رویکردها علوم انسانی و طبیعی را نه یکی می دانند و نه در تقابل با یکدیگر قرار می دهند، بلکه آنها‌‌ را به نحوی در پیوند با یکدیگر ملاحظه می کنند.

رویکرد پیوستاری پیوند میان علوم طبیعی و انسانی را به صورت پیوندی افقی در یک پیوستار یا شبکه در نظر میگیرد.

در سطح بالاتر علوم انسانی ، علومی قرار می گیرند که خود به بررسی علوم سطح پیشین می پردازند، چنانکه گاه از تعبیر «فلسفه فلسفه» و «فلسفه منطق» یاد شده است.

تبیین پیوندهای علم انسانی با فرهنگ اجتماعی آن، این اصل ناظر به تأکید بیشتر بر قطب تفسیری و ارزشی در رابطه پیوستاری است.

اصل حکمت در نظام آفرینش، که امور با تدبیر ربوبی و هدایت و نظارت خداوندی جریان می یابد، کوچکترین خلل و نارسایی و بیهودگی و سرخوردگی به چشم نمی خورد

طرح اصول تربیتی اسلام زمینه لازم را برای بازشناسی و تشخیص روش‌های تربیتی این دین فراهم می‌آورد. روش‌های تربیتی اسلام نیز، خود، با مبانی و اصول همسو و هماهنگ بوده، در تناسب و تلازم با یکدیگر قرار می گیرند.

انسان مداری، به پیروی از اصل تحول و انتقال، معرفت انسان را به صورت تابعی از این اصل سیال و بی ثبات و مشمول قانون تحول می داند.

انسان مداری در تبیین و تفسیر هستی از مکتب تحول گرایی طبیعی الهام می پذیرد؛ به گونه ای که جهان هستی را خود پیدا می‌شناسد و به هیچ عاملی ورای عالم مادی و انسانی استناد نمی دهد.

راه‌ها و منابع شناخت کدام است؟ آیا معرفت انسان به معرفت حسی یا تجربی محدود می‌شود یا اینکه انسان از معرفت عقلی نیز بهره‌مند است؟ وحی و فطرت چگونه پشتوانه معرفت‌های بشری قرار می گیرند؟

انسان شناسی در مجموع با مباحثی چون بازشناسی هویت انسان، جایگاه انسان در نظام هستی، ابعاد وجودی انسان، ارزش‌ها، توانایی‌ها، نیازها، خواسته‌ها و آگاهی‌های انسان و نظایر آن سر و کار دارد.