اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم /PDD در به کار گرفتن دامنه توجه مشکلاتی دارند؛ همچنین ممکن است اختلالهای نقص توجه آنها تحت درمان قرار بگیرد. به علاوه، ممکن است برای اختلال وسواس - اجباری یا اضطراب، تحت درمان قرار بگیرند. نظر به اینکه نیاز آنها برای عادی سازی و یکنواختی، گاهی اوقات ممکن است آنها را از پا درآورد، داروهای جدید برای طیف اختلال اوتیسم /PDD در تمام ایام تحت آزمایش وتحقیق قرار دارد.
اگر چه بین اوتیسم و PDD تفاوت وجود دارد، آنها ویژگیهای مشابه بسیاری دارند. تشخیص ها به وسیله یک روانشناس، پزشک، و ایا تیم متخصصان (از قبیل آسیب شناس گفتار و زبان) پس از مصاحبه با والدین و معلمان، مشاهده کودک، و اجرا کردن تستهای آزمونهای رسمی، انجام می شود. شدت و طبیعت رفتارهای ارائه شده، در تفاوت گذاری میان هر یک از انتخابها کمک می کند.
بروز اختلال طیف اوتیسم/ اختلالهای تحولی فراگیر
تعداد کودکان مبتلا به این اختلالها در ده سال گذشته رشد یافته و نرخ رشد هشداردهنده ای داشته است. این اختلال، در رتبه سوم شایع ترین اختلال تحولی دوران کودکی قرار دارد و از هر پانصد کودک، یکی تحت تأثیر قرار می گیرد (مراکز کنترل و پیشگیری، ۱۹۹۷). مطمئنا تجارب من این افزایش باور نکردنی را تأیید می کند. در حالی که ما به عنوان متخصص مطمئنا در وظیفه تشخیص کودکان مبتلا به شکلهای خفیف اوتیسم /PDD موفق تر هستیم، معیار تشخیص اوتیسم کلاسیک خیلی موارد را بیشتر از سالهای قبل شامل می شود و این افزایش را نمی شود توضیح داد.بسیاری از والدین گزارش داده اند کودکانشان تا زمان به کار بردن آنتی بیوتیک یا واکسن بین ۱۵ تا ۲۴ ماهگی، تحولی طبیعی داشته اند. بعضی راهنمایی ها این اعتقاد را ایجاد می کند که بین از کارافتادگی یا ضعف در سیستم ایمنی بدن، ارتباط وجود دارد.
برخی گزارش داده اند از ابتدای تولد متوجه رفتارهای شبه اوتستیک (درخودماندگی) در فرزندانشان شده اند. این مشکل برخی را به این باور سوق داده که ویروسی در دوران بارداری باعث این قضیه شده است. در عین حال، برخی به احتمال یک ارتباط ژنتیکی معتقدند، زیرا گاهی اوقات در یک خانواده بیش از یک کودک مبتلا به اوتیسم وجود دارد. فرضیه دیگری که وجود دارد، این است که علت مشکل مخاطرات محیطی است، زیرا برخی اوقات به نظر می رسد این مشکل در فضاهای جغرافیایی خاصی رخ می دهد. همچنین، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد کودکان دارای مشکلات روده ای هستند؟ معمولا اسهال) زیرا پس از آنکه اختلالهای روده ای تشخیص داده شد، رفتار اوتیستیک آنها بهبود یافت؛ چه از طریق ترشح یا از طریق تغییرات بنیادی رژیمی. برخی به این اعتقاد سوق پیدا کرده اند که بین نظام هاضمه و اوتیسم ارتباطی وجود دارد. در اثر حاضر، عمیقا عقیده بر این است که برای این اختلال علل ناشناخته متنوعی وجود دارد.
رویکردهای بسیار متعدد درمانی، آموزشی و دارویی Pharmacological برای کمک به کودکان مبتلا به درخودماندگی بر اساس بیشترین علایم شایع Prevalent symptoms ، شدت، اعتقادات والدین و منابع مالی، مورد استفاده قرار می گیرد. بسیاری از این درمانها کمک می کنند، لیکن با درجات بسیار متفاوت. بسیاری از آنها گران یا خیلی وقت گیرند Time-consuming و ممکن است فقط بهبود اندکی را نشان دهند. هنوز تاحدودی مشکل است پیش بینی شود چه کودکانی به چه رویکردی پاسخ می دهند. بنابراین، گاهی اوقات رویکرد آزمون و خطا، همراه با ترکیبی از مداخلات مختلف، مناسب ترین رویکرد است. از آنجا که هر کودکی منحصر به فرد است، شیوه واحد پذیرفته شده‌ای برای درمان این کودکان وجود ندارد و همان گونه که در این نوشتار مطرح می شود، برای درخودماندگی درمان کامل وجود ندارد.
منبع: مشکلات گفتاری، زبانی و شنیداری کودکان، پاتریسا هاماگوچی، نادر باقری،علی غنایی، چاپ اول، انتشارات آستان قدس رضوی، مشهد 1390
