غالب نويسندگان، طُليحة‌بن‌خُويلد بن نوفل أسدي فقعسي را از مدعيان نبوت و افرادي برشمرده‌اند که به تحدي قرآن پاسخ داده و جملاتي در هماوردي با قرآن گفته است.

برخي از نويسندگان، اسود عنسي را در شمار کساني آورده‌اند که ادعاي هماوردي با قرآن کرده، به تحدي قرآن پاسخ داده و جملاتي در هماوردي با قرآن گفته است. برخي او را اولين شخصي برشمرده‌اند که با قرآن

برخي از دگرانديشان تصور کرده‌اند، تحدي قرآن کريم نمي‌تواند تحدي حداکثري باشد و شامل همه‌ي علوم و معارف همچون جهان‌شناسي، فلسفه، اخلاق، فقه و... شود و براي اينکه تحدي قرآن شکست خورده به شمار نيايد،

يکي از مباحث مهم درباره‌ي تحدي، سخن از گستره‌ي تحدي است. مهم‌ترين مباحثي که در اين باره مطرح مي‌شود، شمول افرادي، شمول زماني و شمول اصنافي است.

غالب دانشمندان مسلمان کمترين مقدار اعجار قرآن را که به آن تحدي شده، يک سوره‌ي کامل مي‌دانند، ولي مقدار تحدي قرآن از مسلّمات نبوده، مورد بحث جدي قرار گرفته است؛ درحالي که عده‌اي ارائه يک آيه- هرچند

يکي از پرسش‌هايي که از ديرزمان مطرح بوده، حکمت عدم رعايت مراتب تحدي قرآن است. برخي گفته اند: سير طبيعي و حکمت الهي اقتضا مي‌کرد تحدي قرآن از دشوارتر شروع شده، به آسان‌تر خاتمه يابد؛ يعني

يکي از شبهاتي که در حوزه‌ي اعجاز قرآن کريم و تحدي آن مطرح شده، اين است که بهترين بودن، دليل بر اعجاز نيست.

يکي از شبهاتي که درباره‌ي اعجاز قرآن کريم و تحدي آن مطرح شده است، «امکان هماوردي با قرآن در آينده» است.

يکي ديگر از مسائلي که درباره‌ي تحدي قرآن کريم مطرح است، مقصود از مثل در قرآن کريم است. برخي نامفهوم بودن مقصود از مثل را شبهه انگاشته، مي‌گويند: مفهوم کلمه‌ي «مثل» مشخص نيست؛ از اين روست که

گفته‌اند: بر فرض که از آوردن قرآن ناتوان باشيم؛ اما اين ناتواني دليل معجزه بودن نيست (ملازمه مورد قبول نيست)؛ چرا که اين امر اختصاص به قرآن ندارد. کتاب‌هايي همچون اقليدس، ديوان حافظ و سعدي از