لازم به ذکر است که این وضعیت در نهایت به اختلال در عملکرد روده و ناتوانی ماهیچه ها در انقباض منجر می شود. این عدم انقباض باعث تجمع گاز و سایر مایعات یا مواد جامد در دستگاه گوارش می گردد. بنابراین، با در نظر گرفتن تمام این نکات، درمان به موقع برای رفع انسداد روده اهمیت فراوانی دارد.
انسداد روده یکی از مشکلات رایج گوارشی است، به طوری که از هر صد بیماری که به دلیل درد شدید شکم در بیمارستان بستری می شوند، پانزده نفرشان به این عارضه مبتلا هستند. این بیماری شاید در ابتدا چندان جدی به نظر نرسد، اما متأسفانه آمار مرگ و میر ناشی از آن از برخی انواع سرطان ها بیشتر است. با این حال، خبر خوب این است که اگر این بیماری در مراحل اولیه شناسایی و درمان شود، میزان مرگ و میر به کمتر از ۱۰ درصد کاهش می یابد.
روده کوچک، یکی از اجزای دستگاه گوارش، طولی حدود ۸.۵ متر و قطری تقریبی ۱ اینچ دارد. پس از اینکه مواد غذایی از معده عبور کرده و تا حدی هضم شدند، وارد روده کوچک می شوند. در این مرحله، مواد معدنی، ویتامین ها، مواد مغذی و آب از طریق سلول های دیواره روده جذب بدن شده و باقی مانده مواد به سمت روده بزرگ هدایت می شود.
وقتی از انسداد روده صحبت می کنیم، منظور گرفتگی کامل یا نسبی در روده کوچک است. این انسداد، مسیر عبور غذا را از معده به روده بزرگ سد می کند. در نتیجه، مواد غذایی ممکن است در روده کوچک گیر کرده و باعث تجمع گاز و مواد زائد در بخش ابتدایی آن شوند.
روده بزرگ، که بخش وسیع تری از دستگاه گوارش را تشکیل می دهد، وظیفه اصلی اش پیش بردن مواد زائد و دفع آن ها از طریق مقعد است. اما اگر این حرکات موج مانند طبیعی روده بزرگ مختل شود، عمل دفع با مشکل روبرو شده و مواد زائد غذایی در آنجا انباشته می شوند. به این حالت، انسداد روده بزرگ گفته می شود که می تواند کامل یا جزئی باشد. در موارد انسداد جزئی، فرآیند دفع به طور کامل متوقف نمی شود، بلکه به میزان بسیار کمی ادامه می یابد. معمولاً در انسداد روده بزرگ، مقادیر زیادی گاز و مدفوع در این بخش تجمع می یابد که این امر می تواند سلامتی فرد را به خطر بیندازد.
آشنایی با علل انسداد روده
انسداد روده یک وضعیت پزشکی اورژانسی تلقی می شود که نیازمند مداخله فوری پزشکان است. به ویژه در مواردی که انسداد در روده بزرگ رخ می دهد، عدم اقدام درمانی به موقع می تواند منجر به پارگی روده یا بروز سایر مشکلات جدی و تهدید کننده حیات شود.در ادامه به برخی از علل انسداد روده می پردازیمشایعترین علل خارجی انسداد روده، چسبندگی های ناشی از جراحی های قبلی هستند که می توانند باعث پیچ خوردگی و انسداد شوند. سرطان نیز یکی دیگر از علل شایع خارجی انسداد در روده کوچک محسوب می شود. فتق های اینگوینال یا کشاله ران و نافی، هر چند با شیوع کمتر، جزو دیگر علل خارجی به شمار می روند. فتق هایی که درمان نمی شوند یا علائم دارند، در نهایت ممکن است منجر به انسداد روده و ایسکمی یا کاهش خون رسانی آن در طول زمان شوند. علاوه بر اینها، بیماری های مادرزادی نیز می توانند موجب انسداد روده گردند؛ از جمله شایع ترین آن ها در بزرگسالان، بیماری التهابی روده یا کرون است.
انسداد روده زمانی ناشی از علل داخلی تلقی می شود که یک جسم خارجی بلعیده شده، مسیر روده را مسدود کند. اغلب اجسام خارجی که قادر به عبور از اسفنکتر پیلور یا دریچه بین معده و دوازدهه هستند، می توانند از سایر قسمت های روده نیز عبور کنند، هرچند همیشه استثناهایی برای این قاعده وجود دارد.
انسداد مکانیکی هنگامی اتفاق می افتد که مانعی فیزیکی، مسیر عبور روده را مسدود کند. این نوع انسداد ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند که در ادامه به بررسی آن ها خواهیم پرداخت.
"انسداد مکانیکی در روده کوچک میتواند دلایل متنوعی داشته باشد، از جمله:
چسبندگی های بافتی که ممکن است پس از جراحی های شکمی یا لگنی، یا در اثر التهاب شدید ایجاد شوند.
پیچخوردگی روده یا ولولوس حالتی است که روده حول محور خود می چرخد و باعث انسداد می شود.
در هم رفتگی روده یا انواژیناسیون زمانی اتفاق می افتد که یک قسمت از روده به داخل قسمت دیگر فرو می رود، شبیه به حرکت تلسکوپی.
ناهنجاری های مادرزادی که این مشکلات بیشتر در نوزادان دیده می شوند و در کودکان بزرگتر و جوانان کمتر شایع هستند.
تومور های روده به این صورت که رشد غیرطبیعی بافت در روده که می تواند منجر به انسداد شود.
سنگ کیسه صفرا که البته به ندرت باعث انسداد روده می شود.
بلعیدن اشیاء خارجی که به ویژه در کودکان،می تواند عامل انسداد باشد.
فتق یا بیرون زدگی بافت یا اندام از طریق یک نقطه ضعیف در دیواره عضلانی.
بیماری های التهابی روده مانند بیماری کرون که باعث التهاب مزمن در دستگاه گوارش می شود.
انسداد مکانیکی در روده بزرگ کمتر رایج است، اما همچنان اتفاق می افتد و دلایل آن عبارتند از:
گیر افتادن مدفوع که به تجمع و سفت شدن مدفوع در روده بزرگ یا راست روده می گویند.
چسبندگی ها که ناشی از عفونت های لگنی یا جراحی های قبلی است.
سرطان تخمدان که می تواند بر روده بزرگ فشار وارد کرده و باعث انسداد شود.
سرطان روده بزرگ که عبارت است از رشد تومور در دیواره روده بزرگ.
پلاک مکونیوم در نوزادان که به تجمع اولین مدفوع نوزاد یا مکونیوم می گویند که می تواند باعث انسداد شود.
پیچخوردگی یا ولولوس و در هم رفتگی یا انواژیناسیون روده که هرچند بیشتر در روده کوچک دیده می شوند، اما می توانند در روده بزرگ نیز رخ دهند.
دیورتیکولیت که به التهاب یا عفونت کیسه های کوچکی که در دیواره روده بزرگ ایجاد می شوند می گویند.
تنگی روده بزرگ که عبارت است از باریک شدن روده به دلیل زخم یا التهاب مزمن.
انسداد غیر مکانیکی زمانی رخ می دهد که هماهنگی طبیعی حرکات دودی روده یا پرستالیسم مختل شود. این اختلال می تواند منجر به انسداد عملکردی شود. اگر این اختلال موقتی باشد، به آن ایلئوس گفته می شود. در صورتی که انسداد مزمن و مداوم باشد، از اصطلاح انسداد کاذب روده استفاده می شود.
ایلئوس یک وضعیت پزشکی جدی است که در آن روده به طور موقت حرکت طبیعی خود را از دست می دهد. این توقف حرکت باعث می شود مواد غذایی، مایعات و گاز نتوانند از روده عبور کرده و در آن تجمع یابند و در نهایت منجر به انسداد شوند.
نکته نگران کننده در مورد ایلئوس این است که فرد ممکن است متوجه این انسداد نباشد. او همچنان احساس گرسنگی کرده و تلاش می کند غذا بخورد. این عمل باعث تجمع بیشتر مواد در روده شده و وضعیت را وخیم تر می کند. در نهایت، روده کاملاً مسدود شده و فرد قادر به مصرف غذا یا آب نخواهد بود، علی رغم اینکه بدنش به انرژی نیاز دارد.
لازم به ذکر است اگر ایلئوس به موقع درمان نشود، می تواند عواقب وخیمی داشته باشد از جمله
پارگی یا سوراخ شدن روده که این اتفاق باعث نشت محتویات روده شامل باکتری ها و مواد دفعی به سایر قسمت های شکم می شود.
عفونت های تهدید کننده حیات که عبارتند از باکتری های موجود در روده که در صورت ورود به جریان خون یا حفره شکمی، می توانند باعث عفونت های شدید شوند. سیستم ایمنی بدن که برای مقابله با عفونت ها به پروتئین ها متکی است، در این شرایط تضعیف شده و توانایی مبارزه با این باکتری ها را از دست می دهد، که این امر می تواند کشنده باشد.
علائم انسداد روده
روده کوچک وظیفه هضم غذا و جذب ریز مغذی ها را بر عهده دارد. روده بزرگ در فرآیند هضم یاری رسان است و مسئولیت ساخت ویتامین، جذب آب و تجزیه ماده زرد رنگ بیلی روبین را بر عهده دارد. انسداد در هر نقطه ای که اتفاق بیفتد، مانع از انجام این وظایف حیاتی می شود. در ابتدا، گرفتگی روده منجر به استفراغ می گردد. استفراغ مکرر نیز می تواند به کمبود مایعات و عدم توازن الکترولیت ها بینجامد.چنانچه این وضعیت تداوم یابد، جدار روده دچار تورم خواهد شد و بدن به منظور تأمین انرژی مورد نیاز، از پروتئین ها و چربی های خود بهره می برد. این فرآیند منجر به کاهش سطح پیاچ (PH) و افت عملکرد سیستم ایمنی بدن می گردد. در صورت پابرجا ماندن انسداد، خطر وقوع ایسکمی یا کاهش خون رسانی و انفارکتوس بافتی یا مرگ بافت وجود دارد. انفارکتوس بافتی می تواند به نکروز یا فساد بافت روده، پارگی آن و در نهایت شوک سپتیک یا عفونت عمومی بدن منجر شود. در این حالت، باکتری های موجود در روده به سایر اعضای بدن مهاجرت کرده و در آن نواحی باعث ایجاد عفونت می شوند. از آنجا که سیستم ایمنی بدن به دلیل مصرف پروتئین ها تضعیف گشته است، این وضعیت حتی می تواند به مرگ بیمار بینجامد. انسداد روده ها یک مشکل وخیم تلقی می شود که طیف گسترده ای از عوارض را به همراه دارد، از جمله:
اتساع شدید شکمی یا به عبارت دیگر نفخ
درد در ناحیه شکم
کاهش میل به غذا
احساس ناخوشی یا تهوع
برگرداندن محتویات معده یا استفراغ
ناتوانی در خروج گاز یا مدفوع
خشکی مزاج یا همان یبوست
نرمی و شل بودن مدفوع یا اسهال
گرفتگی شدید در ناحیه شکم
برآمدگی و تورم شکم
برخی از این نشانه ها ممکن است بسته به محل و مدت زمان گرفتگی روده متفاوت باشند. برای مثال، استفراغ به عنوان یک نشانه اولیه در انسداد روده کوچک مطرح است. در صورتی که انسداد در روده بزرگ رخ دهد و مدت زمان آن طولانی شود، احتمال بروز استفراغ نیز وجود دارد. در حالت انسداد جزئی، ممکن است فرد دچار اسهال شود، اما با پیشرفت انسداد و تبدیل آن به حالت کامل، دیگر امکان دفع وجود نخواهد داشت.
هنگامی که روده دچار پارگی می شود، امکان بروز عفونت و التهاب در فضای حفره شکمی یا پریتونیت وجود دارد. این وضعیت با تب و تشدید درد شکم همراه است. به همین دلیل، این بیماری به عنوان یک وضعیت اورژانسی پزشکی که تهدید کننده حیات است و نیازمند درمان فوری می باشد شناخته می شود.
راه های تشخیص انسداد روده
تشخیص انسداد روده، مستلزم ارزیابی دقیق نشانه های بالینی مراجعهکننده و به کارگیری تکنیک های تصویر برداری و آزمایشگاهی است. این فرآیند به متخصصین کمک می کند تا محل دقیق و ماهیت انسداد را شناسایی کرده و متعاقباً، درمان بهینه را در اسرع وقت آغاز نمایند تا از بروز عواقب وخیم پیشگیری شود. روش های تشخیصی به شرح زیر می باشندمعاینه فیزیکی
پزشک در گام نخست، با استفاده از روش لمس شکم ، گوش دادن به صدا های روده ای و مشاهده علائم مشهود مانند اتساع یا نفخ یا وجود نواحی حساس به فشار، وضعیت شکم را مورد سنجش قرار می دهد. در برخی شرایط، سکوت شکمی یا شنیدن صدا های غیر معمول می تواند نشانه ای از انسداد باشد. علاوه بر این، معاینه مقعدی برای تشخیص وجود توده یا خون در مدفوع نیز ضروری است.عکس ساده شکم (X-ray)
تصویر برداری ساده شکم با اشعه ایکس، اغلب به عنوان اولین گام تشخیصی در مواقع مشکوک به انسداد روده به کار گرفته می شود. این روش قادر است تجمع غیر عادی هوا و مایعات در قسمت های مختلف روده را آشکار سازد که خود نشانه ای قوی از انسداد محسوب می شود. به طور خاص، مشاهده سطوح مایع هوا که به صورت افقی در لومن روده دیده می شوند، می تواند تاییدی بر وجود این عارضه باشد.سی تی اسکن (CT Scan)
سی تی اسکن به عنوان یک روش تصویربرداری با دقت بالا، اطلاعات جزئی تری در مورد محل دقیق، ماهیت و شدت انسداد ارائه می دهد. این تکنیک توانایی نمایش واضح عواملی چون پیچ خوردگی های روده، توده های تومورال، چسبندگی های ناشی از جراحی های قبلی و سایر دلایل احتمالی انسداد را دارد. علاوه بر این، سی تی اسکن در تشخیص عوارض جدی تری مانند نکروز یا مرگ بافت یا سوراخ شدن دیواره روده نیز بسیار موثر است.سونوگرافی شکم
سونوگرافی، به دلیل عدم استفاده از اشعه یونیزان، گزینه ای امن و ارجح، به ویژه برای گروه های حساس مانند کودکان و زنان باردار محسوب می شود. این روش می تواند به صورت غیر تهاجمی، بزرگ شدگی قابل توجه حلقه های روده یا وجود مایع آزاد در حفره شکمی را تشخیص دهد. با این حال، در مواردی که انسداد شدید یا ماهیت آن نامشخص است، سی تی اسکن به عنوان روشی دقیق تر، معمولاً اولویت دارد.آزمایش های خون
تحلیل های آزمایشگاهی خون، نقش مکملی در فرآیند تشخیص ایفا می کنند. بررسی پارامتر هایی چون شمارش گلبول های سفید، تعادل الکترولیت ها مانند سدیم، پتاسیم، کلر و ارزیابی عملکرد کلیه ها مانند کراتینین و اوره می تواند اطلاعات ارزشمندی به پزشک بدهد. افزایش قابل توجه گلبول های سفید معمولاً نشان دهنده وجود التهاب یا عفونت در بدن است. همچنین، در انسدادهای طولانی مدت، اختلالات آب و الکترولیت بدن امری شایع است که نیاز به تصحیح فوری دارد.روش های درمان انسداد روده
انتخاب رویکرد درمانی برای انسداد روده، وابستگی مستقیمی به عوامل متعددی از جمله محل و شدت انسداد، ماهیت آن یعنی مکانیکی یا غیر مکانیکی بودن و بیماری های زمینه ای فرد دارد. در موارد انسداد جزئی یا ایلئوس که عملکرد طبیعی روده مختل شده اما انسداد کامل وجود ندارد، ممکن است درمان اولیه شامل استراحت دادن به روده باشد. این استراحت به معنای پرهیز از مصرف هرگونه ماده غذایی خوراکی و دریافت مایعات وریدی یا داخل رگ است تا به روده فرصت ترمیم داده شود. در این دوره، مصرف مایعات شفاف خوراکی نیز ممکن است محدود شود. در صورتی که علت زمینه ای انسداد قابل شناسایی باشد مانند یک تومور یا التهاب، درمان آن علت، بخش مهمی از فرآیند درمانی کلی را تشکیل می دهد. همچنین، یکی از ارکان اساسی در مدیریت بیماران مبتلا به انسداد روده، جبران سریع کم آبی بدن و برقراری مجدد تعادل الکترولیتی است تا از بروز عوارض جدی جلوگیری شود.در برخی شرایط، بسته به شدت و علت انسداد، و همچنین مدت زمانی که علائم ادامه داشته است، پزشک ممکن است دارو درمانی را نیز به عنوان بخشی از برنامه درمانی در نظر بگیرد. این دارو ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
داروهای محرک پریستالسیس
این دسته از داروها با هدف تقویت حرکات دودی روده یا پریستالسیس تجویز می شوند تا به بازگشت عملکرد طبیعی و حرکت محتویات دستگاه گوارش کمک کنند. این داروها معمولاً در مواردی که انسداد جزئی است و انتظار می رود با تحریک، روده دوباره به کار بیفتد، مورد استفاده قرار می گیرند.آنتی بیوتیک ها
در صورتی که انسداد با عفونت همراه باشد یا احتمال بروز عفونت وجود داشته باشد مثلاً در موارد سوراخ شدن روده، تجویز آنتی بیوتیک ها برای کنترل و درمان عفونت ضروری است.جراحی در موارد انسداد روده
در مواردی که انسداد روده حاد، شدید و یا با عوارضی همراه باشد، جراحی به عنوان روش قطعی درمان مطرح می شود. این پروسه که ممکن است به صورت لاپاراتومی یا باز کردن شکم یا لاپاراسکوپی یا جراحی با حداقل تهاجم انجام شود، هدفش رفع مانع و بازگرداندن جریان طبیعی در دستگاه گوارش است.پارگی یا سوراخ شدن روده
اگر دیواره روده دچار پارگی شده باشد، جراحی برای ترمیم یا برداشتن بخش آسیب دیده ضروری است تا از نشت محتویات روده به داخل حفره شکمی و بروز پریتونیت یا التهاب صفاق جلوگیری شود.فتق غیر قابل جا اندازی
در مواردی که فتق یا بیرون زدگی ارگان ها از طریق ضعف در دیواره شکم باعث گیر افتادن روده و انسداد آن شود و نتوان آن را به حالت اولیه بازگرداند، جراحی برای رفع فتق و آزاد سازی روده لازم است.وجود توده قابل لمس
اگر در معاینه یا تصویر برداری، توده ای در روده که عامل انسداد است، لمس یا مشاهده شود مانند تومور، برداشتن جراحی آن توده اغلب تنها راه حل قطعی است.انسداد مکانیکی مقاوم به درمان های غیر جراحی
اگر انسداد روده، چه مکانیکی و چه ناشی از ایلئوس، به درمان های دارویی و حمایتی پاسخ ندهد و علائم بیمار ادامه یابد یا بدتر شود، جراحی برای رفع انسداد ضروری خواهد بود.در طول جراحی، بسته به وسعت آسیب و محل انسداد، ممکن است بخشی از روده که مسدود شده یا آسیب دیده است، برداشته شود و سپس دو انتهای سالم روده به یکدیگر متصل شوند در برخی موارد نادر، ممکن است نیاز به ایجاد یک استوما یا دهانه خروجی روده از شکم باشد.
درمان خانگی انسداد روده
در موارد خفیف، برخی درمان های خانگی می توانند به تسکین علائم و بهبود وضعیت کمک کنند. در این شرایط، مصرف مایعات فراوان برای جلوگیری از کم آبی و تسهیل حرکت روده اهمیت زیادی دارد. مصرف آب، آب میوه ها و مایعات دیگر می تواند به نرم شدن مدفوع و کاهش فشار داخل روده کمک کند. همچنین، خوردن غذا های کم فیبر و ملین های طبیعی مانند برگ گیاهان و روغن زیتون نیز می تواند به تسهیل عبور مدفوع از روده کمک کند.با این حال، باید توجه داشته باشید که در صورتی که علائم انسداد شدیدتر شوند و یا در صورت بروز استفراغ، درد های شدید و تغییرات در حرکت روده، مراجعه به پزشک الزامی است. درمان خانگی باید تنها در شرایطی انجام شود که انسداد خفیف باشد و وضعیت روده شما تحت نظر پزشک قرار گیرد. از آنجا که مصرف ملین ها می تواند عوارضی داشته باشد، بهتر است پیش از استفاده از آن ها با پزشک خود مشورت کنید. راه های درمان انسداد روده خانگی عبارتند از:
مصرف آب و مایعات زیاد
برای جلوگیری از کم آبی و کمک به تسهیل حرکت روده، مصرف مایعات فراوان ضروری است. این کار می تواند از جمع شدن مواد دفعی در روده و افزایش فشار جلوگیری کند. پیشنهاد می شود که در طول روز حداقل 8-10 لیوان آب بنوشید و از مایعات حاوی الکترولیت مانند آب میوه های طبیعی استفاده کنید.استفاده از ملین ها برای رفع یبوست
ملین های طبیعی مانند فیبر های غذایی، روغن زیتون و برخی گیاهان می توانند به رفع یبوست کمک کنند. این ملین ها باعث افزایش حرکت روده ها و تسهیل عبور مدفوع می شوند. توجه داشته باشید که از مصرف ملین ها بدون مشورت با پزشک خودداری کنید.خوردن غذا های کم فیبر
غذ اهای کم فیبر مانند برنج سفید، نان سفید و سیب زمینی پخته به روده کمک می کنند تا راحت تر عمل کنند و فشار کمتری به روده وارد می آید. اگر بخشی از روده شما باریک شده است، بهتر است از خوردن غذا های با فیبر بالا پرهیز کنید.انجام فعالیت های فیزیکی ملایم برای تحریک حرکت روده
فعالیت های فیزیکی سبک مانند پیاده روی یا حرکات کششی می تواند به تحریک حرکت روده ها و تسهیل عبور غذا از روده ها کمک کند. این فعالیت ها باید به آرامی و با توجه به وضعیت جسمانی شما انجام شوند.خوردن وعده های غذایی کوچک تر به جای وعده های بزرگ
تقسیم وعده های غذایی به مقدار کم و تعداد بیشتر در طول روز می تواند فشار روی روده را کاهش دهد و به هضم بهتر کمک کند. این روش از ایجاد فشار در روده ها جلوگیری کرده و به عملکرد بهتری کمک می کند.انسداد روده چه عوارضی دارد؟
انسداد روده، اگر به موقع تشخیص داده نشود یا درمان نشود، می تواند مسیر سلامتی فرد را به سمت خطرات جدی هدایت کند. اگر انسداد روده درمان نگردد یا دیر تشخیص داده شود، پیامدهای وخیمی سلامت فرد را به طور جدی به خطر می اندازند. یکی از این پیامد ها، ایجاد سوراخ در روده است که در اثر فشار داخلی مضاعف بر روده به وجود می آید. این موقعیت می تواند منجر به خروج ترشحات گوارشی از روده به درون فضای شکمی شده و زمینه ساز عفونت های خطرناک مانند التهاب و عفونت لایه پوشاننده شکم و گسترش عفونت به خون شود. در چنین حالتی، بدن با شوک و تهدید های حیاتی مواجه می گردد.عوارض دیگر ناشی از ایلئوس یا همان فلج شدن روده، شامل گانگرن روده است که به سبب قطع شدن خون رسانی به بخش هایی از روده پدید می آید. این وضعیت منجر به مردگی بافت های روده شده و در صورت عدم مداوای سریع، عفونت های شدید و مرگبار در بدن ایجاد می کند. این پیامد ها عموماً نیازمند اقدام جراحی فوری هستند تا بخش های آسیب دیده روده برداشته شده و با بافت سالم جایگزین شوند.
پارگی دیواره روده و التهاب حفره شکمی
افزایش بیش از حد فشار درون روده، خطر پارگی دیواره روده را افزایش می دهد. این پارگی می تواند موجب نفوذ مواد هضم شده و میکروب ها به فضای داخل شکم شده و به سرعت منجر به پریتونیت، که التهابی مرگبار در ناحیه شکم است، گردد. این وضعیت، نیازمند مداخله فوری پزشکی شامل مصرف آنتی بیوتیک ها و انجام عمل جراحی است.نکروز روده و لزوم برداشتن بخش آسیب دیده
اگر ایلئوس یا فلج شدن روده ها منجر به کاهش خون رسانی به بخش هایی از روده گردد، بافت های روده دچار مردگی شده و گانگرن روده اتفاق می افتد. این حالت ممکن است ضرورت برداشتن بخش های از بین رفته روده از طریق جراحی را ایجاب کند.گسترش عفونت به کل بدن
در صورتی که میکروب ها از مجرای روده به جریان خون راه یابند، احتمال بروز سپسیس وجود دارد. این حالت، یک عفونت فراگیر در کل بدن محسوب می شود که می تواند باعث از کار افتادن اندام های گوناگون و به خطر افتادن جان فرد گردد.آسیب به عملکرد روده و ضرورت مداخله جراحی
ایلئوس شدید می تواند به کارکرد طبیعی روده صدمه بزند و نیاز به عمل جراحی فوری برای رفع مانع و درمان عواقب آن را ایجاد کند. این مداخله جراحی گاهی شامل قطع کردن و برداشتن قسمتی از روده که دچار آسیب شده است، می شود.برای پیشگیری از انسداد روده چه باید کرد؟
اگرچه پیشگیری کامل از انسداد روده در همه موارد ممکن نیست، اما با اتخاذ تدابیر هوشمندانه می توان احتمال بروز آن را به میزان قابل توجهی کاهش داد.تغذیه هوشمندانه
گنجاندن مقدار کافی فیبر در برنامه غذایی روزانه و پیروی از یک رژیم غذایی متعادل و سالم، نقشی کلیدی در حفظ سلامت دستگاه گوارش دارد.پرهیز از عادات مضر
اجتناب از استعمال دخانیات و مصرف نوشیدنی های الکلی به طور چشمگیری به کاهش ریسک ابتلا به مشکلات روده ای کمک می کند.فعالیت بدنی و وزن ایده آل
ورزش منظم و حفظ وزن متناسب و سالم، علاوه بر فواید عمومی برای سلامتی، به پیشگیری از بیماری های مربوط به روده نیز یاری می رساند.غربالگری منظم
انجام بررسی های دوره ای و منظم برای تشخیص زود هنگام بیماری های روده ای، فرصت اقدام به موقع را فراهم می کند.مدیریت یبوست
در صورت نیاز و با مشورت پزشک، استفاده از دارو های ملین می تواند به جلوگیری از انباشتگی مواد در روده و کاهش خطر انسداد کمک کند.منبع: پزشکی راسخون
.jpg)
