بنای اولیه بقعه متبرکه، از جنس سنگ لاشه و ساروج بوده و قدمتی بیش از یک قرن داشت. در سال ۱۳۸۵ خورشیدی، به دلیل فرسودگی، تخریب گردید و به همت هیأت امنا و همکاری خیرین منطقه و اداره اوقاف و امور خیریه شهرستان دشتستان، بنایی جدید و بتونی با بلوک و سیمان احداث گردید. بنای کنونی، به صورت هشت ضلعی با زیر بنای ۷۰ متر مربع است. سراسر بنا با کاشی های سبز و سفید پوشش یافته و در میان آن، چهار ستون به فاصله چهار متری از همدیگر جهت برقراری گنبدخانه احداث شده است. گنبد بقعه، از نوع عرقچینی با قطر ۴ و ارتفاع ۳ متر بوده و از بیرون با رنگ سبز تزئین شده است. در وسط اتاق، صورت دو قبر مشاهده میشود که ارتفاع آن ها ۲۰ سانتی متر می باشد و روی آن ها، پارچه ای سبز کشیده اند.
ایوان اصلی بقعه به ابعاد ۲ × ۳ و ارتفاع ۴ متر، در سمت شمال قرار دارد و سه پنجره در دو جهت مغرب و مشرق و یک در و دو پنجره در سمت جنوب آن تعبیه شده است. دور تا دور اتاق بقعه به پهنای ۸ متر، با تیرآهن و ورق گالوانیزه به صورت ایوان روباز در آمده که استراحت گاه بسیار خوبی برای زوار شده است.
اطراف بقعه، صحن بزرگ چهار هکتاری قرار دارد که توسط شهرداری به پارکی زیبا با امکاناتی نظیر آب لوله کشی، سرویس بهداشتی، سیستم روشنایی، درخت کاری، آلاچیق های زیبا و... تبدیل شده است.
بقعه متبرکه امام زاده ابراهیم، نزد اهالی بوشکان و سایر مناطق همجوار از جمله دشتی و تنگستان، دارای اهمیت و احترام ویژه ای می باشد. اهالی این مناطق، در روزهای پنج شنبه و ایام تعطیل جهت زیارت و سیاحت به این مکان مشرف شده و در جوارش به انجام مراسم مذهبی مشغول می گردند.
به اعتقاد بومیان و مطلعان محلی، صاحب این بقعه یعنی امام زاده ابراهیم، از نوادگان حضرت امام موسی کاظم علیه السلام است. دکتر محمدمهدی فقیه بحر العلوم - نسب شناس پرتلاش کشوری - این ادعا را صحیح ندانسته و احتمال داده اند مدفون در این بقعه «سید ابراهیم بن جعفر بن ابی موسی حسن بن زید ابی الحسین عزالدین سیرافی بن حسین بن زید الأسود بن ابراهیم بن محمد بن قاسم الرسى بن ابراهیم طباطبا بن اسماعیل الدیباج بن ابراهیم الغمر بن حسن مثنی بن امام حسن مجتبی علیه السلام » باشد. ایشان بعد از بیان این مطلب که جد امام زاده ابراهیم یعنی زید ملقب به عزالدین از شیراز به سیراف رفته و در بوشهر و نواحی اطراف آن نسل داشته، می نویسد: «بعید نیست ابراهیم بن جعفر بن أبی موسى حسن، به ابراهیم بن موسی بن جعفر تصحیف شده باشد.»
منابع:
1. سازمان جغرافیایی نیروهای مسلح، فرهنگ جغرافیایی آبادی های کشور جمهوری اسلامی ایران، ج ۱۱۱ (خورموج)، ص ۸۸.
2. دکتر محمدمهدی فقیه بحرالعلوم، دایرة المعارف بقاع متبرکه، ج ۱، صص ۱۸۶-185
۳. ناصر زنگنه، پژوهشی در شناسایی و معرفی بقاع متبرکه استان بوشهر، ج ۱، صص ۲۱۱-۲۱۲
۴. مشاهدات نگارنده، مورخ ۱۳۸۹/8/17
منبع: زیارتگاه‌های استان بوشهر، دفتر سوم، غلامحسین هادی نژاد دشتی، انتشارات وثوق، چاپ اول، قم، 1388ش، صص 14-13
