از همان روزگار که امیری ترسا(165) در رمله ی شام خانقاه بنا نمود، صوفیان از کوه گزینی و غارنشینی برای زندگی دل بریده به اجتماعات بشری روی می آورند. جنبش علمی جنید بغدادی که

آیات قرآن بر این گواهند که تنها دین عند الله «اسلام است به همین اعتبار هرگونه بی اعتنائی به اسلام، بی اعتنائی به حق تعالی» محسوب می شود و چه بسا بی اعتنائی و بی حرمتی به اسلام اگر بازگشتش

صوفیه با اینکه می نویسد: «عبادات فقط باید نسبت به ذات حق باشد و معبودیت منحصر به اوست»(1) ولی باز به اتباع خویش توجه به غیر حق را القاء کرده، آنان را از صمدپرستی به صنم پرستی وادار می کنند.

تا عصر نور علیشاه اصفهانی از روسای فرقه ی نعمة اللهی صحبتی از عشریه در مقابل خمس نبوده است بلکه دستور به پرداخت خمس و زکوة داده اند.

امامان شیعه که هیچگاه در برابر نیرنگ بازان و ملحدان سکوت ننموده، در موارد گوناگون به مقتضای آنچه می بایست صورت می پذیرفته اقدام نموده اند، اصحاب و پیروان را از آنها بر حذر داشته،

صوفیه همانطور که بر خلاف شیعه برای پدیده ولایت بی امامت ارزش قائل است برای «ولی» نیز اهمیت خاص الخاصی قائل بوده گفته اند که «بنی علم وحی دارد و ولی علم سرّ» و

دست اندرکاران فرقه ی نعمة اللهی گنابادی که پیوسته می کوشند برای ایرادها جوابی بیابند در مسیر برخورد کردن با مخالفان هم بی تحریک و کوشش نیستند مراقبند هر کس سخنی،

تشیع مصدر باب تفعل از «شیع» و شیعه، دارای لغوی و اصطلاحاتی است «تشیع فی الشیء» در هوای چیزی مستهلک شد و «تشیعه الشیب» پیری در او پخش و گسترش یافت (مجازاً)

اسلام آخرین و کاملترین دین و ناسخ تمام ادیان توحیدی است که حامل والاترین معارف الهی می باشد به همین لحاظ چنین رسالت مهمی به زمان و مکان محدود نمی شود و تا ابد در تمام دنیا به

تشکل صوفیان و مطرح شدن افکار و عقائدشان رفته رفته افرادی را به خود جذب کرد و چون هنوز مرکزی رسمی به نام خانقاه وجود نداشت تصمیم گرفتند از مساجد استفاده کننده چنان که