شاعر معاصر غلامحسین یوسفی

 خراسان  چو خواستم که کنم شرح داستان خراسان
زبان ز عجز فروماند در بیان خراسان

 چنانکه قصه کون و مکان بیان نتوان کرد
به صد زبان نتوان کرد داستان خراسان

 هر آنچه فخر در آفاق بوده در همه دوران
رقم زدند به طومار باستان خراسان

 نگین حلقه دهر است و مهر هر چه مفاخر
نشان خاتم اقلیم با نشان خراسان

دلها به شور آورده ‏ام  دلها به شور آورده‏ ام، تا شورشى بر پاکنم
مُهرِ سر خُم بشکنم میخانه را احیا کنم

 پا بر سر عالم زنم، با عشق جانان دم زنم
خم خانه ها بر هم زنم خمخانه را دریا کنم

 با عشق پیر پاکدم، تا برکنم بنیان غم
با جامهاى دم به دم احباب را شیدا کنم

 سقّاى بزم جان شَوَم، شمع شب جانان شوم
صد درد را درمان شوم درمان استسقاء کنم

 هر گه به جام عاشقان ، ریزم شراب ارغوان
از جرعه هاى جانفشان هر سینه را سینا کنم

 تا هم نشین خم شوم مى در رگ مردم شوم
باید که از خود گم شوم تا خویش را پیدا کنم

 ناقوس بگسل از خسان پرهیز کن از ناکسان
خود را به آن بالا رسان تا رتبه ات والاکنم

منبع: مرکز مطالعات شیعه