تقریباً غیر ممکن است که بعد از چهار صد سال، صحنه ای را در سپتامبر 1620 تصور کنید، هنگامی که گروه هایی از پوریتان های انگلیسی (فرقه ای از پروتستان ها)، در حالی که از چند پله مرطوب و لغزنده در ساتن پول (که امروزه باربیکان نامیده می شود) در پلیموث پایین می آیند، آخرین نگاه خود را به سرزمین مادری خود می اندازند. آنها هنگام فرار به می فلور، یک کشتی تجارتی تنگ و مربعِ آماده شده برای حرکت، که در خارج از بندر پهلو گرفته بود، چه احساسی داشتند - و در مورد کشتی چه فکر می کردند، با آن همه امکانات اولیه و بار آن.
اما پس از چهار قرن، به لطف فناوری های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده، برای اولین بار می توانیم ببینیم که آن عزیمت چگونه بوده است.
پروژه می فلور مجازی یکی از چالش برانگیزترین مواردی است که ما تاکنون انجام داده ایم، که به دنبال تحقیقات معتبر، تاریخی و تصمیم گیری در مورد چگونگی استفاده از فناوری های تعاملی برای طیف گسترده ای از کاربران نهایی در سنین و زمینه های مختلف بود.
این پروژه ما را از یک لاشه موجود در سواحل نزدیک هاستینگز به المثنای می فلور 2 در ایالات متحده رساند. جلسات، از نمایش های ثابت کننده ای در محل اقامت سفیر آمریکا در لندن تا امتحان های تجسمی در پلیموث هو، و از اتاق های شورا در درویویچ اسپا تا کنری وُرف در دوکلند لندن را در بر می گرفت. نورون حسی (Perception Neuron) یک "اسکلت خارجی" انعطاف پذیر بود که شامل واحدهای کوچک اندازه گیری اینرسی بود که داده های آن به یک لپ تاپ حمل شده در کوله پشتی منتقل می شد. داستان می فلور مجازی شامل شش سال جاه طلبی، شادی، نا امیدی و - در نهایت - یک درجه قابل احترام از موفقیت است.
ما از سال 2005 با بسیاری از پروژه های میراث دریایی پلیموث– که عمدتاً کشتی شکستگی های واقع در زیر دریا بودند - درگیر شدیم همراه با بهره گیری از واقعیت مجازی برای "مرئی ساختن جلوه های نامرئی" ، درست همان طور که در دهه 1990 با پروژه هایی مجازی مانند استون هِنج این کار را انجام دادیم. تلاش می فلور مجازی در 250 مایلی شرق پلیموث، در ساحل پت لِوِل در حوالی هاستینگز، آغاز شد. Anne ، یک ناو جنگی ساخته شده برای نیروی دریایی سلطنتی چارلز دوم، در سال 1678 به آب انداخته شد. این ناو برای جلوگیری از تصرف آن توسط فرانسوی ها، در سال 1690، هنگام نبرد بیچی هِد، عمداً به ساحل کشیده و آتش زده شد.
این ناو در آنجا ماند تا این که طوفان های 2013 ساختارهای پایین تر آن را در معرض قرار داد. در همکاری با موزه کشتی شکستگی هاستینگز، ما یک مدل واقعیت مجازی دقیق و قابل کشف از کشتی را توسعه دادیم و اولین نمایش جهانی از آن را با استفاده از تکنیک های واقعیت افزوده ارائه دادیم، که کشتی را از بالا از طریق دوربین های یک هواپیمای بدون سرنشین مجسم می نمود - در واقع به طور مؤثر از طریق دکل های آن، پایین را و ناو را که در محل، روی شن های پت لول، استراحت می کرد تماشا می کرد.
تصویر: تصویرِ واقعیت مجازی از کشتی بادبانی قرن 17. Anne در یک صحنه ساده سه بعدی بندر، آن طور که با استفاده از فناوری واقعیت مجازی و واقعیت افزوده بازآفرینی شده است، نشان داده می شود. تیمHIT ، دانشگاه بیرمنگام. این عکس توسط نویسنده ارائه شده است.
تحقق بخشیدن به یک چشم انداز
موفقیت ما در بهره برداری از تکنیک های واقعیت مجازی و واقعیت افزوده در طول پروژه Anne درخواست های زیادی را برای مشارکت در بزرگداشت چهار صدمین سالگرد اتفاق کشتیرانی می فلور به ارمغان آورد. اولین پیشرفت مهم برای ما دعوتی بود که از ما برای بازدید از می فلور 2 در پلیموث، ماساچوست (که در آن زمان برای انجام عملیات تعمیرات اساسی برای انتقال به بندر میستیک در کنتیکت آماده سازی می شد) و پلیموت پلانت، محل اصلی نخستین خانه زائران در دنیای جدید، به عمل آمد.ما توانستیم با استفاده از دوربین های سیصد و شصت درجه کروی پانوراما بسیاری از مناطق کشتی (از جمله نماهایی از لانه کلاغ) را به تصویر بکشیم و همچنین مخزن چشمگیری از البسه، که اکنون در میان مزارع اطراف نگهداری می شد، به ما نشان داده شد. این امر در باز سازی بعدی زائران مجازی و خدمه کشتی بسیار ارزشمند بود. همچنین بالاخره "کرجی پارویی "می فلور 2 ارائه شد، که المثنای قایقی کوچک بود که در سال 1620، عرض طریق اقیانوس اطلس را در چهار قطعه پیمود و دو باره جمع شده بود تا تیم های شناسایی اولیه را به شبه جزیره کیپ کد (که امروز به عنوان بندرگاه پروینس تاون شناخته می شود) منتقل کند، و بعداً برای فرود آمدن زائران در پیلموث راک از آن استفاده می شد.
داده های جمع آوری شده از این بازدید، به علاوه طیف وسیعی از دارایی های سه بعدی موجود به صورت آنلاین، ما را قادر ساخت تا یک صحنه واقعیت مجازی از می فلور و کشتی کوچکتر و غیر قابل دریا نوردی اسپیدوِل (که در ساتن پول رها شده بود) را از نو بسازیم. بعد از این ما در حال توسعه نسخه های دقیق تری از کشتی و بندر هستیم. یکی از بزرگ ترین چالش هایی که ما با آن رو به رو بودیم نحوه بهترین شکل ارائه‌ای بود که نمایندگی کند از مسافران و خدمه می فلور و ساکنان ساتن پول.
در سال 2017 ما قطعه جدیدی از سخت افزار پوشیدنی ضبط حرکت (MOCAP) را به دست آوردیم. نورون حسی (Perception Neuron) یک "اسکلت خارجی" انعطاف پذیر بود که شامل واحدهای کوچک اندازه گیری اینرسی بود که داده های آن به یک لپ تاپ حمل شده در کوله پشتی منتقل می شد. اینها، و همچنین اطلاعات کتاب ها و تصاویر نویسندگان و تصویرگران بی شماری، ما را قادر به ساخت یک مدل سه بعدی دقیق از ساتن پول، کامل شده با نور، مه و سایر اثرات زیست محیطی نمود. ما یک آزمایش منحصر به فرد از این فناوری را در یکی از کشتی های بلندJubilee Sailing Trust ، لرد نلسون، در کَنری وُرف لندن انجام دادیم. با وجود آب و هوای وحشتناک، افسر مأمور کشتی، بت گاس، به اندازه سی و چهار متر از دکل اصلی کشتی بالا رفت، و هر حرکت او توسط لباس و دو دوربین سیصد و شصت درجه‌ای ثبت می شد.
اما در ارزیابی نهایی، ما به این نتیجه رسیدیم که نه این روش، و نه یک روش معمولی MOCAP نوری، داده های حرکتی انسان را که به اندازه کافی قابل اعتماد و بدون سر و صدا برای استفاده برای انسان های مجازی ("آواتارها") باشند به ما ارائه نمی دهند. بنا بر این ما برای توسعه زائران مجازی، خدمه و ساکنان ساتن پول همراه با لباس های مناسب آن دوره - جهت سناریوهای واقعیت مجازی- به طراح بازی، مایک اکوستا، از کالج رویال لیمینگتون اسپا، مراجعه کردیم.
علاوه بر انجام تحقیقات در مورد چگونگی بهترین باز نمایی انسان های آن زمان، از جمله در مورد یکی از مهمترین رهبران زائران، ادوارد وینسلو (که فقط یک نقاشی از این زائران، در موزه زائران در پلیموث ماساچوست، وجود دارد)، ما همچنین منابع تاریخی بسیاری را تهیه کردیم که در میان آنها اسناد و نقشه ها، هرکدام نماهای مختلفی از منطقه بندر ساتن را ارائه می دهند.
تصویر: تصویر واقعیت مجازی از دو کشتی بادبانی قرن هفدهم در بندر. یک نمای مجازی از باربیکان پلیموث / ساتن پول، آن چنان که در دهه 1620 ممکن بود دیده شود با می فلور که در کترواتر لنگر انداخته است. کریس هاروی / تیم HIT ، دانشگاه بیرمنگام / مودوکس با مسئولیت محدود. توسط نویسنده ارائه شده است.
اینها، و همچنین اطلاعات کتاب ها و تصاویر نویسندگان و تصویرگران بی شماری، ما را قادر به ساخت یک مدل سه بعدی دقیق از ساتن پول، کامل شده با نور، مه و سایر اثرات زیست محیطی نمود. ما توانستیم با استفاده از دوربین های سیصد و شصت درجه کروی پانوراما بسیاری از مناطق کشتی (از جمله نماهایی از لانه کلاغ) را به تصویر بکشیم. کاربران هم اکنون می توانند از هدست های واقعیت مجازی استفاده کنند و قبل از پایین آمدن از مکان اصلی، مراحل واقع شده بر می فلور در بندرگاه را کشف کنند. در آن جا، آنها سوار یک قایق کوچک خواهند شد که آنها را برای سوار شدن به کشتی کوچکی که قرار بود برای شصت و شش روز خانه یکصد و دو نفر از زائران برای زندگی در ناگوارترین شرایط باشد، به آن کشتی منتقل می کند.
بازدید کنندگان از وب سایت پروژه ما می توانند در مورد گزارش می فلور مجازی همراه با جزئیات اطلاعاتی تفصیلی کسب کنند. امید این است که باز سازی ما از چنین رویداد مهم تاریخی، نه تنها تأکید داشته باشد بر ماهیت "امروزِ اینجا، فردا رفته است" از سفر می فلور به پلیموث، بلکه تاریخ غنی پیرامون آن بندر کوچک و دور افتاده غرب کشور، کمک شایانی به شما در بزرگداشت چهار صدمین سالگرد آن واقعه داشته باشد و الهام بخش نسل های بعدی دانشجویان خلاق رسانه باشد.
منبع: روبرت استون، University of Birmingham
