از نظر ارسطو، انسان بالطبع اجتماعي است و براي زندگي در جامعه ي سياسي ساخته شده است و داراي ميلي طبيعي به آن است. در عين حال، نفع مشترک و کوشش در راه بهزيستي آن ها را گرد هم مي آورد؛ پس زندگي خوب، هدف

مدينه ي فاضله ي افلاطون، کهن ترين نمونه ي جامعه ي آرماني تخيلي مکتوب بشري است که در رساله ي تيمائوس و کريتياس و در کتاب جمهور از زبان سقراط و در جزيره اي به نام آتلانتيس وصف شده است. برخي اين طرح

تعصب هاي ناشي از موقعيت کنوني مان، مانع از درک فطرت واقعي ما که زير نقاب روابط اجتماعي پنهان شده است، مي شود. در اين صورت روسو بايد از يک طرف، به وضعيت بدوي رجوع کند تا طبيعت انسان آن طور که هست

حق سياسي نه از قدرت و نه از اقتدار پدر بر فرزندان، بلکه از توافق اراده هاي فردي که پايه ي اقتدار هستند نشأت مي گيرد: در اين صورت بايد « استقرار بدنه ي سياسي را قرار دادي واقعي بين مردم و رهبراني که مردم...

قانون سندي است که اراده ي عمومي با آن کل شهروندان را مخاطب قرار مي دهد و در مورد موضوعي که به طور يکسان مربوط به همه ي آن هاست، نظر مي دهد: « [...] قانون چيست؟ بيانيه ي همگاني و رسميِ اراده ي عمومي

روسو به خوانندگان قرار داد اجتماعي در مورد درک عاميانه ( درک فرانسويان زمان خود ) از شهروندي هشدار مي دهد، چرا که اين درک عاميانه شهروندي را در رابطه با رسوم و به منزله ي نزاکت صرف درک مي کند: « معناي...

* اراده ي عمومي نمود ملت حاکمي است که آن گاه که قوانين را تصويب مي کند، موضوعات واقعاً عمومي و اساسي را در راستاي منافع عمومي در نظر مي گيرد. پس اراده ي عمومي صرفاً اراده ي همه به صورت مجموعه اي از

* آزادي که نخست در قابليتِ رفعِ تأثير کنوني بروز مي کند، ذات انسان را مي سازد. فقط هنگامي که انسان اين قابليت را منعکس مي سازد، متوجه مي شود که اين توانايي برخاسته از قدرتي فعال و غير فعال تنزيل به ماشين...

براي فهم بهتر نظرات ماكياولي در ابتداي كار، مفهوم تجدد يا نوگرايي را بايد شناخت و خصايص آن را برشمرد تا به ماكياولي كه بنيانگذار اين عصر تجدد و فلسفه ي سياسي است، رسيد. يكي از مفاهيم بسيار عامّ تجدد، ايمان...

فيلسوف آلماني عصر روشنگري كه نظريه ي اخلاق وي پايه ي انديشه ي فلسفي ليبرال معاصر به شمار مي رود. سهم اصلي كانت در فلسفه ي سياسي بيان نظريه ي اخلاقي تكليف گرايانه و نوعي قراردادگرايي است كه شالوده ي بخش...