با توجه به حرمت قطعی ربا در اسلام و زیان های اقتصادی و اجتماعی آن از یک طرف و ضرورت وجود بانک از سوی دیگر، شایسته است اشاره کوتاهی به تلاش های نظام جمهوری اسلامی ایران، برای حل این معضل بکنم.

پولی را که شرکت ها و افراد می گیرند، باید در همان راه هایی که قانون پیش بینی کرده یعنی کسب های حلال، صرف کنند و قطعا نمی توانند به موارد دیگر اختصاص دهند.

جامعه‌ی ما، مثل سایر جوامع، پدرسالاری است. ارتش، صنعت، تکنولوژی، دانشگاه ها، علم، منصب های سیاسی، سرمایه خلاصه هر امکان قدرت در جامعه، از جمله نیروی قهری پلیس، کاملا در دست مردان است.

وظایف زنانه نوعا در خانه متمرکز بود، در حالی که کار مردان آنان را به حوزه عمومی ‌می کشاند.

قیمت بازار هر کالای خاص بنا به نسبت بین مقداری که عملا به بازار آورده می ‌شود و تقاضای کسانی که مایل به پرداخت قیمت طبیعی آن کالا، یا کل ارزش اجاره، کار و سودی هستند که باید پرداخت شود تا آن کالا به آنجا...

گسترش تولید منوط به نوآوری انقلابی در فن آوری نبود بلکه متکی به جذب پیوسته ثروت انباشته به مدار گردش، استفاده بهتر از ذخایر کار، و فنون جدیدی بودند که مبادله کالاها و خدمات را آسان تر میکردند.

هدف مال پرستی و جاه طلبی، جست وجوی ثروت، قدرت و حق انحصاری چیست؟ آیا هدف تأمین نیازهای طبیعی است؟

این نوشته به بررسی دو نوع تقسیم اجتماعی و نابرابری هایی که ایجاد کرده اند می پردازد..

بزرگترین بهبود در نیروهای مولد کار، و بخش اعظم مهارت، چیره دستی و داوری دربارهی این که به کدام سمت جهت میگیرد یا به کار بسته می ‌شود، اثرات تقسیم کار باشد.

هنگام تفسیر ثروت ملل به عنوان جهت نمای نظم سرمایه داری نوظهور لیبرالی، این گزینش متکی بر سازگاری با مفاهیم مدرن بهره وری و هماهنگی بنیادی نظم بازار آزاد است که مظهر آن دست نامرئی شمرده می ‌شوند.