که تو به باده ز چنگ زمانه محترزي بيار باده کجا بهترست باده هنوز چنانکه باز نيايد چو قارظ عنزي به هر تني که مي‌اندر شود، غمش بشود که آتش حدثان همچو آتشيست گزي به باده سرد توان کرد آتش حدثان

که باغ و راغ و کوه و دشت پر ماهست و پرشعري بزن اي ترک آهو چشم آهو از سر تيري سيم چون حجره‌ي قيصر، چهارم قبه‌ي کسري يکي چون خيمه‌ي خاقان، دوم چون خرگه خاتون ز فردوس آمدند امروز سبحان‌الذي اسري گل...

که زنده‌ست جمشيد را دختري چنين خواندم امروز در دفتري که تا اوست محبوس در منظري بود ساليان هفتصد هشتصد بمانده‌ست بر پاي چون عرعري هنوز اندر آن خانه‌ي گبرکان

چون نافه‌ي مشک و عنبر تري از بوي بديع و از نسيم خوش چون قصر ملک محمد قصري وز رنگ و نگار و صورت نيکو قطب کرم و نتيجه حري مير اجل مظفر عادل

تا از چه برآشوبي، يا از چه بيازاري خواهم که بدانم من جانا که چه خوداري صد کينه به دل گيري، صد اشک فروباري گر هيچ سخن گويم با تو ز شکر خوشتر بدخوتر ازين خواهي گشتن سرآن داري؟ بدخو نبدي چونين، بدخوت...

نه دوستي نه دشمن، اينت سياهکاري يا باش دشمن من، يا دوست باش ويحک خود باز باز داند از مرغک شکاري آنکس که شاعرست او، او شاعران بداند زيرا که چون مني را تزويرگر شماري تزويرگر نيم من، تزويرگر تو باشي...

سنبلش چون پر طوطي، روي چون فر هماي بيني آن بيجاده عارض لعبت حمري قباي زلف حلقه حلقه، برهم، همچو مشک اندوده ناي جعد پرده پرده در هم همچو چتر آبنوس بر جراحت برنهي راحت پديد آرد خداي دل، جراحت کردش...

هنگام صبوح، ساقيا، رنجه خوشا قدح نبيذ بوشنجه نه محضر و نه قباله و بنجه نه نرد و نه تخته نرد پيش ما چون کافر روم بر در گنجه نظاره به پيش در کشيده صف

به خنده گفتم: طوبي لمن يري عکه نبيذ پيش من آمد به شاطي برکه خوشم جواني و اين بوستان و اين برکه خوشم نبيذ و خوشا روي آنکه داد نبيذ حسود بر در و بسيار گوي در سکه من و نبيذ و به خانه درون سماع و رباب...

آراسته کن مجلسي، از بلخ تا ارمينيه برخيز هان اي جاريه، مي در فکن در باطيه نارنج و نار و اقحوان، آورد از هر ناحيه آمد خجسته مهرگان، جشن بزرگ خسروان گلزارها چون گنگها، بستانها چون اوديه گلنارها: بيرنگها،...