهُدى وَالفُرقانِ، أمَرتَنا فیهِ بِعِمارَةِ المَساجِدِ وَالدُّعاءِ وَالصِّیامِ وَالقِیامِ ، وضَمِنتَ لَنا فیهِ الإِجابَةَ؛
پروردگارا! این، ماه رمضان است که در آن، قرآن را براى هدایت مردم همراه با نشانه هاى روشنِ هدایت و وسیله تشخیص حق از باطل، فرو فرستادى. در آن، ما را به آباد کردن مسجدها و دعا و روزه و نماز، فرمان دادى و اجابت را برایمان تضمین فرمودى.
بحار الأنوار: ج 98 ص 78 ح 2 .
امام علی علیه السّلام فرمودند:
عَلَّمَني رَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله إذا لَبِستُ ثَوبا جَديدا أن أقولَ: الحَمدُ للّه ِِ الَّذي كَساني مِنَ اللِّباسِ ما أتَجَمَّلُ بِهِ فِي النّاسِ ، اللّهُمَّ اجعَلها ثِيابَ بَرَكَةٍ أسعى فيها لِمَرضاتِكَ ، وأعمُرُ فيها مَساجِدَكَ .
پيامبر خدا به من آموخت كه هرگاه جامه نويى بر تن كردم ، بگويم:« سپاس ، خدايى را كه لباسى به من پوشاند كه در ميان مردم با آن ، خود را بيارايم . پروردگارا! جامه اى بابركت قرارش ده تا در آن براى رضايت تو بكوشم و به آباد ساختن مسجدهايت بپردازم » .
الكافى: ج 6 ص 458 ح 2
امام صادق علیه السلام به یونس بن یعقوب فرمودند:
مَلعونٌ مَلعونٌ مَن لَم یُوَقِّرِ المَسجِدَ . أتَدری یا یونُسُ لِمَ عَظَّمَ اللّه ُ تَعالى حَقَّ المَساجِدِ ، وأنزَلَ هذِهِ الآیَةَ: «وَ أَنَّ الْمَسَـجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُواْ مَعَ اللَّهِ أَحَدًا» ؟ کانَتِ الیَهودُ وَالنَّصارى إذا دَخَلوا کَنائِسَهُم أشرَکوا بِاللّه ِ تَعالى ، فَأَمَرَ اللّه ُ سُبحانَهُ نَبِیَّهُ أن یُوَحِّدَ اللّه َ فیها ویَعبُدَهُ .
ملعون است ، ملعون کسى که مسجد را حرمت ننهد! اى یونس! آیا مى دانى چرا خداوند، حقّ مسجدها را بزرگ قرار داده و این آیه را فرو فرستاده است که: «وَ أَنَّ الْمَسَـجِدَ لِلَّهِ فَلَا تَدْعُواْ مَعَ اللَّهِ أَحَدًا؛ مساجد ، از آنِ خدایند . پس کسى را با خدا نخوانید»؟ [زیرا] یهودیان و مسیحیان، هر گاه وارد عبادتگاه هاى خود مى شدند، به خداى متعال شرک مى ورزیدند. از این رو، خداى سبحان به پیامبرش فرمان داد تا در مساجد، خدا را یگانه بشمارد و او را پرستش کند.
بحار الأنوار: ج 76 ص 355 ح 21 .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
لا يَقولَنَّ أحَدُكُم لِلمَسجِدِ: «مُسَيجِدٌ» فَإِنَّهُ بَيتٌ يُذكَرُ اللّه ُ فيهِ ، ولا يَقولَنَّ أحَدُكُم: «مُصَيحِفٌ» فَإِنَّ كِتابَ اللّه ِ أعظَمُ مِن أن يُصَغَّرَ ، ولا يَقولَنَّ لِلرَّجُلِ: «رُوَيجِلٌ» ، ولا لِلمَرأَةِ: «مُرَيَّةٌ» .
هرگز كسى از شما مسجد را «مسجدك» نخوانَد ؛ زيرا آن خانه اى است كه خداوند در آن ياد مى شود . و هرگز كسى از شما «قرآنك» نگويد ؛ زيرا كتاب خدا ، بزرگ تر از آن است كه به كوچكى ياد شود . نيز كسى مرد را «مردَك» و زن را «زنَك» نخوانَد .
الفردوس: ج 5 ص 120 ح 7678 عن أبي هريرة .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
إذا رَأَيتُمُ المَصاحِفَ حُلِّيَت ، وَالمَساجِدَ زُيِّنَت ، وَالمَنارَةَ طُوِّلَت ، وَاتُّخِذَ القُرآنُ مَزاميرَ ، وَالمَساجِدُ طُرُقا ، المُؤمِنُ في ذلِكَ الزَّمانِ أعَزُّ مِنَ الكِبريتِ الأَحمَرِ ، أما إنَّ مَساجِدَهُم مُزَخرَفَةٌ ، وأبدانَهُم نَقِيَّةٌ ، وقُلوبَهُم أنتَنُ مِنَ الجيفَةِ .
هر گاه ديديد كه قرآن ها، جامه اى زيبا بر تن كرده اند و مساجد ، زينت يافته اند و مناره ها ، قد برافراشته اند و قرآن ، با ساز و آواز خوانده مى شود و مسجدها ، گذرگاه قرار گرفته اند ، مؤمن در آن روزگار ، از گوگرد سرخ ، كمياب تر خواهد بود . آرى . مساجدشان آذين بندى و جسمشان پاكيزه ؛ ليكن دل هايشان از مُردار ، بدبوتر است.
روضة الواعظين: ص 370 .
پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند:
سَيَكونُ في آخِرِ اُمَّتي أقوامٌ يُزَخرِفونَ مَساجِدَهُم ويُخَرِّبونَ قُلوبَهُم ، يَتَّقي أحَدُهُم عَلى ثَوبِهِ مالا يَتَّقي عَلى دينِهِ ، لا يُبالي أحَدُهُم إذا سَلُمَت لَهُ دُنياهُ ما كانَ مِن أمرِ دينِهِ .
در آخر امّتم كسانى پديدار مى شوند كه مسجدهايشان را آذين مى بندند و دل هايشان را ويرانه مى سازند. كسى از آنان ، آن گونه كه بر جامه اش پرهيز مى كند ، بر دينش نمى پرهيزد . چنانچه دنيايش در مخاطره نباشد ، بر كار دينش بيمى ندارد .
كنز العمّال: ج 10 ص 205 ح 29088 نقلاً عن الحاكم النيشابوري في تاريخه عن ابن عبّاس.