غیرقابل اعتماد بودن اشخاص بی دین

زیرعنوان: برداشت‌هایی از بیانات امام خمینی (ره)
گمان نشود که کسانی که ایمان ندارند اینها هم خدمت به کشور می‌کنند و فرقی مابین آنها و آن کسانی که ایمان دارند نیست. والَّذِینَ كَفَرُوا یَتَمَتِّعُونَ وَ یَأكُلُونَ كَمَا تَأكُلُ الانعَامُ و النَّارُ مَثویً لَهُم کسی که ایمان ندارد نظیر حیوانات خوراکش هست. یعنی در آخور الاغ، نبی اکرم کاه بریزد یا ابوجهل کاه بریزد، هیچ فرقی به حال او نمی‌کند. او می‌خواهد بخورد. حیوان می‌خواهد، میل دارد کسی تیمارش کند؛ این تیمارکننده علی بن ابی طالب باشد یا ابن ملجم، این فرقی به حالش نمی‌کند. اگر ابن ملجم بهتر تیمار کرد، با او بیشتر رفیق است. این آیه شریفه، که این مطلب را می‌فرماید، دستور کلی است برای شناخت منحرف از غیرمنحرف که ما چطور منحرفها را بشناسیم، و چطور غیرمنحرفها را. منحرفها آنها هستند که فرقی به حالشان نمی‌کند که این پارک، این اتومبیل، که به دستشان آمده از راه صحیح آمده یا از راه دزدی، خیانت شده است و این به دستش رسیده است یا این که نه، روی امانت و روی یک کسب صحیح آمده است؛ هیچ فرقی به حال او نمی‌کند. او اتومبیل را می‌خواهد؛ او خوبی اتومبیل را می‌بیند؛ از کجا آمده، این اصلاً پیش او مطرح نیست؛ چنانچه پیش «انعام» مطرح نیست که از کجا آمد. و آن اشخاص انحرافی نظیر همان حیوانات «از کجا آمده» مطرح نیست، «چه هست» مطرح هست. شما می‌توانید جوانها را تربیت کنید به یک تربیتی که تقوا در آن باشد، نظر این باشد که این از کجا آمده است؛ این شغل را کی به او داده است؛ این شغل چه شغلی هست و چه کاری باید این جا انجام بدهد.(1)
همه اینهایی که این بساط را، این فضاحتها را، در ایران درست کردند و این گرفتاریها را برای ملت ما درست کردند برای این بود که ایمان در کار نبود. اگر ایمان در کار بود ممکن نبود که یک آدم یک قراردادهایی درست کند که حالا دولت ما گرفتارش هستند که ما هر طرف قضیه را بگیریم ضرر دارد! قراردادها جوری درست شده است که هر طرف قضیه را می‌گویند می‌گیریم ضرر برایمان دارد! ماندند چه بکنند. اگر اینها ایمان داشتند، همه چیز یک مملکت را به باد نمی‌دادند؛ برای این که چند تا قصر در خارج داشته باشند؛ چند تا بانک را در خارج پر بکنند. ایمان نبوده است که این کارها را کردند.(2)
قبلاً باید از آقایان تشکر کنم که در این هوای سرد از راههای دور، خصوصاً که بعضی آقایان نقاهت هم دارند، تشریف آورده‌اند این جا و امیدوارم که این برکاتی که به واسطه نهضت حاصل شده است که یکی‌اش هم همین مرابطه بین آقایان با هم باشد، مستدام باشد و همیشگی ان شاءالله. من این نکته‌ای که آقایان هم می‌دانند لکن تذکر است [بیان می‌کنم]؛ ما باید ببینیم که بیشتر صدمه‌ای که اسلام خورده است از چه خورده است و از چه گروهی و بیشتر چیزی که اسلام به او اهمیت داده است چه امری است تا راه باز بشود برای کوشش ما که در این امری که اهتمام دارد اسلام در آن، کوشش کنیم و جلوى آن چیزهایی که بر اسلام وارد شده است، صدماتی که بر اسلام وارد شده است، انشاءالله جلویش گرفته بشود. من گمان می‌کنم که آن چیزی که به اسلام بیشتر از همه چیز ضرر زده است عدم تربیت صحیح است، تحقق پیدا نکردن تهذیب و اخلاق اسلامی است.(3)
اگر شما در طول تاریخ اسلام بلکه همه‌ی انبیا توجه کنید و البته توجه دارید، آن قدری که اسلام از این اشخاص منحرف و غیرمهذّب صدمه خورده است و تمام ادیان صدمه دیده‌اند، از هیچ چیز دیگر ندیده‌اند. اصل اساس آن چیزی که به مکتبهای توحیدی ضرر رسانده است و مانع شده است از این که رشد پیدا کنند، همین غیرمهذّب بودن بود؛ گاهی از طرف اشخاصی که علم دارند و مهذّب نیستند و بیشتر هم از طرف اشخاصی که جاهل بودند و مهذّب نبودند. و معلوم نیست که آن قدری که از طرف عالِم غیرمهذّب اسلام صدمه دیده است، از طرف جهّال غیرمهذّب با این که عددشان زیاد است صدمه دیده است، از طرف جاهل غیرمهذّب با این که عددشان زیاد است صدمه دیده باشد.(4)

راهبردهای تصریحی:

1- اشخاص منحرف و بی‌تعهّد خیری برای مملکت ندارند.
2- افراد بی‌دین و بی‌ایمان مانند حیوان سرگرم شهوات دنیوی خود هستند و نمی‌توانند به کشور خدمت کنند.

نکات استنباطی:

1- تاریخ ثابت کرده است که بیشترین آسیبی که به این مملکت از ناحیه‌ی اشخاص وارد شده است از افراد عالِم بی‌دین و یا کم بهره از ایمان بوده است.
2- اصرار دشمنان و عوامل داخلی آنها بر استفاده از متخصصین بی‌ایمان و غیرمهذّب، جلوگیری از پیشرفت و ترقی کشور و زیر سؤال بردن نظام دینی است.

پی‌نوشت‌ها:

1- صحیفه امام (رحمة الله)، ج 7، صص 468 و 469.
2- صحیفه امام(رحمة الله)، ج7، ص 472.
3- صحیفه امام (رحمة الله)، ج 15، صی 503.
4- صحیفه امام (رحمة الله)، ج 15، صی 504.

منبع مقاله:
مؤسسه فرهنگی هنری قدر ولایت؛ (1390)، سیره سیاسی حضرت امام خمینی (ره) (13) دفاع از حزب الله، اصل خدشه ناپذیر انقلاب اسلامی، تهران: قدر ولایت، چاپ اول.