وقف در عصر سلسله ی ممالیک (1517 - 1250 م) به روشنی شناخته شد و رونق یافت. تحولات عظیم سیاسی، اداری، مذهبی، اقتصادی و فرهنگی از پیامدهای آن بود. این تحولات بر وقف تأثیر گذاشت و موقعیتی بین ظیر برای آن به ارمغان آورد که با موقعیت گذشته اش بیار تفاوت داشت.
همزمان با این تحولات، نظام وقف در ابعاد وسیعی رشد و گسترش یافت. در این زمان که عصر طلایی وقف نیز به شمار میرود، مردم با انگیزه های متفاوت حاضر بودند زمین، خانه یا هر نوع سرمایهای را که داشتند، وقف کنند (1).
علاوه بر این، فقهای عصر اجازه دادند تا هر چیز که سودی در پی دارد بتواند وقف شود (2).
طبق اسناد تاریخی اموال وقف شامل موارد گوناگونی میشد که سود یا عایدی به همراه داشته باشد.
تا پایان عصر ممالیک اغلب ابنیه ی فسطاط و قاهره و بیش از 40% اراضی مزروعی وقف شده بود(3) همانطور که انتظار میرفت، عایدات وقف در زمینه های دیگری نیز مصرف می شد.
طبق اظهارات ابنزهره، مقرری اشراف، فقها، صوفیان، قاریان قرآن کریم، اسرا، در راه ماندگان، بیماران، مجانین و مخارج کفن و دفن اموات، تعمیر و نگهداری قلاع دفاعی، احداث سد، جاده، مسجد و غیره از دیگر اموری بوده که عایدات وقف به آنها تعلق میگرفت(4).
با پرداخت مخارج چنین فعالیتهای گستردهای در عصر ممالیک که از عایدات وقف انجام میشد، میتوان گفت که نظام وقف بسیار مشابه نظامی بوده که آن را با عنوان ادارهی خدمات عمومی میشناسیم، زیرا سرپرستی بیتالمال را در اختیار خود میگیرد. همان طور که ذکر شد عصر ممالیک نمونهی برجستهای درمعرفی وقف به شمار میرود.
بنیاد مساجد
اسلام دینی الهی است که ساخت مساجد را تشویق کرده است. همزمان با گسترش وقف در عصر ممالیک، سلاطین و شاهزادگان نیز عموما به ایجاد مؤسسات مذهبی بویژه مساجد همت میگماشتند.صرف نظر از انگیزهی بانیان، مساجد بسیاری در این عصر ساخته شد. طبق منابع تاریخی 28 مسجد در زمان حیات آل نصیر محمد ساخته شده بود (5).
تواناییها و اختیاراتی که به واسطهی وقفیات حاصل آمد، ساخت مساجد، تهیهی منابع مالی برای مخارج گوناگون و همچنین مزد کارگزاران اجرایی را امکانپذیر کرد. تمامی این اعمال به جهت اجرای مراسم مذهبی و تداوم آنها صورت میگرفت.
این مطلب در مقدمهی هر سند وقفی به روشنی بیان شده است. تمامی منابع تاریخی به ارتباط مستحکم بین وقف و تأسیس مساجد که صدقهی جاریه است، تأکید دارند(6).
مسجد علاوه بر مکان عبادت، محلی است که جمیع مسلمانان بدون توجه به مقام، ثروت، فرقه و نژاد میتوانند از آن بهره ببرند. به همین دلیل مسجد نمونهی کاملا روشنی از رابطهی وقف و بیتالمال است.
تأمین اجتماعی
هبهی عمومی شامل تقسیم عایدات به این موارد است.الف) مسلمانان نیازمند و فقیر در هر جا و هر موقعیت (7).
ب) صدقات عمومی: غذا، آب آشامیدنی، لباس، شیرینی و شکر و غیره که بویژه در مناسبتهای اسلامی روزانه، هفتگی، ماهانه و سالانه داده میشود. موارد
مذکور بدون هیچ گونه تبعیضی بین فقرا و دیگر افراد از قبیل مجریان مؤسسات خیریه و همسایگان این مؤسسات تقسیم (8) میشد.
پ) آنان که استطاعت مالی جهت زیارت اماکن مقدسه ندارند (9).
ت) پرداخت مقرری به خانوادهی اسرای جنگی (10).
ث) مخارج کفن و دفن و مراسم خاکسپاری (11).
ج) نوزادانی که نمیتوانند از مادر خود تغذیه کنند یا مادر خود را از دست دادهاند (12).
چ) زنانی که طلاق گرفتهاند (13).
فراهم کردن آب آشامیدنی
در عصر ممالیک تهیهی آب آشامیدنی دشوار بوده است، از این رو، رفع عطش رهگذران و علاوه بر آن، چارپایان از چشمههای عمومی (سبیل) حفر شده از عایدات وقف بسیار مهم بوده است (14)شخص وقف کننده خود را ملزم میدانسته آب آشامیدنی مورد نیاز را در تمام مدت سال بخصوص فصل گرما تأمین کند. منابع آب به عموم مردم تعلق داشت و همهی افراد چه فقیر و چه غنی، چه مسلمان و چه غیر مسلمان، بدون هیچ تبعیضیی میتوانستند از آن استفاده کنند (15).
مراقبتهای بهداشتی
حفظ بهداشت عمومی از وظایف دیگری بوده که نهاد وقف نقش مهمی در تحقق آن بویژه در عصر مورد نظر داشته است. بهترین نمونهای که میتوان نام برد، «بیمارستان قلاوون» است که برای عموم مجانی بوده و شهرت آن در آن روزگار از مرزهای مصر نیز فراتر رفته بود. اسناد مربوط به این بیمارستان مثال روشنی است برای ارتباط بین وقفیات اسلامی و بیتالمال.طبق مفاد صریح اسناد، هدف بیمارستان معالجهی بیماران بوده است. بیآنکه جنسیت، ثروت، بومی یا غیر بومی بودن را در نظر داشته باشد (16). مجریان مؤسسات مذهبی، طلبهها، صوفیها و زوار نیز از خدمات بهداشتی بهرهمند بودند.
آموزش عمومی
ساخت مدارس و ادارهی آنها، حق التدریس مدرسان و هزینههای جاری طلبهها از دیگر وظایفی بوده که عایدات وقف شامل آنها میشده است. منابع مالی حاصله از وقفیات ادامهی حیات مدارس را تضمین میکرده است (17).صرف نظر از محدودیت گنجایش برای پذیرفتن طلبهها و رشتههای تحصیلی آنان، درهای مدارس به روی تمام افراد بی هیچ قید و شرطی باز بوده است. از این رو مدارس نیز در عصر یاد شده جزو بیتالمال به شمار میرفته است (18).
در پایان، میتوان گفت که در آغاز وقف در اسلام به شکل بخشش معمول (صدقه) متداول گشته و سپس به تدریج اموال وقف شده جزو بیتالمال و نظامهای خدماتی که هزینهی آن بر اساس درآمدهای مداوم وقف انجام میگرفت درآمده است. تهیهی آب آشامیدنی برای عموم نمونهی بارز این مطلب است.
اگر چه در عصر ممالیک، وقف به معنای بخشش رایج شد، اما همزمان معنای داراییهای عامالمنفعه را در بسیاری از جنبههای زندگی مردم پیدا کرد.
کتاب شناسی اسناد وقف
اسناد جمعآوری شدهی وزارت اوقاف، قاهره
1. الامیر کاراکاجا، شماره 92.2. السلطان حسن، شماره 881.
3. السلطان الغوری، شماره 883.
4. السلطان قیطبی، شماره 886.
5. السلطان قلاوون، شماره 1010.
مجموعه ی المحکمة الشرعیه، قاهره
1. بایبرس الغازانکر، شماره 22.2. السلطان شعبان، شماره 49.
3. السلطان فرج، شماره 66.
4. جمال الدین، شماره 106.
(برای جزئیات بیشتر به فهرست اسناد موجود در آرشیو شرقشناسی مؤسسهی فرانسه در قاهره رجوع شود).
پی نوشت:
1- برای جزئیات بیشتر به وقف و زندگی اجتماعی، ص 98 - 70، نگارش م. م. امین رجوع شود.
2- العمادی، ص 7.
3- اسحاقی، ص 128.
4- ابنزهره، ص 1092 و 1093.
5- ابنایبک، ج 9، ص 388.
6- اسناد وقف، الغوری، ص 883، اوقاف، سلطان حسن، ص 881.
7- اسناد وقف، امیر کاراکاجا، ص 92 اوقاف.
8- اسناد وقف، سلطان حسن، 881 اوقاف ص 463 تا 471 و بایبرس الغازانکر، 22 محکمه.
9- اسناد وقف، سلطان فرج، 66 محکمه.
10- اسناد وقف، سلطان حسن، 881 اوقاف، ص 370.
11- همان.
12- اسناد وقف، سلطان فرج، 66 محکمه و سلطان شعبان، 49 محکمه.
13- المقریزی، ج 2، ص 427 و 428.
14- اسناد وقف، جمالالدین، 106 محکمه.
15- اسناد وقف، سلطان قیطبی، 886 اوقاف، ص 150 و 151.
16- اسناد وقف، قلاوون، 1010 وقف، به لوح اول رجوع شود.
17- المقریزی، ج 2، ص 369، 368 و 401.
18- اسناد وقف، سلطان حسن، 881 اوقاف.
میراث جاویدان
نویسنده: محمد محمد امین - فرزاد کیانی
این مقاله در تاریخ 1403/3/1 بروز رسانی شده است