اشاره: بارکین به مخالفت با این نظر برمی خیزد که واقع گرایی و برسازی رویکردهایی ناهمسازند. او میان بُن نگره هایی چون واقع گرایی، لیبرالیسم، و مارکسیسم - که بر فرض های متعارضی

اشاره: ونت می گوید مکتب برسازی به یکی از رویکردهای نظری محوری در بررسی نظام مند روابط بین الملل تبدیل شده است. او نشان می دهد که تمامی نظریه های متباین درباره روابط

اشاره: ویور می گوید تصویری که از رشته روابط بین الملل به صورت سه بُن نگره یا مکتب فکری غیرقابل مقایسه با هم (واقع گرایی، لیبرالیسم، و ریشه نگری) ترسیم می شود محصول دهه 1970 است و

اشاره: والت قائل به پیوندی گریزناپذیر میان نظریه و عمل است. وی در دوران جنگ سرد سه رویکرد نظری غالب در قبال روابط بین الملل را مشخص می سازد: واقع گرایی، لیبرالیسم، و ریشه نگری

اشاره: هوپر نشان می دهد که جنسیت صرفاً متغیری نیست که بتوان آن را به رویکردهای موجود جریان اصلی روابط بین الملل افزود. وی، با مشخص ساختن رویّه های عملی در روابط بین الملل،

الشتین می پذیر که، به رغم وجود سنّت دیرپای جنگ عادلانه، بررسی روابط بین الملل و جنگ زیر سیطره سنّت واقع گرایی قرار داشته است. اما وی، با استناد به کارهای هانا آرنت،

کاکس به چگونگی تغییر ساختار نظم جهان علاقمند است و می گوید برای شناخت این روند باید روشی را پی ریزیم که فراتر از نگرش هر دیدگاه مشخص باشد. اِشکال دیدگاه غالب واقع گرایی

اشاره: استرنج اصرار دارد که در استدلال های مطرح شده درباره افول چیرگی ایالات متحد آنچه که خود او قدرت ساختاری دولت نو می خواند در نظر گرفته نشده است. اما برای در نظر گرفتن

اشاره: گیلپین، در کتابی که این گزیده مقاله را از آن گرفته ایم، برای بررسی مجموعه ای از مسائل مشخص، مانند تجارت و سرمایه گذاری و توسعه، که با اقتصاد سیاسی بین الملل در

اشاره: روتشتاین، پس از مشخص ساختن ویژگی های اصلی نگرش واقع گرایی به سیاست جهان، به بررسی ای مسئله می پردازد که از جنگ جهانی دوم به بعد، این دیدگاه چه تأثیری بر