عضویت
العربیة
English
پنجشنبه، 1 آذر 1403
( جهش تولید با مشارکت مردم )
حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها: هرکه عبادتهاى خالصانهاش را نزد خداوند بفرستد، خداوند بهترین مصلحتها را بر او فرو فرستد. مجموعه ورّام ج 2 ص 108
مجموعه برنامه ها و مسابقات ماه مبارک رمضان (99)
اعمال روزانه ماه مبارک رمضان
اوقات شرعی مراکز استانها در سال 1399
ویژه نامه پرسمان کرونا
تولیدات صوت و فیلم پرتال فرهنگی راسخون
آینده اینجاست
عدالت برای همه
پرسش و پاسخ های موضوعی
سوالات خود را از مشاوران ما بپرسید
کلیپ تصویری | سرود ملی جمهوری اسلامی ایران با کیفیت بسیار بالا
مقالات
چندرسانهای
گالری تصاویر
مشاوره
پرسش و پاسخ
انجمنها
اخبار و تحلیل
احادیث
سبک زندگی
نرم افزار
موبایل
مشاهیر
پیامک
ویژه نامه
تولیدات فرهنگی
ادامه...
مسیر جاری
صفحه اصلی
موضوعات
احادیث
معصوم شناسی
امام حسین علیهالسلام
امام حسین علیهالسلام
امام باقر علیه السلام فرمودند:
مُرُوا شِيعَتَنَا بِزِيَارَةِ قَبْرِ الْحُسَيْنِ علیه السلام فَإِنَّ إِتْيَانَهُ يَزِيدُ فِي الرِّزْقِ وَ يَمُدُّ فِي الْعُمُرِ وَ يَدْفَعُ مَدَافِعَ السُّوءِ وَ إِتْيَانَهُ مُفْتَرَضٌ عَلَى كُلِّ مُؤْمِنٍ يُقِرُّ لَهُ بِالْإِمَامَةِ مِنَ اللَّهِ؛
شیعیان ما را به زیارت امام حسین علیه السلام امر کنید، چرا که زیارتش روزی را افزون میکند و عمر را طولانی میگرداند و بلاها و بدیها را دفع میکند و زیارت کردن امام حسین علیه السلام بر هر مومنی که اقرار به امامت او از جانب خدا داشته باشد، واجب است.
بحارالانوار، ج 98، ص 3 ؛ وسائل الشیعه، ج 14، ص 413
پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله فرمودند:
بى اُنذِرتُم وَ بِعَلىِّ بنِ أبى طالِبِ اهْتَدَیتُم... وَ بِالْحَسَنِ اُعْطیتُمُ الإْحسانُ وَ بِالْحُسَینِ تَسعَدونَ وَ بِهِ تَشقونَ ألا وَ إنَّ الْحُسَینَ بابٌ مِن أبوابِ الْجَنَّةِ مَن عاداهُ حَرَّمَ اللهُ عَلَیهِ ریحَ الْجَنَّةِ؛
به وسیله من هشدار داده شدید و به وسیله على علیه السلام هدایت مىیابید و به وسیله حسن احسان مىشوید و به وسیله حسین خوشبخت مىگردید و بدون او بدبخت. بدانید كه حسین درى از درهاى بهشت است، هر كس با او دشمنى كند، خداوند بوى بهشت را بر او حرام مىكند.
مأة منقبة، ص ۲۲
امام صادق علیه السلام فرمودند:
اِنَّ الرَّجُلَ لَیخرُجُ اِلى قَبرِ الحُسَینِ علیه السلام فَلَهُ اِذا خَرَجَ مِن اَهلِهِ بِاَوَّلِخُطوَةٍ مَغفِرَةٌ لِذُنوبِهِ ثُمَّ لَم یزَل یقَدَّسُ بِكُلِّ خُطوَةٍ حَتّى یاْتیهُ فَاِذا اَتاهُ ناجاهُ اللهُ، فَقالَ: عَبدى سَلنى اُعطِكَ ادعُنى اُجِبكَ اُطلُب مِنّى اُعطِكَ سَلنى حاجَتَكَ اَقضِها لَكَ. قالَ اَبو عَبدِ اللهِ علیه السلام: و حَقٌّ عَلَى اللهِ اَن یعطىَ ما بَذَلَ؛
هر كس براى زیارت قبر حسین علیه السلام خارج شود، هنگامى كه از خانهاش بیرون شد، براى هر قدمى یک گناهش آمرزیده مىشود و پیوسته با هر قدمى كه برمىدارد، پاکتر مىشود تا به آن جا برسد و چون به آرامگاه رسید، خداوند، به صورت درگوشى به او مىگوید: بنده من! از من بخواه تا عطایت كنم، مرا بخوان تا اجابتت نمایم، از من بطلب تا به تو بدهم، حاجتت را از من بخواه تا برآوَرم. و امام صادق علیه السلام فرمود: بر خداست كه آنچه را وعده داده است، عطا كند.
ثواب الأعمال، ص ۱۱۷، ح ۳۲
امام رضا علیه السلام فرمودند:
کانَ نَقْشُ خاتَمِ الْحُسَیْنِ علیه السلام «إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ».
نقش نگین انگشتر امام حسین علیه السلام این جمله بود: «إِنَّ اللّهَ بالِغُ أَمْرِهِ». (خداوند، فرمان خود را به نتیجه و پایان مىرساند).
الکافى ج 6 ص 474
امام باقر علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلىٍّ علیهماالسلام یَخْضِبُ بِالسَّوادِ.
حضرت حسین بن على علیهماالسلام به رنگ سیاه خضاب مى کردند.
مجمع الزواید ج 5 ص 162
امام سجاد علیه السلام مىفرماید:
الحُسَینِ علیه السلام أَنَّهُ کانَ یَشْتَرِى الْکِساءَ الْخَزَّ بِخَمْسینَ دینارا وَإِذا صافَ تَصَدَّقَ بِهِ وَلایَرى بِذلِکَ بَأْسا.
امام حسین علیه السلام جامه اى از پوست خز به پنجاه دینار مى خرید و زمانى که تابستان مى شد آن را صدقه مى داد و اشکالى در آن نمى دید.
تفسیر نورالثقلین ج 2 ص 23
امام سجاد علیه السلام فرمودند:
أَتَیتُ مَروانَ فَقالَلى: مااسْمُکَ؟ فَقُلت: عَلِىُّ بنُالْحُسَینِ. فَقالَ: ما اسْمُ أَخیکَ؟ فَقُلتُ: عَلِىٌّ. قالَ: عَلِىٌّ وَ عَلِىٌّ ؟! ... ـ قالَ علیه السلام : فَرَجَعتُ اِلى أبى فَأَخبَرتُهُ فَقالَ [الْحُسَینُ علیه السلام]: . . . لَوْ وُلِدَ لى مِائَةٌ لَأَحْبَبْتُ أَنْ لا أُسَمِّىَ اَحَدا مِنْهُمْ إِلاّ عَلیّا.
روزى که معاویه مروان حکم را بر مدینه گماشت و براى جوانان قریش حقوقى معین نمود، من رفتم، مروان اسم مرا پرسید: گفتم: على. گفت: پس اسم برادرت؟. گفتم: على. گفت: على و على؟ (پدرت چه قصدى دارد که نامى جز على بر فرزندانش نمىگذارد؟!.) امام سجاد علیه السلام مىفرمایند: به خانه برگشتم و سخن مروان را براى پدرم بازگو کردم، پدرم فرمودند: اگر حتى صدفرزند برایم بود؛ دوست داشتم برهیچ یک نامى جز على ننهم.
موسوعه کلمات الامام الحسین علیه السلام ص 246، الکافى ج6، ص19
امام باقر علیه السلام فرمودند:
کانَ الْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ علیهماالسلام یُعْـتِقانِ عَـنْ عَـلىٍّ علیه السلام .
امام حسن و امام حسین علیهماالسلام از جانب حضرت على علیه السلام بنده آزاد مى کردند.
طبقات ابن سعد، زندگانى امام حسین علیه السلام ص 36
امام سجاد علیه السلام (در جواب کسى که گفت: چه قدر اولاد پدر شما کم است) فرمودند:
اَلعَجَبُ کَیْفَ وُلِدْتُ، کانَ یُصَلّى فِىالْیَوْمِ وَاللَّیْلَةِ اَلْفَ رَکْعَةٍ؛
تعجب مىکنم چگونه به دنیا آمدم، در حالى که پدرم (امام حسـین علیه السلام) هر روز و شب هزار رکعت نماز مىخواند.
بحارالانوار ج 82 ص 311
امام صـادق علیه السلام به نقل از امام باقر علیه السلام فرمودند:
إنَّ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلىٍّ علیهماالسلام کانَ یَزُورُ قَبْرَ الْحَسَنِ بْنِ عَلىٍّ علیهماالسلام کُلَّ عَشِیَّةِ جُمُعَةٍ .
حضرت حسین بن على علیهماالسلام هر شب جمعه به زیارت قبر حضرت حسن بن على علیهماالسلام مىرفت.
بحارالانوار، ج 10 ص 317
امام صادق علیه السلام فرمودند:
مامَشَى الْحُسَیْنُ علیه السلام بَیْنَ یَدَىِ الْحَسَنِ علیه السلام قَطُّ وَلابَدَرَهُ بِمَنْطِقٍ إِذا اجْتَمَعا تَعْظیما لَهُ.
امام حسین علیه السلام به خاطر رعایت احترام، هیچ وقت جلوى امام حسن علیه السلام راه نرفت و زمانى که با هم بودند ابتدا به صحبت نکرد.
مشکاة الانوار ص 170
امام حسین علیه السلام فرمودند:
ما کُنّا نَعْرِفُ الْمُنافِقینَ عَلى عَهْدِ رَسُولِ اللّهِ صلى الله علیه و آله إلّا بِبُغْضِهِمْ عَلِیّا وَوُلْدَهُ علیهمالسلام.
ما در زمان پیامبر اکرم صلّى الله علیه و آله منافقین را جز به سبب دشمنى آنان با على و اولادش نمى شناختیم.
عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 72
امام حسین علیه السلام فرمودند:
أَلا وَإنَّ الدَّعِیَ ابْنَ الدَّعِىِّ قَدْ تَرَکَنى بَیْنَ السِّلَّة وَالذِّلَّةِ وَهَیْهاتَ لَهُ ذلِکَ مِنّی، هَیْهاتَ مِنَّا الذِّلَّةُ.
آگاه باشید که زنازاده فرزند زنازاده (ابن زیاد) مرا بین شمشیر آخته و ذلّت مخیّر کرده است. دور باد براى او تسلیم شدن از سوى ما، زیر بار ذلّت و خوارى رفتن از ما دور است.
احتجاج طبرسى ص 336
امام حسین علیه السلام در جواب درخواست بیعت با یزید فرمودند:
مِثْلى لایُبایِعُ لِمِثْلِهِ وَلکِنْ نُصْبِحُ وَتُصْبِحُونَ وَنَنْتَظِرُ وَتَنْتَظِرُونَ أَیُّنا أَحَقُّ بِالْخِلافَةِ وَالْبَیْعَةِ.
شخصى مثل من هرگز با کسى مثل او (یزید) بیعت نمىکند، لکن ما و شما فردا کنیم و ببینیم که کدام یک از ما به خلافت و بیعت شایسته تر است.
فتوح ابن اعثم ج 5، ص 14
امام حسـین علیه السلام در جواب معاویه که گفت حُجر بن عدی و اصحابش را کشته و کفن و دفن کردیم، فرمودند:
خَصْمُکَ الْقَوْمُ یا مُعاوِیَةُ، لکِنَّنا لَوْ قَتَلْنا شیعتَکَ ما کَفَّنّاهُمْ وَلاصَلَّیْنا عَلَیْهِمْ وَلاقَبَّرْناهُمْ.
اى معاویه، مردم دشمن تواند. ولى ما اگر پیروان تو را بکشیم، آنان را کفن نمىکنیم، بر آنان نماز نمىخوانیم و به خاک نمىسپاریم.
احتجاج طبرسى ص 296
دیلمى گوید: امام حسین علیه السلام بسیار اوقات به این قول شاعر تمثّل میجست و آن را مىخواند که:
یا أَهْلَ لَذّاتِ دُنْیا لابَقاءَ لَها إِنَّ اغْتِرارا بِظِلٍّ زائِلٍ حُمُقٌ
اى اهل لذتهاى ناپایدار دنیا، فریفته شدن به سایه ناپایدار، بىخردى است.
ارشاد القلوب ص 186
مجلسى روایت مى کند که:
کانَ الْحَسَنُ وَالْحُسَیْنُ علیهماالسلام یَأْخُذانِ مِنْ مُعاوِیَةَ الاَْمْوالَ فَلایُنْفِقانِ مِنْ ذلِکَ عَلى أَنْفُسِهِما وَلاعَلى عِیالِهِما ما تَحْمِلُهُ الذُّبابَةُ بِفیها.
امام حسن و امام حسین علیهماالسلام اموالى را که از معاویه مى گرفتند حتى به اندازه آنچه مگس با دهانش مى گیرد براى خود و فرزندان خود خرج نمى کردند.
بحارالانوار ج 44، ص 13
شعیب بن عبدالرحمن خزاعى گوید: در شانههاى امام حسین علیه السلام روز عاشورا اثرى (سیاهى) دیده شد. از امام سجاد علیه السلام علت آن را پرسیدند، حضرت فرمودند:
هذا مِمّا کانَ یَنْقُلُ الْجِرابَ عَلى ظَهْرِهِ اِلى مَنازِلِ الأرامِلِ وَ الْیَتامى وَ الْمَساکینِ.
این اثر حمل مشک غذا به خانه هاى فقراء و یتیمان و محرومین است.
مناقب 4: 66 بحار 44: 190 ح 3
گروهى در سفر حج، در مدینه خدمت امام کاظم علیه السلام رسیدند... شیر ترشى که تلیت شده بود آوردند، حضرت فرمودند:
کُلُوا بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحیمِ، فَإِنَّ هذا طَعامٌ کانَ یُعْجِبُ الْحُسَیْنَ بْنَ عَلیٍّ علیهماالسلام.
با نام خداى مهربان بخورید که این غذایى است که حضرت امام حسین بن على علیهماالسلام آن را دوست داشتند.
مکارم الاخلاق ص 145
امام حسین علیه السلام به حرّ فرمودند:
لَیْسَ شَأْنى شَأْنَ مَنْ یَخافُ الْمَوْتَ، ما اَهْوَنَ الْمَوْتُ عَلى سَبیلِ نَیْلِ الْعِزِّ وَ إِحْیاءِ الْحَقِّ... اَفَبِالْمَوْتِ تُخَوِّفُنى؟ هَیْهاتَ طاشَ سَهْمُکَ وَ خابَ ظَنُّکَ، لَسْتُ اَخافُ الْمَوْتَ، إِنَّ نَفْسى لَأَکْبَرُ مِنْ ذلِک وَ هِمَّتى لَأَعْلى مِنْ أَنْ أَحْمِلَ الضَّیْمَ خَوْفاً مِنَ الْمَوْتِ وَ هَلْ تَقْدِرُون عَلى اَکْثَرَ مِنْ قَتْلى؟؛
من آن نیستم که از مرگ بترسم، هر مرگى در راه رسیدن به عزّت و احیاى حق چه آسان است!... آیا مرا از مرگ مىترسانى؟ هیهات که تیرت به خطا رفت و پندارت ناکام ماند، من از مرگ نمىهراسم، روحم برتر و همّتم والاتر از آن است که از بیم مرگ زیر بار ستم بروم، آیا شما به بیشتر از کشتن من توان دارید؟
احقاق الحق 11: 601 موسوعة کلمات الامام الحسین: 360
<<
<
1
2
3
4
5
>
>>