عضویت العربیة English
يکشنبه، 2 دی 1403 ( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادت‌هاى خالصانه‌اش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحت‌ها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
امام حسین علیه‌السلام
امام حسن عسکری علیه السلام فرمودند:
قَـدِمَ جَمـاعَةٌ فَاسْتَـأْذَنُوا عَلىَ الرِّضا علیه‏ السلام وَ قـالُوا: نَـحْنُ مِنْ شـیعَةِ عَـلىٍّ علیه‏ السلام، فَمَـنَعَهُمْ أیّـاما ثمّ لَمّا دَخَلُوا قـالَ لَهُـمْ: وَیْحَکُمْ اِنَّما شیعَةُ عَلىٍّ أمیرِالْمُؤْمِنینَ علیه‏ السلام اَلْحَسَنُ وَ الْحُسَیْنُ وَ سَلْمانُ وَ أبُوذرٍّ وَ الْمِقْدادُ وَ عَمّارٌ وَ مُحَمَّدُ بْنُ‏ اَبى ‏بَکْرٍ اَلَّذینَ لَمْ‏ یُخالِفُوا شَیْئا مِنْ أوامِرِهِ.
گروهى خدمت امام رضا علیه ‏السلام رسیدند و اجازه ورود خواستند و گفتند: ما از شیعیان على علیه‏ السلام هستیم. امام چند روز اجازه ورود نداد. سپس (بعد از چند روز اجازه گرفته و) داخل شدند. امام علیه‏ السلام به آنان فرمود: واى بر شما! شیعه امیرمومنان على علیه ‏السلام، امام حسن و امام حسین علیه‏ السلام و سلمان و ابوذر و مقداد و عمار و محمد بن ابى بکر هستند که با هیچ یک از فرمان هاى على علیه ‏السلام مخالفت نکردند.
سفینة البحار: ج ۴، ص ۵۵۱
امام حسین علیه السلام در مسیر کربلا فرمودند:
فَإِنِّی لَا أَرَى الْمَوْتَ إِلَّا سَعَادَةً وَ لَا الْحَیَاةَ مَعَ الظَّالِمِینَ إِلَّا بَرَماً إِنَّ النَّاسَ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعْقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُون.
به درستی که من مرگ را جز سعادت نمی‌بینم و زندگی با ستمکاران را جز محنت نمی‌دانم، همانا مردم دنیاپرستند و دین از سر زبان آنها فراتر نرود و دین را تا آنجا که زندگى‏شان را رو به راه سازد به دور دهانشان می‌گردانند و چون در بوته آزمایش گرفتار شوند دینداران، اندک گردند.
تحف العقول، ص ۲۴۵
محمّد بن‌ مسلم می‌گوید: شنیدم که امام باقر و امام صادق (علیهما السّلام) می‌فرمودند:
عَن مُحَمَّدِ بنِ مُسلِمٍ قالَ سَمِعتُ اَبا جَعفَرٍ وَ جَعفَرَ بنَ مُحَمَّدٍ (عَلَیهِمَا السَّلامُ) یَقولانِ اِنَّ‌ اللَّهَ‌ تَعالیٰ‌ عَوَّضَ الحُسَینَ (عَلَیهِ السَّلامُ) مِن قَتلِهِ اَن جَعَلَ الاِمامَةَ فی ذُرّیَّتِهِ وَ الشِّفَاءَ فی تُربَتِهِ وَ اِجابَةَ الدُّعاءِ عِندَ قَبرِهِ وَ لا تُعَدُّ اَیّامُ زائِریهِ جائِیاً وَ راجِعاً مِن عُمُرِه. قالَ مُحَمَّدُ بنُ مُسلِمٍ فَقُلتُ لِاَبی عَبدِ اللَّهِ (عَلَیهِ السَّلامُ) هَذَا الجَلالُ یُنالُ بِالحُسَینِ (عَلَیهِ السَّلامُ) فَما لَهُ فی نَفسِهِ فَقالَ اِنَّ اللَّهَ تَعالیٰ اَلحَقَهُ بِالنَّبِیِّ (صَلَّی اللّهُ عَلَیهِ وَ آلِهِ) فَکانَ مَعَهُ فی دَرَجَتِهِ وَ مَنزِلَتِهِ ثُمَّ تَلا اَبو عَبدِ اللَّهِ (عَلَیهِ السَّلامُ) وَ الَّذینَ آمَنوا وَ اتَّبَعَتهُم ذُرّیَّتُهُم بِایمانٍ اَلحَقنا بِهِم ذُرّیَّتَهُم.
همانا خداوندِ متعال به حسین (علیه السّلام) در برابر کشته شدنش پاداش داد که امامت در فرزندانش و شفا در خاکش و اجابت دعا در نزد قبرش باشد و اینکه روزهایی که زائرینش [برای زیارت] می‌آیند و می‌روند از عمرشان محسوب نمی‌گردد. محمّد بن‌ مسلم می‌گوید: پس به امام صادق (علیه السّلام) عرضه داشتم این همه بزرگی و احترام به واسطه‌ی [بزرگداشت] حسین (علیه السّلام) به دست می‌آید ولی به خودش چه خواهد رسید؟ حضرت فرمودند: همانا خداوند او را به پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله) ملحق می‌گرداند و پیوسته با او در درجه و جایگاه او همراه خواهد بود. آن‌گاه امام صادق (علیه السّلام) این آیه را تلاوت فرمودند: و کسانی که گرویده و فرزندانشان آنها را در ایمان پیروی کرده‌اند، فرزندانشان را به آنان ملحق خواهیم کرد.»
امالی طوسی، مجلس یازدهم، ص ۳۱۷
امام صادق علیه السلام فرمودند:
إنَّ الرَّجُلَ إذا خَرَجَ مِن مَنزِلِهِ یُریدُ زِیارَةَ الحُسَینِ علیه السلام، شَیَّعَهُ سَبعُمِئَةِ مَلَکٍ مِن فَوقِ رَأسِهِ ومِن تَحتِهِ، وعَن یَمینِهِ، وعَن شِمالِهِ، ومِن بَینِ یَدَیهِ ومِن خَلفِهِ، حَتّى یَبلُغوا بِهِ مَأمَنَهُ، فَإِذا زارَ الحُسَینَ علیه السلام ناداهُ مُنادٍ: قَد غَفَرَ اللّهُ لَکَ، فَاستَأنِفِ العَمَلَ. ثُمَّ یَرجِعونَ مَعَهُ مُشَیِّعینَ لَهُ إلى مَنزِلِهِ، فَإِذا صاروا إلى مَنزِلِهِ قالوا: نَستَودِعُکَ اللّهَ، فَلا یَزالونَ یَزورونَهُ إلى یَومِ مَماتِهِ، ثُمَّ یَزورونَ قَبرَ الحُسَینِ علیه السلام فی کُلِّ یَومٍ، وثَوابُ ذلِکَ لِلرَّجُلِ.
چون مرد به قصد زیارت حسین علیه السلام از خانه‌اش بیرون مى‌آید، هفتصد فرشته از بالاى سرش و زیر [پاى] او، و راست و چپش، و جلو و پشتش او را همراهى مى‌کنند تا به جایگاه امنش برسانند، و چون حسین علیه السلام را زیارت کند، منادى او را ندا مى‌دهد: «خداوند ، تو را آمرزید. عمل از سر گیر». سپس با او باز مى‌گردند و تا خانه‌اش بدرقه مى‌کنند و چون به خانه اش در مى‌آیند، مى‌گویند: «تو را به خدا مى‌سپاریم»، و پیوسته او را تا روز مرگش دیدار مى‌کنند و نیز هر روز قبر حسین علیه السلام را زیارت مى‌کنند که ثوابش براى اوست.
کامل الزیارات: ص ۳۵۱ ح ۶۰۲ ؛ بحار الأنوار: ج ۱۰۱ ص ۶۸ ح ۶۲.
امام باقر علیه السلام فرمودند:
أربَعَةُ آلافِ مَلَکٍ شُعثٍ غُبرٍ یَبکونَ الحُسَینَ علیه السلام إلى أن تَقومَ السّاعَةُ، فَلا یَأتیهِ أحَدٌ إلَا استَقبَلوهُ، ولا یَرجِعُ إلّا شَیَّعوهُ، ولا یَمرِضُ إلّا عادوهُ ، ولا یَموتُ إلّا شَهِدوهُ.
چهار هزار فرشته، پریشان و غبار آلوده تا قیام قیامت بر حسین علیه السلام مى‌گِریند. هیچ کس به زیارت او نمى آید، مگر آن که به استقبالش مى‌روند و باز نمى‌گردد مگر آن که بدرقه اش مى‌کنند و بیمار نمى‌شود، جز آن که به عیادتش مى‌روند و نمى‌میرد، جز آن که در کنارش حضور مى‌یابند.
ثواب الأعمال: ص ۱۱۳ ح ۱۸ ؛ کامل الزیارات: ص ۱۷۴ ح ۲۳۱ ؛ بحار الأنوار: ج ۱۰۱ ص ۵۵ ح ۱۶