اي دل اگر ديو ني ملک سليمان چکني شاعر : خواجوي کرماني با رخ آن جان جهان آرزوي جان چکني اي دل اگر ديو ني ملک سليمان چکني وان قد و رفتار نگر سرو خرامان چکني آن گل رخسار...

در باز جان گر آرزوي جان طلب کني شاعر : خواجوي کرماني بگذر ز سر اگر سر و سامان طلب کني در باز جان گر آرزوي جان طلب کني وانگه فضاي عالم ايمان طلب کني در تنگناي کفر فرو...

مگر بديده مجنون نظر کني ورني شاعر : خواجوي کرماني چگونه در نظر آيد جمال طلعت ليلي مگر بديده مجنون نظر کني ورني جمال يوسف مصريست پيش ديده‌ي اعمي حديث حسنت و ادراک هر کسي...

نه آخر تو آني که ما را زياني شاعر : خواجوي کرماني نه آخر تواني که ما را زياني نه آخر تو آني که ما را زياني وزين بر زياني که ما را زياني مگر زين بسودي که ما را بسودي ...

بدينسان که از ما جهاني جهاني شاعر : خواجوي کرماني که با کس نماني و با کس نماني بدينسان که از ما جهاني جهاني که خسرو نشاني و خسرو نشاني تو آن شهرياري و آن شهره‌ياري ...

اروض الخلدام مغني الغواني شاعر : خواجوي کرماني اض الخد ام برق يماني اروض الخلدام مغني الغواني درفشان در نقاب آسماني رخست از آفتاب عالم افروز حدايق طرزت بالضيمران ...

سقي الله ايام وصل الغواني شاعر : خواجوي کرماني علي غفلة من صروف الزمان سقي الله ايام وصل الغواني جناني تربع روض الجنان فلما مررنا بربع الکواعب رخ دوستان و مي‌دوستگاني...

چگونه سرو روان گويمت که عين رواني شاعر : خواجوي کرماني نه محض جوهر روحي که روح جوهر جاني چگونه سرو روان گويمت که عين رواني که باغ سرو رواني و سرو باغ رواني کدام سرو که...

گهم راني و گه دشنام خواني شاعر : خواجوي کرماني تو داني گر بخواني ور براني گهم راني و گه دشنام خواني نمي‌دانم دري باقي تو داني من از عالم برون از آستانت چه خيزد گر...

دي سير برآمد دلم از روز جواني شاعر : خواجوي کرماني جانم به لب آمد ز غم و درد نهاني دي سير برآمد دلم از روز جواني کز بهر دو قرصم بجهان چند دواني کردم گله زين چرخ سيه روي...