دخالت در امور شخصی افراد جز در برخورد با توطئه‌ها

برداشت هایی از بیانات امام خمینی (ره)
البته آنی كه ما می‌گوییم این است كه به مردم، مردم عادی به خیال اینكه توی خانه‌شان، خودش توی خانه‌اش بخواهد یك كاری بكند حقی ندارد كسی برود، بداند هم كه در جوف منزلش یك كاری می‌كند این نهیش می‌كنند؛ اگر یك وقت بریزند توی خانه‌‌اش نه، این حق نیست. همچه چیزی نمی‌شود، یك كار خلافی را با یك كار خلاف‌تری ما بخواهیم جلویش را بگیریم، موازین دارد، نهی از منكر موازین دارد، امر به معروف موازین دارد. اما این، تمام این صحبت‌ها غیر مسأله توطئه است. اگر منافقین- فرض كن- خانه تیمی دارند نمی‌شود گفت كه اینها بگذار باشند، حالا چه كارشان دارند، حالا كه نیامده‌اند بیرون، خوب، وقتی كه بیایند بیرون، یك عده‌ای را می‌كشند، اینها انفجار ایجاد می‌كنند، اینها را باید جلویش را بگیرند. و من در آنجا هم نوشته بودم، كه در آن مطلبی كه من نوشتم این را گفتن به اینكه، همه این امور استثنا دارد، استثنایش یكی اشخاصی است كه این طوری هستند، آنهایی كه مراكز فساد دارند، آنهایی كه مراكز توطئه دارند، آنهایی كه مراكز فحشا دارند، این طور چیزها اینها نیست اصلش. مسأله، مسائل دیگری است كه مبادا یك وقتی فرض كنید منزل یك كسی را بروند تفتیش بكنند...، نه این صحیح نیست، اما اگر فهمیدند، اطلاع پیدا كردند به اینكه خانه مركزی از برای فساد هست، یك وقت توی یك خانه چیزی هست، احتمال می‌دهید، نه، حق ندارید بروید. یك وقت در خانه‌ای است كه می‌بینید مركزیت دارد برای یك امری، برای یك فسادی، هر فسادی باشد، می‌خواهند فحشا در اینجا چی بكنند، مركز فحشا درست كرده‌اند، مركز- نمی‌دانم- قماربازی درست كرده‌اند، اینها از اموری است كه بصراحت عرض می‌كنم باید جلویش را بگیرند؛ و هرجایش وظیفه شهربانی است، شهربانی بگیرد، هرجا وظیفه پاسدار است پاسدارها بگیرند و اینها از اموری نبود كه ما بگوییم كه نباید این طور بشود. اینكه هست آن است كه نباید از خانه‌های مردم، مردم عادی ولو تویش- فرض كنید- فسادی دارد واقع می‌شود فسادی شخصی برای شخص، زندگیهای شخصی، معصیت شخصی، واقع می‌شود حق ندارد كسی وارد خانه‌اش بشود. بیرون كه آمد نهی از منكرش هم روی موازین شرعی، نهی از منكرش كنند. به این بهانه هم به خانه مردم نروند، تفتیش از حال مردم نكنند، تفتیش از حال- فرض كنید- كه مسلمانهایی كه توی خانه‌هایشان یك كاری می‌كنند ازش بپرسند كه تو آنجا چه می‌كردی؟ نه، این حق ندارد، به غیر مراكز، مراكز فساد است، مراكز فساد حتی احتمال این یك مركزیتی شما بدهید كه در این شهر،فلان خانه، خانه تیمی احتمال می‌رود باشد، برای رفت و آمدهایی كه می‌شود می‌بینید غیرمتعارف است، رفت و آمد غیرمتعارف می‌شود، بعدش خانه احتمال می‌رود تیمی باشد، تفتیش باید بشود، این باید جلوگیری بشود. من ان‌شاءالله امیدوارم كه شما در كارهایتان موفق باشید. این احساس در همه ما پیدا بشود كه ما امروز این نعمت خدایی كه به ما داده است تشكرش را بكنیم؛ تشكر به این است كه خدمت بكنیم. البته لفظاً هم تشكر كنیم، اما تشكر حقیقی این است كه وقتی شهربانی خود می‌بیند كه حالا دیگر مملكت مال خودش است، هیچ قدرتی در این دخالت ندارد، هیچ كس نمی‌خواهد این مملكت را بچاپد، حالا احساس كند كه وطن خودش است، مملكت خودش است، باید رفع ظلم بكند، باید خدمت بكند. این طور چیزها، این كارها را انجام بدهد. و همه در هرجا هستند آن كاری كه محول به آنهاست به طور شایسته انجام بدهند. (1)

راهبردهای تصریحی:

1- در برخورد با توطئه می‌بایست قاطع و بدون ملاحظه عمل كرد.
2- دخالت در امور و حیطه‌ی شخصی افراد ممنوع است.
3- در مورد خانه‌های تیمی و مراكز فساد، مسأله‌ی ورود به حیطه‌ی شخصی افراد مصداق ندارد و برای جلوگیری از فساد و خرابكاری، بایستی اقدام كرد.

نكات استنباطی:

1- اگر چه در حكومت اسلامی حریم خصوصی افراد محترم شناخته می‌شود ولی این امر تا زمانی است كه توطئه‌ای در پیش روی جامعه نباشد، در این صورت است كه افراد جامعه می‌بایست براساس تكلیف خود عمل كنند.
2- دشمن با خلط مبحث حریم شخصی افراد با مراكز و خانه‌های تیمی و فساد، سعی می‌كند حریم امنی برای مقاصد و اعمال خود ایجاد كند.

پی‌نوشت‌:

1. صحیفه امام (ره)، ج17، صص 267-269.

منبع مقاله:
گردآوری و تدوین: مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت، (1390)، سیره‌ی سیاسی حضرت امام خمینی(قدس‌سره)(10)، تهران: مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت، چاپ اول.