استعمار و استحمار از طريق ISI
دکتر مهدي گلشني با شبکه چهار در تاريخ چهارشنبه 23/8/1386 گفتگوي جالبي درباره شگردهاي آی.اس.آی داشت که حيفم آمد خلاصه اي از آن را ننويسم. البته نکاتي هم به ذهن خودم رسيد، که در اينجا اوردم.
1- اصل ابلاغ پيام از طريق مجلات عضو آی.اس.آی يا غير عضو، کاري نيست که صد در صد بد يا خوب باشد. بلکه ما بايد استفاده هاي خود را از آن ببريم و تنها ملاک ارتقاي اساتيد و دانشجويان ما نبايد چنين ابزارهاي جهت داري باشد. بايد جامع و منصفانه و عادلانه قضاوت کرد.
2-نگاه کمّي به تعداد مقالات در مجلات آی.اس.آی يا غير آن حتما غلط است؛ بايد تاثيرات مقاله و کيفيت آن را هم ديد.
3-اساسا برخي دانشمندان بزرگ دنيا اهل مقاله نوشتن نيستند. برخي مربيان خوبي براي تربيت شاگردند و برخي کتب مستحکمي مي نويسند که از چندين مقاله آی.اس.آی هم بهتر است.
4- برخي انديشمندان ما با نوشتن مقالات مورد نظر مجلات عضو آی.اس.آی از نيازهاي اصلي جامعه ما که با نيازهاي آن مجلات فرق دارد غافل مي شوند.
5-خصوصا در رشته هاي علوم انساني، هر مقاله اي را چاپ نمي کنند. معيارهاي جوامع و مجلات غربي مشخص است و به هر مجله اي هم راحت مجوز عضويت در اين سيستم جهت دهي علم را نمي دهند.
6- بسياري از انديشمندان دنيا هستند که اهل نوشتن نيستند و يا اگر اهل نوشتن هستند، مطالبشان را الزاما در مجلات آی.اس.آی چاپ نمي کنند. اينکه ملاک ارتقاي علمي فقط مجلات آی.اس.آی باشند اشتباه فاحشي است.
7- برخي از بزرگان انديشه در ايران، در زبان انگليسي يا زبان هاي اروپايي که بيشتر مجلات آی.اس.آی به آن زبان ها هستند، تسلط ندارند و حقيقتا اگر در واقع مقاله اي به فارسي نوشته شود و مشکلاتي را هم از دوش کشورمان بردارد، آيا شايسته است که به دليل ملاک هاي غيرواقعي مجامع علمي ما، امتياز علمي براي آن قائل نشويم؟! گرچه به گفته دکتر گلشني -که به گفته خود بيشتر کشورهاي مطرح و مجامع علمي را ديده است- برخي مقالاتي که در مجلات غير آی.اس.آی چاپ شده است، بسيار قوي تر از مجلات غير عضو هستند.
8- بهتر است که ما اول به فکر ساختن دقيق زير ساخت هاي اساسي توليد علم مفيد در کشورمان باشيم و طبق نيازها و دين و ارزش هاي خود به فکر رفع نيازهايمان باشيم، نه اينکه تسليم ارزش گذاي هاي غربي ها و شبکه مديريت تحقيقات آنها باشيم.
9- اساسا چرا ما بايد مقلد غربيها و شبکه اطلاعاتي و مديريت تحقيقات آنها باشيم؟ تا زماني که مقلد باشيم، رشد و پيشرفت نمي کنيم و دنباله رو آنها خواهيم بود.
10- آيا در بحث هايي مثل: يهودشناسي و صهيونيسم پژوهي و تاريخ نگاري (خصوصا نگاشتن تاريخ جنگ اول و دوم جهاني و هولوکاست و کشتار شصت ميليون سرخپوست و صدميليون سياه پوست و برده کشي توسط غربيها) و علوم سياسي و.... که ديکتاتوري صهيونيستي بر مجامع علمي مهم دنيا حاکم است، يا در رشته هايي که اساسا غربيها حرفي براي گفتن ندارند مثل: فلسفه اسلامي و فقه و اصول و رجال و درايه و فقه الحديث و تفسير قرآن و... اين ملاک تا چه حد کاراست؟ آيا اين نهايت حماقت نيست که طوطي وار ملاک هاي آنها را بر خود قبول کنيم و خود را از مسير تمدن باشکوه اسلامي و علم مفيد دور کنيم؟ آيا به اين سادگي بايد بازي بخوريم؟! آيا خود را با دست خود بايد در چاهي بيندازيم که برايمان مهيا شده است؟ بايد به فکر تاسيس معيارهاي بومي و ملاک هي حقاني باشيم با مشارکت کشورهاي اسلامي يا غير متعهدها يا حداقل در کشور خودمان بايد اين قبيل قضاوت هاي غيرعلمي را ريشه کن کنيم و نگاهمان را به سمت جامع نگري پيش بريم.
منبع:http://daneshpajooh.blogfa.com
منبع:http://daneshpajooh.blogfa.com
