هوای آلوده باعث پرواز سریع‌تر کبوترها می‌شود

در حال حاضر، احتمالا شما عکس‌های ویروسی مبهم و مه‌آلود، دودی و آلوده پکن را دیده‌اید. آسمان‌خراش‌ها در فاصله 1000 پایی پشت پرده غلیظ خاکستری و قهوه‌ای رنگ به سختی دیده می‌شوند، درختان و رودخانه‌ها هوای سنگینی را جذب می‌کنند که طبق اعلام سازمان بهداشت جهانی 20 برابر آلوده‌تر از حد مجاز است. آلودگی خبر بدی است، و به همه چیز از بیماری قلبی گرفته تا سرطان ریه مرتبط است. اما تعداد کمی از محققان تاثیر آلودگی بر روی حیوانات را بررسی کرده‌اند. گروهی از محققان تحقیق انجام داده‌اند و به نتیجه شگفت‌انگیزی رسیده‌اند: کبوترها در هوای آلوده، بهتر از هوای پاک مسیریابی می‌کنند.
ممکن است انتظار داشته باشید که طبق تحقیقات Zhongqui Li از دانشگاه نانجینگ، Franck Courchamp از دانشگاه پاریس، و Daniel Blumstein از دانشگاه کالیفرنیا و لس آنجلس، پرندگان نسبت به آلودگی هوا حساس هستند؛ تحقیقات معدودی هم در مورد اینکه آن‌ها هم مثل ما از آۀودگی هوا رنج می‌برند موجود است. و احتمالا انتظار داشتید که قابلیت مسیریابی آن‌ها که در بین سایر حیوانات مسیریاب جزو بهترین هستند به‌خاطر آۀودگی هوا دچار اختلال شود. واضح‌ترین دلیل این است که مه سنگین قدرت بینایی را کاهش می‌دهد. در حالی‌که کبوترها از نشانه‌های خورشیدی و مغناطیسی برای مسیریابی استفاده می‌کنند و برای تعیین موقعیت خودشان د فضا به حس بویایی و بینایی وابسته هستند. قابلیت مسیریابی در فضا بدون قابلیت معین کردن موقعیت خودشان، برای رسیدن به خانه کافی نیست.
با توجه به این، محققان انتظار داشتند در روزی که هوا زیاد آلوده است، پیدا کردن خانه برای کبوترها کند باشد و یا حتی نتوانند در راه بازگشت خانه خود را پیدا کنند. برای تایید این موضوع، آن‌ها اطلاعات 415 کبوتر را که در مسابقات سرعت در شمال چین و توسط انجمن مسابقات کبوتران چینی سازماندهی شده بود استخراج کردند. هوا در آن روز آلوده بود: در مطالعه، کیفیت هوا نمرده 482 از 500 که بدترین حالت محسوب می‌شد را کسب کرد. همه اطلاعات مسابقه که احتیاج بود به سادگی در دسترس بود. اگر می‌توانید نوشته‌های چینی را بخوانید همگی در سایت انجمن موجود هستند.
این مطالعات بیشتر عجیب‌تر شد وقتی که به نتایجی متضاد از آنچه که انتظار داشتند رسیدند. آن‌ها به این نتیجه رسیدند که حتی با در نظر گرفتن سرعت باد و میزان آفتاب، کبوترها با سرعت بیشتری در روزهای آلوده خانه خود را پیدا می‌کنند. در یک روز با آلودگی سنگین و با فاصله متوسط (186.4 مایل) تا خانه، کبوترها 22.7 درصد سریعتر به خانه می‌رسند. به عبارت دیگر، آن‌ها 8 مایل سریعتر در هر ساعت تحت شرایط ذکر شده سفر می‌کنند.
محققان کاملا یقین ندارند که کبوترها فقط به دلیل کثیف بودن هوا زودتر به خانه می‌رسند، اما Blumstein می‌گوید که برخی خصوصیت قطعی وجود دارند. آن‌ها دو نظریه دارند.
یکی این است که با وجود اثرات منفی آلودگی بر سلامت کبوتر، آلودگی در واقع می‌تواند توانایی مسیریابی آن‌ها را افزایش دهد. اثر این آلودگی بر روی حس بینایی نیست بلکه بر روی حس بویایی است. آلودگی هوا که بیشتر توسط سوختن ذغال سنگ و توده زنده تولید می‌شود، ممکن است یک نقشه بر پایه بو ایجاد کند تا پرندگان بتوانند با تکیه بر حس بویایی و بدون نیاز به حس بینایی از آن برای مسیریابی استفاده کنند.
دیگری این است که آلودگی می‌تواند انگیزه پرندگان برای رسیدن به خانه را افزایش دهد و درنتیجه سرعت پرواز آن‌ها افزایش یابد. آلودگی هوا ممکن است به عنوان یک منادی بیماری پرندگان عمل کند، و بنابراین پرندگان برای این‌که کمتر در معرض آۀودگی رار بگیرند سرعت پرواز را افزایش می‌دهند- یک نوع واکنش فرار. یا شاید آلودگی در حواس شناسایی شکارچی کبوترها تداخل ایجاد می‌کند. این دلایل کافی هستند تا انگیزه کبوترها را برای پرواز سریع‌تر جهت رسیدن به خانه افزایش دهد. در هر صورت، این ایده می‌تواند آن‌ها را از خطرات محیط در امان نگه دارد.
این‌گونه سوالات جواب‌های رضایت بخشی دارند. اما این اطلاعات به ما یاداوری می‌کند که طبیعت همواره آن‌طور که ما فکر می‌کنیم رفتار نمی‌کند. و همچنین، افزایش 23 درصدی در سرعت مسیریابی کبوترها دلیل خوبی برای آلوده کردن آسمان نیست!