دگر بار آن بت از خواري پشيمان شاعر : اوحدي مراغه اي شد از جور و ستمگاري پشيمان دگر بار آن بت از خواري پشيمان ضرورت نامه‌اي در مهرباني نوشت از غايت مهري، که داني به...

بپرسيدند از محمود غازي: شاعر : اوحدي مراغه اي چرا چندين گرفتار ايازي؟ بپرسيدند از محمود غازي: ازين پس ما غلاميم، او اميرست بگفتا: چون که از وي ناگزيرست به سختي پخته...

ز بهر آنکه ناچارست ديدن شاعر : اوحدي مراغه اي به هر سختي نمي‌شايد بريدن ز بهر آنکه ناچارست ديدن سخن بايد که جز شيرين نراني اگر در بند آن شيرين زباني نبايد کرد با ايشان...

چو گوش ماهرخ پر شد ز زاري شاعر : اوحدي مراغه اي به جاي آورد شرط دوستداري چو گوش ماهرخ پر شد ز زاري چه گويد کس؟ که جاي مرحمت بود بر آن بيچاره رحمت کرد و بخشود ...

برآرم دست تا رويت به غارت شاعر : اوحدي مراغه اي بچينم گل، نينديشم ز خارت برآرم دست تا رويت به غارت

ز جام عاشقي مستم دگر بار شاعر : اوحدي مراغه اي بريدم مهر و پيوستم دگر بار ز جام عاشقي مستم دگر بار ز دام عاقلي جستم دگر بار به دام عاقلي افتاده بودم ترا، آن توبه بشکستم...

دگر بوي بهار آورده‌اي، باد شاعر : اوحدي مراغه اي نسيم زلف يار آورده‌اي، باد دگر بوي بهار آورده‌اي، باد ز دام عشق بيرون جسته‌اي را به دام اندر کشيدي خسته‌اي را که:...

چو ديد آن عاشق دلسوز خسته شاعر : اوحدي مراغه اي همايون نامه‌ي يار خجسته چو ديد آن عاشق دلسوز خسته رخش چون کاه گشت و غصه چون کوه به جوش آمد دلش از درد و اندوه به زاري...

به خر گفتند: کيمخت از چه بستي؟ شاعر : اوحدي مراغه اي بگفت: از زخم سيخ و چوب دستي به خر گفتند: کيمخت از چه بستي؟ زدندم چوب، تا کيمخت بستم چو من در خاک خاموشي نشستم ...

چه خوش باشد! سخن در پرده گفتن شاعر : اوحدي مراغه اي بينديشيدن و پرورده گفتن چه خوش باشد! سخن در پرده گفتن که چون بي‌اصل راني باد باشد سخن بايد که بر بنياد باشد چو...