القدوس به معنای پاک و منزّه از عیوب و نقایص است و شایسته ترین تفسیر این اسم (قدّوس) آن است که به کسی که منزّه و پاک باشد از وصف این و آن.

الملک به معنای «مالک مُلک و مَلکوت» و متصرّف در همه ی عوالم و مستغنی در ذات و صفات است که هر مخلوقی به وی نیازمند است و مداومت بر این اسم روزی شصت و چهار مرتبه برای دوام دولت و سلطنت نافع است

الفالق به معنای شکافنده ی ظلمت عدم به نور ایجاد است و به معنی شکافنده دانه ی خشک است برای خروج نباتات و به معنی «خلق کننده» نیز استعمال شده است،

الفتاح به معنای حکم کننده مابین بندگان به عدل است و به معنی گشاینده ی خزاین رزق و رحمت است بر بندگان و به معنی کسی است که هر مُغلَقی (درِ بسته ای) به نظر و عنایت او گشوده می شود.

الفرد به معنی یکتایی است که با او موجودی نیست و به معنای متفرّد در ربوبیّت و حُکم است و به معنای یگانه ای است که شریک ندارد

الفاطر به معنای خلق کننده است و مداومت بر این اسم برای برآورده شدن مهمات نافع است

الغیاث به معنی «مُغیث» است یعنی فریادرسنده ی "مضطَرّین" در حالی که احدی به فریاد آنها نمی رسد

الغنی به معنی بی نیازی است که به هیچ چیز حاجت نداشته باشد نه در ذات و نه در صفات خود و تمام ممکنات محتاج او باشند.

"الغفور" به معنی آمرزنده و پوشاننده ی گناهان است و مداومت بر این اسم سبب برطرف شدن وسواس می شود. نیز اسم «الغفّار» نیز به همین فایده و معنی است و اگر کسی در روز جمعه صدمرتبه این اسم را بگوید و بعد از آن...

العدل به معنای کسی است که در قول و عمل پسندیده باشد و جور و ستم در حُکمش نباشد.