امام علی علیه‌السلام
امام علی علیه السلام فرمودند :
لَیسَ کُلُّ أصحابِ رَسولِ اللّه‏ِ صلّی اللّه علیه و آله مَن کانَ یَسأَلُهُ ویَستَفهِمُهُ ، حَتّى إن کانوا لَیُحِبّونَ أن یَجیءَ الأَعرابِیُّ والطّارِئُ فَیَسأَلَهُ علیه ‏السلام حَتّى یَسمَعوا . وکانَ لا یَمُرُّ بی مِن ذلِکَ شَیءٌ إلاّ سَأَلتُهُ عنهُ وحَفِظتُهُ ؛
چنین نبود که همه اصحاب رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله از آن حضرت پرسیده و براى فهم آن کنجکاوى نمایند، حتى که دوست داشتند بادیه ‏نشین و غریبى از راه برسد و از آن حضرت بپرسد تا ایشان بشنوند، ولى در این باب چیزى بر من نگذشت مگر این که از آن حضرت پرسیده و آن را حفظ کردم.
از نهج البلاغه، خطبه 210
امام علی علیه السلام فرمودند :
ما نَزَلَت عَلى رَسولِ اللّه‏ِ اکرم صلّی اللّه علیه و آله آیَةٌ مِنَ القُرآنِ إلاّ أقرَأَنیها وأملاها عَلَیَّ فَکَتَبتُها بِخَطّی ، وعَلَّمَنی تَأویلَها وتَفسیرَها ، وناسِخَها ومَنسوخَها ، ومُحکَمَها ومُتشابِهَها ، وخاصَّها وعامَّها؛
آیه ‏اى از قرآن بر پیامبر اکرم صلّی اللّه علیه و آله نازل نشده است مگر آن که قرائت آن را به من آموخته و بر من‏ املا فرموده و من آنها را با خطّ خود نوشته ‏ام و تأویل و تفسیر و ناسخ و منسوخ و محکم و متشابه و خاصّ و عامّ آن را به من یاد داده است.
اصول کافی، ج 1، ص 64
امام على علیه السّلام فرمودند:
إنَّ اللّه جَعَلَني إماما لِخَلْقِهِ ، فَفَرَضَ عَلَيَّ التَّقْديرَ في نَفْسي ومَطْعَمي ومَشْرَبي ومَلْبَسي كَضُعَفاءِ النّاسِ، كَيْيَقْتَديَ الفقيرُ بِفَقْري، ولا يُطْغِيَ الغَنِيَّ غِناهُ؛
خداوند مرا پيشواى خلق خود قرار داد. از اين رو، بر من واجب كرد كه درباره خودم و خورد و خوراك و پوشاكم همانند مردمان تنگدست باشم تا نادار به نادارى من تأسى جويد و توانگر را توانگرى اش به طغيان و سركشى نكشاند.
بحار الأنوار: 40 / 336 / 17