سندرم ایلیوتیبیال باند چیست؟ علائم و درمان آن

سندرم ایلیوتیبیال باند در جایی است که باند ایلیوتیبیال تحریک شود یا به خاطر ساییده شدن به لگن یا استخوان زانو، ورم ‌کند. تاندون در بخش بیرونی پا قرار دارد و از بالای استخوان لگن تا زانو کشیده شده است. زمانی که تنش یا سفت شدن ایجاد ‌شود، به استخوان ها ساییده می‌شود.

تاندون‌ها انعطاف پذیر و شبیه بافت‌های رشته ای کشسانی هستند که به عضلات و استخوان‌ها متصل می‌شوند. تاندون وقتی عضله جمع می‌شود، استخوان را می‌کشد و باعث حرکت استخوان می‌شود. ممکن است در یک یا هر دو پای خود سندرم ایلیوتیبیال باند را داشته باشید. وقتی این بیماری را در هر دو پا داشته باشید، آن را سندرم ایلیوتیبیال باند دوجانبه می‌نامند.

چه چیزی باعث ایجاد سندرم ایلیوتیبیال باند می‌شود؟

علل ایجاد سندرم ایلیوتیبیال باند بحث برانگیز می‌باشد. معمولا حدس می‌زنند که به علت اصطکاک ایجاد شده از خم و راست کردن زانو است که منجر به ورم زانو و التهاب ناحیه زیر ایلیوتیبیال باند می‌باشد. تحقیقات دیگر بیان می‌کنند که این امر در واقع در نتیجه فشار به بالشتک چربی است که در عمق ایلیوتیبیال باند قرار دارد. تئوری دیگری می‌گوید که التهاب مزمن بروساها یا همان کیسه های ایلیوتیبیال باند باعث این امر می‌شود.

عوامل و فعالیت‌های مختلفی وجود دارند که ممکن است فشار بسیار زیادی را روی ایلیوتیبیال باند ایجاد کرده و ورزشکاران را در معرض خطر قرار دهند:

عوامل منحصر به فرد

* آناتومی: تنوع در آناتومی (مثلا هم‌ترازی زانو و لگن) و کجی بیش از حد پا می‌تواند کشش ایلیوتیبیال باند را افزایش دهد.

* انعطاف پذیری: کاهش انعطاف پذیری در گروه‌های عضلانی مختلف می‌تواند روی حرکت مفاصل پا، مچ پا، زانو و لگن تاثیر گذاشته باعث ایجاد عوارض گردد.

* قوای عضله: عدم تعادل قوای عضلانی در لگن، ران، زانو، پا و مچ پا می‌تواند منجر به الگوهای حرکتی ناقص و افزایش کشش ایلیوتیبیال باند شود.

* کنترل عضله: کاهش هماهنگی عضله و کنترل پا می‌تواند منجر به کاهش هم ترازی و افزایش فشار روی زانو شود.

علائم سندرم ایلیوتیبیال باند چه هستند؟

فشار ایلیوتیبیال باند می‌تواند باعث ایجاد چندین علامت شود:

* درد لگن: ایلیوتیبیال باند شما مکررا به تروکانتریک بزرگتر در لگن ساییده می‌شود. تروکانتریک بزرگتر نزدیک استخوان پهن بالای فمور قرار دارد. اصطکاک باعث ایجاد التهاب در تاندون و درد در لگن می‌شود. ممکن است صدای بشکن نیز شنیده شود.

* احساس گیر کردن: در این حالت ممکن است صدای تق تق در زانو را حس کنید که اگر آن را نادیده بگیرید پس از مدتی دچار عارضه‌های شدیدتر مانند قفل شدن زانو می‌شوید که در اینصورت راه رفتن برای شما بسیار مشکل می‌شود.

* درد زانو: اپیکوندیل جانبی در سمت بیرونی زانو نزدیک انتهای فمور و جایی که استخوان پهن می‌شود، قرار دارد. زمانی که زانوی خود را خم و راست می‌کنید، سفتی ایلیوتیبیال باند مکررا به اپی کوندیل جانبی ساییده می‌شود.

* گرما و قرمزی: سمت بیرونی زانو ممکن است بی رنگ به نظر رسیده و در هنگام لمس گرم باشد.

سندرم ایلیوتیبیال باند نباید با کندرومالاسی پاتلا یا همان نرمی غضروف زانو اشتباه گرفته شود زیرا برخی از افراد این دو را با یکدیگر اشتباه می‌گیرند. کندرومالاسی و سندرم ایلیوتیبیال باند می‌توانند با دویدن یا دوچرخه سواری ایجاد شوند. کندرومالاسی کشکک باعث ایجاد درد در جلوی زانو می شود ولی سندرم ایلیوتیبیال باند باعث ایجاد درد در بخش خارجی ران می‌گردد.

توصیف درد اولیه در مبتلایان به سندرم ایلیوتیبیال باند به صورت درد و سوزش می‌باشد. هر چه بیشتر پاها را ورزش بدهند، سندرم بدتر شده و درد تیزتر می‌گردد. در مورد درد سندرم ایلیوتیبیال باند نه تنها در مورد جای آن بلکه در مورد حس آن نیز به پزشک توضیح دهید.

سندرم ایلیوتیبیال باند چگونه تشخیص داده می‌شود؟

پزشک ممکن است بعد از صحبت در مورد پیشینه ورزشی و علائم و انجام معاینه سندرم ایلیوتیبیال باند را تشخیص دهد. پزشک باید علائم زیر را برای این بیماری بررسی کند:

* صدا یا حس خرد شدگی در هنگام حرکت دادن لگن یا زانو
* درد در تروکانتر پهن در یک یا هر دو ران
* درد در اپیکوندیل جانبی در یک یا هر دو زانو
* هرچه بیشتر ورزش کنید، درد بیشتر می‌شود.
* درد در هنگام پایین رفتن بدتر می‌شود.

پزشک ممکن است آزمایشی به نام نوبل و اوبر انجام دهد. چندین مرحله در این آزمایش وجود دارد:

* اپیکوندیل جانبی در قسمت بیرونی زانوی خود را بررسی کنید تا ببنید که آیا سندرم ایلیوتیبیال باند از آن نقطه منشا می‌گیرد یا خیر.

* با پشتیبانی از زانو ران را حرکت دهید. ممکن است احساس درد کنید و نتوانید ران را زیاد حرکت دهید.

* زانو را در زوایای مختلف حرکت دهید تا ببینید که باعث ایجاد درد می‌شود یا خیر.

تشخیص صحیح سندرم ایلیوتیبیال باند به عکسبرداری نیز نیاز دارد:
* عکسبرداری رزونانس مغناطیسی (MRI): پزشک ممکن است در صورتی که در مورد تشخیص مطمئن نباشد، MRI تجویز کند. MRI باید با حذف احتمال دیگر صدمات مانند پارگی مینیسک یا صدمه به رباط جانبی جانبی، در تشخیص کمک کند.

* سونوگرافی: سونوگرافی در هنگام خم و راست کردن ران و زانو، با نشان دادن چگونگی حرکت ایلیوتیبیال باند، می‌تواند ثابت کند که شما مبتلا به سندرم ایلیوتیبیال باند هستید.

سندرم ایلیوتیبیال باند چگونه درمان می‌شود؟

درمان‌هایی برای سندرم ایلیوتیبیال باند وجود دارد که شامل موارد زیر می‌شوند:

* استراحت: برخی متخصصان توصیه می‌کنند که با پای آسیب دیده ورزش نکنید تا درد برطرف شود و سندرم ایلیوتیبیال باند درمان گردد. در مورد مقدار استراحت و فعالیتی که باید داشته باشید با پزشک خود مشورت کنید.

* داروهای مسکن: مثال‌هایی از داروهای غیر استروئیدی ضد التهابی (NSAIDs) شامل ایبوپروفن (Advil، Motrin) و ناپروکسن (Aleve) می‌شوند. در مورد دوز مناسب این داروها با پزشک مشورت کنید.

* تراپی دستی: متخصص فیزیوتراپی ممکن است به شما نحوه استفاده از فوم گرد برای ماساژ دادن بدن را آموزش دهد.

* فیزیوتراپی: متخصص فیزیوتراپی می‌تواند ورزش‌های استقامتی، کششی و دیگر درمان‌ها را به منظور کمک به تسکین درد زانو و لگن آموزش دهد. این درمان‌ها ممکن است به طویل کردن ایلیوتیبیال باند و کاهش فشار کمک کنند. متخصص فیزیوتراپی می‌تواند به شما نشان دهد که چگونه قبل از ورزش خود را گرم یا بعد آن سرد کنید.

* تمرینات اصلاحی حالات بدن: روشی که شما در زمان فعالیت‌های روزانه، ورزش کردن یا دیگر موارد، بدن خود را نگه می‌دارید، ممکن است روی سندرم ایلیوتیبیال باند شما تاثیر بگذارد.

* تزریق استروئید: کورتیکواستروئیدها ممکن است التهاب را در ایلیوتیبیال باند کاهش دهند

* جراحی: جراحی سندرم ایلیوتیبیال باند به ندرت انجام می‌شود. اگر داروها و فیزیوتراپی جواب ندهد، پزشک ممکن است جراحی را پیشنهاد دهد.

سندرم ایلیوتیبیال باند ممکن است بعد از درمان‌هایی ماننداستراحت، فیزیوتراپی و مصرف داروهایی بهبود یابد. اگر درمانی انجام نشود احتمال افزایش درد وجود دارد. در مورد گزینه‌های درمانی با پزشک مشورت کنید.

منبع: /http://zanodard.ir