حبذا بخت مساعد که سوي حضرت شاه

حبذا بخت مساعد که سوي حضرت شاه شاعر : انوري مردمي کرد و رهم داد پس از چندين گاه حبذا بخت مساعد که سوي حضرت شاه سخن رفتن و نارفتن من در افواه بعد ما کز سر حسرت همه روز افکندي روز بهمنجنه يعني دوم از بهمن ماه اندر آمد ز در حجره‌ي من صبحدمي گفت برخيز که از شهر برون شد همراه سال بر پانصد و سي و سه ز تاريخ عجم چه کني نقش تخيل بلغ السيل زباه چه روي راه تردد قضي‌الامر فقم بي‌تحاشي چو رفيقي که بود از اشباه چون برانگيخت مرا رفت و چراغي بفروخت...