نویسنده این مقاله عنوان می کند که با همسر خود در طول 12 ماه نخست زندگی پسرشان بیش از هر زمان دیگر بحث و جدل می کرده است. در چه مورد بحث می کردند؟ که آیا یکی از آنها در حال لوس کردن پسرشان است یا خیر. به گفته کری ماسیا وارنر (Carrie Masia Warner) دارای مدرک دکترا (Ph.D) و دانشیار روانشناسی از دانشگاه ویلیام پاترسون واقع در وِین نیوجرسی: «نگرانی والدین در خصوص انجام هر کاری به شیوه کاملاً صحیح از جمله تغذیه، آرام ساختن و خواباندن کودک امری طبیعی است، به این دلیل که فکر می کنند اگر در ابتدای کار الگوی نادرستی برای فرزند خود شکل دهند، در بلند مدت موجب صدمه دیدن او می شوند». «اما در طول سال اول زندگی کودک، با برآورده ساختن خواسته ها و نیازهای او موجب لوس شدنش نخواهید شد». با این وجود اگر در زمان کودکی به طور ناخواسته رفتار خاصی را تشویق کنید، ممکن است بعداً برایتان دردسرساز شود. ما به شما کمک می کنیم در پنج حوزه ناشناخته تصمیم گیری نمایید.

توجه و بلند کردن کودک به محض گریه کردن

این کار را در سه ماه نخست هم شب و هم روز انجام دهید. ممکن است از این ترس داشته باشید که نشان دادن عکس العمل سریع باعث شود کودک دلبستگی شدید به شما پیدا کرده یا بی طاقت شده و به این کار عادت کند، اما در نظر داشته باشید در حال حاضر این گونه عکس العمل نشان دادن به کودک ضروری است. ماریا کانول (Maria Conwell) متخصص اطفال از شبکه مراقبت بیمارستان اطفال فیلادلفیا توضیح می دهد که: «درست نیست که اجازه دهید نوزاد شما در ماه های نخست زندگی خود برای مدت طولانی گریه کند». «او نیاز داشته احساس امنیت و تحت مراقبت بودن نماید و به این ترتیب است که شروع به اعتماد سازی می کند. نشان دادن عکس العمل به گریه ها و نشانه هایی که برجای می گذارد به پرورش این موضوع کمک می کند». پس از سه ماه می توانید چند دقیقه صبر کنید تا ببینید آیا خودش آرام می شود یا خیر (زمزمه یک ترانه آرام بخش ممکن است به این امر کمک کند). با بزرگتر شدن کودک، هر زمان که امکان پذیر باشد می توانید به او فرصت داده خود آرام شود. تا 9 ماهگی او شروع به درک این موضوع می کند که به هنگام قرار داشتن در موقعیت آزار دهنده مورد توجه قرار می گیرد، بنابراین سعی کنید متوجه شوید که آیا واقعاً به کمک شما نیاز دارد یا فقط به دنبال تسلی و آرام شدن است. به منظور تشویق کودک به خوابیدن مستقل، سعی کنید به جای آنکه فوراً او را بلند کنید، به آرامی تکانش داده یا با او صحبت کنید.

قرار دادن پستانک در دهان کودک به محض مشاهده نخستین نشانه های بدخلقی

آکادمی اطفال آمریکا توصیه می کند به منظور کاهش خطر ابتلاء به سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) به هنگام شب به او پستانک بدهید، البته تا 1 ماهگی کودک دست نگه دارید، اما این بدان معنا نیست که هر زمان نوزاد شروع به گریه کرد پستانک را به طور خودکار در دهان او فرو کنید. به گفته دکتر مارسی گودمی (Marcy Guddemi) مدیر اجرایی انستیتوی رشد و تکامل کودک گسل (Gesell) در نیوهاون کانتیکت: «لازم است متوجه شوید که نیاز واقعی کودک در بی قراری چیست». به عنوان مثال چنانچه گرسنه است به این دلیل که در مرحله رشد سریع قرار دارد، به جای استفاده از پستانک لازم است تغذیه شود. با بزرگتر شدن کودک نیاز او به مصرف بیش از اندازه شیر کاهش می یابد. زمانی که به 9 ماهگی رسید، به او فرصت دهید خود آرام شود.

در آغوش گرفتن و تکان دادن کودک برای به خواب رفتن

در سه ماه نخست اشکالی ندارد که نوازد نتواند خود به تنهایی آرام شود، اما بین 3 تا 6 ماهگی باید شروع کنید کمتر خود به سراغ کودک رفته و او را آرام سازید. به گفته جودی میندل (Jodi Mindell) دارای مدکر دکترا و عضو مجمع مدیران اسلیپ سنتر (مرکز خواب) بیمارستان اطفال فیلادلفیا: «به منظور بهبود این مهارت، کودک بایستی بتواند خود به تنهایی به خواب برود». «در نهایت او قادر خواهد بود با حضور شما یا بدون شما به خواب برود». دکتر میندل توصیه می کند که در صورت امکان به او فرصت دهید حتی زودتر از 3 ماهگی به تنهایی به خواب برود. «ممکن است تعجب کنید که بعضی از نوزادان 6 هفته ای با خیره شدن به موبایل به خواب می روند».

اجازه دادن به بازی با وسایل شما

در این سن بهتر است اگر نمی خواهید کودکتان از وسایل الکترونیکی، کلید، تلفن، جواهرات و هر چیز دیگری به عنوان اسباب بازی استفاده کند، آنها را از مقابل چشم او دور نگاه دارید. اگر همیشه مشتاق مکیدن ریموت کنترل است، دلتان به رحم نیاید و بگویید ابتدا باتری های آن را خارج می کنم. به گفته دکتر گودمی: «این همان چیزی است که ما به آن «آموزش نادرست» می گوییم». «کودک شما نمی داند که آیا درون ریموت باتری وجود دارد یا خیر، بنابراین او فکر می کند می تواند هر زمان که دوست داشت با آن بازی کند». شما می خواهید که او بتواند محیط خود را کشف کند، بنابراین هر آنچه در دسترس او قرار می گیرد باید وسایلی باشند که اجازه داشته آنها را لمس و در دست نگه دارد. «او حقیقتاً درک نمی کند که نمی تواند با برخی وسایل و اشیاء بازی کند تا زمانی که بتواند به لحاظ کلامی به رشد کافی دست یابد».

دادن چند لقمه از میان وعده خود به کودک (بزرگتر)

مطمئناً این کار به شرط آنکه میان وعده ای سالم و بی ضرر مانند ماست یا میوه نرم بدون پوست مصرف می کنید و در صورتی که در زمان صرف غذا به خوبی تغذیه می شود، اشکالی ندارد. (چنانچه میان وعده شما چیپس سیب زمینی یا آجیل است، می توانید خوراکی مناسب تری برای او تهیه کنید). برای کودک کاملاً طبیعی است که بخواهد آنچه در مقابل او خورده می شود را طلب کند اما مراقب باشید که با افراط در انجام این کار عادت بدی را در او شکل ندهید. بی قراری و گریه و زاری ممکن است در حال حاضر راهی برای او جهت برقراری ارتباط با شما باشد، اما حتماً دلتان نمی خواهد به او بیاموزید که به این روش می تواند هر آنچه می خواهد را به دست آورد. به گفته دکتر ماسیا وارنر: «حتی تا چند ثانیه قبل از غذا دادن به او صبر کنید تا خود آرام شود». به منظور تشویق رشد کلامی می توانید همچنین نام غذایی را که می خواهد را به او بگویید.

منبع: اپلیکیشن ردیاب کودک (‏Baby Tracker‏)‏