در میان مسائلی که ویتروویوس آن‌ها را مطرح کرد، رابطه میان تقارن و خوش ریتمی به نظر می رسد که به طور کلی در زیباشناسی دارای اهمیت بسیاری است.

منظور قدما از تقارن، ترکیب هماهنگ اجزا بود و این اساسی ترین مفهوم زیباشناسی آن‌ها به شمار می رفت.

قابلیت تکنیکی در اثر هنری مورد ستایش قرار می گرفت و بسیاری از آثار این دوره، سطح بالایی از تکنیک را در خود نشان می‌داد.

می توانیم نظم و معنایی عمیق تر را در شش عنصر مربوط به ترکیب معماری بیابیم که توسط ویتروویوس مشخص شده بودند.

هنر دوران یونانی گرایی از هنر کلاسیک به لحاظ موضوع و محتوا متفاوت است.

از ادبیات دوران باستان، هیچ کتابی درباره نقاشی و مجسمه سازی باقی نمانده است که بتوان آن را با فن شعر ارسطو یا هوراس، فن خطاب کوئینتیلیان، رساله درباره هارمونی نوشته آریستوکسنوس و اثر ویتروویوس درباره معماری...

نویسندگان دوران یونانی‌گرایی در باره این پرسش که آیا داوری‌های شعر موضوعی هستند یا کلی، دیدگاه‌های مختلفی داشتند.

در دوره یونانی‌گرایی نثر ادبی جایگاهی برابر با شعر پیدا کرده بود.

قبلا در یونان شعر در زمره هنرها به شمار نمی‌آمد، زیرا تصور بر این بود که بیش از اینکه موضوعی متعلق به قوانین و اصول باشد، موضوعی متعلق به الهام است.

از میان تمام تقابل‌ها و ثنویت‌های زیباشناختی در دوره یونانی‌گرا، شاید عمیق‌ترین تقابل، تقابلی بود که به شرایط ارزیابی و نقد شعر مربوط می‌شد.