در این مقاله به این می‌پردازیم که چگونه اختلال نعوظ می‌تواند بر یک رابطه طولانی مدت تأثیر بگذارد، چگونه هر دو طرف می‌توانند با آن کنار بیایند، و چگونه از فرد مبتلا به اختلال نعوظ حمایت کنیم.
اختلال نعوظ چیست، و چگونه می‌تواند بر روابط زوج‌ها تاثیر بگذارد؟
اختلال نعوظ، عارضه‌ای است که رسیدن به حالت نعوظ، و یا حفظ کردن این حالت را برای فرد دشوار می‌کند. رسیدن به حالت نعوظ، برای بعضی از اشکال فعالیت جنسی، از جمله رابطه جنسی زوج‌ها، ضروری است.گاهی بروز مشکل در نعوظ، غیرعادی نیست، اما زمانی که این مشکل، به طور مکرر رخ بدهد، می‌تواند نشانه یک بیماری زمینه‌ای باشد. Planned Parenthood، یک مرکز مراقبت‌های بهداشت باروری در ایالات متحده، عوامل خطر زیر را برای اختلال نعوظ، به شکل فهرست، بیان می‌کند:
مشکلات سلامت روان، مانند استرس، اضطراب و افسردگی
برخی داروها که ممکن است به عنوان یک عارضه جانبی باعث اختلال نعوظ شود
بیماری قلب و عروق
بیماری مزمن کلیه یا کبد
دیابت
فشار خون بالا
سطح تستوسترون پایین
استفاده از الکل، تنباکو یا سایر مواد مخدر
بسته به شدت علائم، فرد ممکن است که نتوانند به همان اندازه که قبلاً رابطه جنسی داشته است، رابطه جنسی برقرار کند. بعضی افراد ممکن است که اصلا نتوانند رابطه جنسی داشته باشند.
برخی از مردان دچار اختلال نعوظ مداوم یا عود کننده هستند. این مشکل می‌تواند در هر سنی رخ دهد اما با بالا رفتن سن شایع‌تر می‌شود. حدود نیمی از مردان بین سنین 40 تا 70 سال اختلال نعوظ دارند. از هر ۱۰ مرد بالای ۷۰ سال نیز تقریباً 7 نفر دچار اختلال نعوظ هستند.
داشتن یک رابطه جنسی سالم، می‌تواند بخش مهمی از ازدواج باشد، بنابراین تغییرات ناشی از این عارضه، ممکن است باعث ایجاد اضطراب یا احساس از دست دادن، در هر دو طرف شود.
یک تحقیق مختصر در سال ۲۰۱۴ در ایران نشان داد که اختلال نعوظ می‌تواند باعث شود که مردان حالات زیر را احساس کنند:
افسردگیخشم
تفکر کم شدن مردانگی
انزوای اجتماعی
انکار
کم شدن اعتماد به نفس
تمایل به دوری از همسر
اختلال نعوظ، همچنین بر سلامت روان شریک زندگی فرد نیز تأثیر می‌گذارد. بر اساس یک تحقیق در سال ۲۰۱۶، اختلال نعوظ و ناتوانی جنسی مردان می‌تواند باعث شود که شریک زندگی فرد احساس گیجی، اضطراب، دوست داشته نشدن و یا مشکوک به خیانت، نسبت به همسر خود نماید.
نحوه برخورد با اختلال نعوظ در ازدواج یا یک رابطه طولانی مدت
در بسیاری از موارد، اختلال نعوظ قابل درمان است. طیف وسیعی از درمان‌های مؤثر، می‌تواند عملکرد جنسی را بازیابی کند و در نتیجه رضایت از یک رابطه جنسی را حاصل نماید. پزشک می‌تواند به زوج‌ها کمک کند تا گزینه‌های خود را درک نمایند، و آنها اغلب هر دو طرف را تشویق می‌کنند تا در جلسات ملاقات شرکت کنند.
با این حال، یک فرد ممکن است مجبور باشد چندین روش درمانی را امتحان کند یا آزمایشاتی را انجام دهد تا گزینه‌ای را پیدا کند که برای او کارآمد باشد. در طول این مدت، برای شریک زندگی آنها باز بودن ذهن، درک و حمایت کردن، بسیار مهم است. در یک مطالعه، 94 درصد از مردان مبتلا، احساس می‌کردند که حمایت همسرشان در مواجهه با اختلال نعوظ مهم است.
بعضی از رویکردهایی که افراد در این راه می‌توانند امتحان کنند عبارتند از:
برقراری ارتباط بازمشاوره
سایر شکل‌های رابطه صمیمی
تغییر سبک زندگی
ارتباط
اگرچه ممکن است دشوار باشد، اما کار کردن بر روی ارتباط باز، در یک رابطه می‌تواند به کاهش فشار اختلال نعوظ، کمک کند.از آنجایی که اختلال نعوظ می‌تواند باعث احساس گناه یا خجالت شود، بعضی از مردان، ممکن است از هر نوع صمیمیت با شریک زندگی خود اجتناب کنند تا بتوانند از احساس ناکامی جلوگیری نمایند. با این حال، شریک زندگی فرد، ممکن است این کار را به عنوان طرد کردن تعبیر کند، که باعث می‌شود احساس ناخواستنی بودن و یا غیرجذاب بودن، بکند.
گفتگو در مورد این احساسات می‌تواند سوء تفاهم‌هایی از این قبیل را برطرف نماید و به هر دو طرف احساس اطمینان دهد. پزشکان و متخصصان، همچنین پیشنهاد می‌کنند که همسر فرد مبتلا به اختلال نعوظ، به او بگوید که:
اختلال نعوظ، مردانگی آنها یا مطلوب بودنشان را کمتر نمی‌کند
رابطه جنسی، به اندازه سلامت و آرامش فرد، مهم نیست
او مایل است تا با این شخص کار کند
مشاوره
مشکلات عاطفی، یکی از علل شایع بروز اختلال نعوظ است. اگر متخصص اورولوژی، تشخیص دهد که سلامت روان بیمار، عامل اختلال نعوظ فرد است، ممکن است که مشاوره را پیشنهاد دهد.
مشاوره فردی می‌تواند فضایی خصوصی و بدون قضاوت را در اختیار بیمار قرار دهد تا در مورد مشکلات خود در رابطه با اختلال نعوظ، صحبت نماید. یک مشاور یا روانشناس، می‌تواند به فرد در مدیریت احساسات استرس، اضطراب یا اعتماد به نفس پایین، کمک کند.
مشاوره زوج‌ها نیز ممکن است مفید باشد. برخی از مطالعات نشان می‌دهند که برای ۵۰ تا ۷۰ درصد از مردان مبتلا به اختلال عملکرد جنسی مرتبط با استرس، علائم بیماری، زمانی که شریک زندگیشان با آنها در درمان شرکت می‌کند، برطرف شده است.
مشاوره زوج‌ها، می‌تواند به زوج کمک کند تا یاد بگیرند که چگونه با یکدیگر ارتباط برقرار کنند و از یکدیگر حمایت نمایند و ممکن است به حل مشکلات رابطه‌ای که می‌تواند بر صمیمیت جنسی تأثیر بگذارد کمک کند.
سایر شکل‌های رابطه صمیمی
راه‌هایی برای حفظ صمیمیت فیزیکی در زمانی که فردی تحت درمان اختلال عملکرد جنسی قرار می‌گیرد، وجود دارد. به عنوان مثال، لمس غیرجنسی، که شامل بوسیدن، در آغوش گرفتن، و گرفتن دست است، می‌تواند باعث شود، افراد احساس نزدیکی کنند و به افراد مبتلا به اختلال نعوظ کمک کند تا احساس حمایت نمایند.تغییر سبک زندگی
به عنوان بخشی از درمان، یک فرد مبتلا به اختلال نعوظ ممکن است نیاز به تغییرات خاصی در سبک زندگی داشته باشد، مانند:ترک سیگار، اگر سیگاری است
محدود کردن یا حذف مصرف الکل
افزایش تمرینات ورزشی
حفظ وزن متناسب خود
ترک کردن مصرف مواد مخدر
در صورت لزوم، کسانی که با فردی مبتلا به اختلال نعوظ رابطه دارند می‌توانند با ارائه حمایت اخلاقی به شریک زندگی خود در انجام این کار کمک کنند. در بعضی موارد، ممکن است برای همسران نیز شرکت در این تغییرات مفید باشد.
به عنوان مثال، اگر پزشک تغییرات رژیم غذایی را به فردی مبتلا به اختلال نعوظ توصیه کند، اگر شریک زندگی او نیز این تغییرات را پذیرفته و انجام دهد، برای بیمار راحت‌تر است که به آنها پایبند بماند. به طور مشابه، اگر هر دو طرف سیگار بکشند، ترک سیگار برای هر دو می‌تواند پرفایده و از نظر بهبود سطح سلامتی مفید باشد.
زوج‌ها چگونه می‌توانند با این مشکل کنار بیایند؟
افرادی که شریک یا همسری با اختلال نعوظ دارند، ممکن است که مشکلات خاصی را در زمینه سلامت روان داشته باشند. آنها ممکن است نگران باشند که ناتوانی در حفظ نعوظ، نشانه آن است که شریک زندگیشان دیگر تمایلی به آنها ندارد.با این وجود، کم شدن میل جنسی، یک بیماری جدا، از اختلال نعوظ است. فردی که میل جنسی کمی دارد نمی‌خواهد رابطه جنسی داشته باشد، در حالی که افراد مبتلا به اختلال نعوظ، ممکن است بخواهند اما نتوانند. اگر فردی که دچار اختلال نعوظ است دیگر به رابطه جنسی علاقه‌ای نداشته باشد، ممکن است به دلیل تأثیری باشد که اختلال نعوظ بر وضعیت روحی او می‌گذارد.
شریک زندگی بیمار، با یادآوری اینکه اختلال نعوظ، اغلب شخصی نیست و می‌تواند با یک متخصص در مورد اینکه اختلال نعوظ همسرش چه احساسی در او ایجاد می‌کند، صحبت کند، با این مشکل کنار بیاید. می‌توانید در مورد این موضوع، با یک اورولوژیست، مشاور یا سایر افراد در همان موقعیت، صحبت کنید.
درمان دارویی برای اختلال نعوظ
بسیاری از درمان‌های پزشکی برای اختلال نعوظ، در دسترس هستند. با این حال، بهترین گزینه بستگی به این دارد که چه چیزی باعث اختلال نعوظ شده است. ایده خوبی است که هر دو طرف در مورد گزینه‌های درمانی و مواردی که شامل آنها می‌شوند، مطالبی بیاموزند.درمان‌های غیر تهاجمی
درمان‌های غیرتهاجمی برای اختلال نعوظ عبارتند از:
داروهای خوراکی، مانند سیلدنافیل (ویاگرا)داروهای تزریقی، مانند آلپروستادیل (Caverject) یا داروی ترکیبی TriMix
شیاف‌هایی که فرد وارد مجرای ادرار می‌کند
دستگاه‌هایی که خون را به داخل آلت تناسلی می‌کشند یا پمپ می‌کنند و حفظ نعوظ را به طور موقت ممکن می‌سازند
اگر یک دارو، باعث ایجاد ED به عنوان یک عارضه جانبی شود، تغییر این دارو نیز ممکن است یک گزینه باشد. همیشه ضروری است که ابتدا این موضوع را با پزشک در میان بگذارید.
جراحی
جراحی پروتز آلت تناسلی، شامل این است که جراح پروتز‌هایی را در آلت تناسلی قرار می‌دهد که باعث می‌شود که آلت تناسلی، در حین رابطه جنسی، سفت بماند. این دستگاه‌ها شامل پروتزهای بادی و پروتزهای نیمه سخت هستند.پروتزهای بادی، با پمپاژ مایع به آلت تناسلی نعوظ ایجاد می‌کنند. فرد می‌تواند پروتزهای آلت تناسلی را با استفاده از پمپی که جراح در کیسه بیضه قرار می‌دهد باد کرده و یا باد را خالی کند. در مقابل، پروتزهای نیمه سخت، همیشه تا حدودی سفت هستند.
